Verzin het maar!

Verzin het maar!

Zo heet de korte cursus creatief schrijven die ik in oktober geef voor de Volksuniversiteit Wageningen.
In drie lessen leer je hoe je fantasie of werkelijkheid kunt weergeven in verhalen of gedichten.
Het kan over jezelf gaan, over bekenden, maar ook over een wildvreemde. Onderwerpen zijn onder meer: hoe kom je op ideeën, welk perspectief kies je, hoe bouw je een verhaal op.
Voor mensen met en zonder schrijfervaring.
De cursus is in Wageningen op woensdag 3, 10 en 17 oktober, telkens van 13.30-16.00 uur.
Op dit moment zijn er nog plaatsen vrij.
Meer informatie en aanmelden bij de Volksuniversiteit Wageningen: 0317-415234; wageningen@volksuniversiteit.nl

Website Volksuniversiteit Wageningen

Groei, groeier, groeist



Toen (2009)

Deze maand precies drie jaar geleden verhuisde ik weer naar een huis met tuin. Afgezien van studentenkamers en een onderbreking van zeven jaar op een flat heb ik mijn hele leven in huizen met tuinen gewoond, een zelfs met een enorme tuin. Ik heb de afgelopen drie jaar enkele ontdekkingen gedaan:
* wat is het fijn om weer op de grond te wonen
* wat is het heerlijk om een tuin te hebben
* wat houd ik toch van een vijver, die andere dieren en planten met zich meebrengt
* een tuin hoeft niet groot te zijn
* bijna alles wat wil groeien, mag groeien. Officieel onkruid herken ik wel, maar mijn definitie van onkruid is: alles wat ik niet in mijn tuin wil en wat zich ook nog eens lastig laat verwijderen
* en vooral: liever dan tuinieren zit of hang(mat) ik in mijn tuin.
Wie de foto's vergelijkt van 3 jaar geleden en nu zou eens kunnen denken dat ik groene vingers heb.

Nu

Nee hoor, een onvervalst staaltje van de vitaliteit van de natuur.

Ik vrees echter dat ik dit najaar en volgend voorjaar niet aan rigoureus tuinwerk ontkom. Dat wordt dus vijver uitbaggeren, zagen, snoeien, knippen en wieden.
Maar snoeien doet groeien. Gelukkig maar.

Nieuwe cursus: Kinderverhalen 2

Mijn aanbod schriftelijke cursussen is per 1 september weer uitgebreid. Kinderverhalen schrijven 2 is nu beschikbaar voor mensen die schriftelijk/online willen deelnemen. De cursus is bestemd voor oud-deelnemers aan mijn eerste cursus Kinderverhalen schrijven en voor mensen die al schrijfervaring voor kinderen hebben.


Klik op de afbeelding om
de foldertekst te vergroten



Ik heb de cursus de afgelopen tijd ontwikkeld omdat er bij oud-cursisten behoefte aan een vervolg bleek te zijn. Bovendien wil ik graag nog meer van mijn kennis en ervaring als kinderboekenschrijver overdragen.

De vervolgcursus bestaat uit vijf lessen met theorie, oefeningen, huiswerkopdrachten, tips en verwijzingen.

Inhoudelijke thema's zijn onder meer: personages, doelgroep, tijd, opbouw, fantasie en werkelijkheid, hoe bereik je je lezers.

Schrijftechnisch besteedt de cursus aandacht aan: associatief schrijven of in een strakke vorm, de eerste zin, wat is een goed einde, kan het korter, en ritme.

De prijs is 110 euro voor het lesmateriaal inclusief correctie van huiswerkopdrachten en een extra correctiemogelijkheid kort na afloop van de cursus.

De hele maand september geldt een introductiekorting van 10 euro.

Als je op de afbeelding klikt, kun je de folder alvast lezen.

Wil je meer informatie of een folder en inschrijfformulier, mail me dan:

info@annievangansewinkel.nl

Informatie over mijn zeven andere schriftelijke cursussen vind je op mijn website (klik op Cursussen). Actuele informatie over mondelinge cursussen is er te vinden bij de Agenda.

Mindmap (1)

'Wellness Skull'
Atelier van Lieshout
in Odapark

'Jij hoort in Venray thuis.' Als kinderen zeiden we dat vroeger in Weert wel eens met stelligheid tegen elkaar als iemand zich 'abnormaal' gedroeg. Venray stond in Limburg voor 'het' gekkenhuis, zoals bijvoorbeeld Vught dat was voor Brabant en Wolfheze voor Gelderland.
Als volwassene weet ik heel wat minder zeker wat gek of abnormaal is. Ik las pas dat een op de vier mensen in Nederland ooit in zijn leven een psychiatrische aandoening krijgt. Ook schijnt het brein van kunstenaars soms verdacht veel te lijken op dat van psychiatrische patiënten. Genialiteit en krankzinnigheid, waar ligt de grens? En wie bepaalt trouwens wat normaal is?
Ik heb films gezien over krankzinnigheid, zoals lang geleden 'One flew over the cuckoo's nest'. In de jaren 70 las ik boeken over anti-psychiatrie, van Steven de Batselier en van Jan Foudraine 'Wie is van hout?'.
Maar hoe het voelt om krankzinnig te zijn, daar heb ik -goddank - geen ervaring mee.

'Horsetherapy' (2010)
Andrea Lehmann

Vorige week op een tentoonstelling kreeg ik daar voor het eerst een heftige en beklemmende impressie van. Ik was in Venray, op Sint Anna, de voormalige inrichting voor vrouwen.
In een van de zalen hingen kunstwerken die me bij de strot grepen. Heel even voelde ik de angst, de machteloosheid, hoe het moet zijn als je waanbeelden hebt. Wanneer de hond verkeert in een bloeddorstige wolf of de verpleegster aan je bed een paard lijkt te zijn geworden. Dan kan iedereen zeggen dat je het niet goed ziet, dat het, heus, gewoon een hond is, of een verpleegster. Maar jij blijft die bedreigende beelden zien, ze weten niet van wijken.
Ik knipperde met mijn ogen en liep de zaal uit, de zachte nazomerzon en de vrijheid in. Maar ook vol deernis met terugwerkende kracht voor de mensen die daar soms vele tientallen jaren opgesloten zaten. Zoals die vrouw die er tot haar dood verbleef, terwijl later duidelijk werd dat ze geleden moest hebben aan een postnatale depressie. Haar leven lang opgesloten, omdat ziektebeeld noch behandeling in die tijd bekend waren.
In de Annakapel hangen de portretten van vele vrouwen die daar tot in de jaren 40 verbleven. De meesten zien eruit zoals jij en ik er in die tijd uitgezien zouden hebben. Toen ik door de gangen en zalen liep, kon ik niet ontkomen aan de gedachte dat je daar wel gek moest worden als je het niet was. Soms werden mensen er ook vastgezet, omdat ze niet binnen de norm pasten. Opname betekende meer dan eens levenslang.
De tentoonstellingen die ik die middag zag op het Annaterrein en in het Odapark vormen maar een klein deel van de grote manifestatie Mindmap in Venray waarin kunst en psychiatrie samenkomen. Er zijn bv. ook tentoonstellingen in de Servaashof, waar de mannen waren ondergebracht. In telefooncellen zijn verhalen en gedichten te horen en er zijn optredens en workshops.
Kunstenaars van naam zijn vertegenwoordigd op Mindmap, zoals Andy Warhol, Joseph Beuys (in de ijzingwekkende obductieruimte), Marlene Dumas, Jan Fabre en Atelier van Lieshout.
Mindmap duurt nog tot 14 oktober en is gratis toegankelijk.
Op de website van Mindmap zijn o.m. filmpjes te zien die een goede indruk geven van de verscheidenheid aan tentoonstellingen en optredens.
http://www.mindmapvenray.nl/ 

Intensieve ethiek

Gisteren had ik het hier over het beeld van 'De Zaaier' op de campus van Wageningen Universiteit. 'Wie wind zaait, zal storm oogsten', dacht ik vanmorgen toen ik dagblad Trouw uit de brievenbus haalde. Aalt Dijkhuizen, de hoogste baas van de universiteit, waarschuwt in een interview dat we in Nederland de intensieve landbouw niet in de ban moeten doen.
Op een steenworp afstand van De Zaaier liggen ook de Spijspotten (De dans van de spijspotten, kunstwerk van Bas Maters), symbool van voedselvoorziening, een van de aandachtspunten van Wageningen Universiteit.
Het verhaal van Dijkhuizen is gecompliceerd zoals ook de mondiale voedselvoorziening niet in snelle en simpele oplossingen te verbeteren is. Een verwarrend verhaal ook, want we moesten toch van die intensieve landbouw af? En een gevaarlijk verhaal, want links, rechts, groen en grijs gaan er meteen mee vandoor om het eigen gelijk aan te tonen.
Intensieve landbouw in Nederland is nodig zegt Dijkhuizen in Trouw, want: 'We moeten straks negen miljard mensen voeden die ook nog eens steeds meer vlees en zuivel willen eten.' Waarom zouden ze dat willen? Omdat het westen zegt dat elke dag vlees op je bord hoort bij welvaart? Ons vlees dat indirect nu al een enorme aanslag betekent op grond en milieu in de Derde Wereld.
Meer zorg voor dierenwelzijn is vaak duurder en kan slecht zijn voor het milieu. Wat beter is voor het milieu, hoeft op de korte termijn niet goed te zijn voor mens en dier. Wat goed (lees: goedkoop) is voor de mens, is dat niet voor het dier.
Hoe kan ik als consument, ondanks al die keurmerken, een integere keus maken? Kies ik voor meer dierenwelzijn en biologisch vlees, dan schaad ik het milieu misschien wel meer. Vleesvervangers schijnen uit milieuoogpunt ook niet altijd zuiver op de graat te zijn. En mag ik, -als westerling al hoog torenend op de piramide van Maslov, met de luxe om aan welzijnsvragen toe te komen -, mijn vinger opheffen naar de Afrikaan die zich eindelijk vlees kan veroorloven? Zeggen dat het niet goed is voor zijn lichaam en voor ons milieu?

Ik wil een keus kunnen maken vanuit zorg en respect voor mens én dier én milieu, kortom: voor die ene aarde die we hebben. Het lijkt me een uitdaging voor wetenschappers om onderzoek te doen naar voedselvoorziening die zowel mens als dier als milieu ten goede komt. Weten is meer dan meten. Maar dan moet wetenschap wel vrij en onafhankelijk zijn van geldgevers als overheid, industrie en de eigen wetenschappelijke incrowd.

Als die nou allemaal eens een flinke stap terugdoen en plaats maken voor intensieve ethiek.

Interview met Aalt Dijkhuizen (WUR) in Trouw, 3 sept. 2012

De hei zien

Ik ging naar Ede om de hei te zien. Dit jaar zou het me niet gebeuren dat de hei al weer uitgebloeid was voordat ik het in de gaten had.

Dus stapte ik vanmorgen op de fiets en reed eens niet waterwaarts (richting Grift of Rijn), maar zette koers naar de Ginkelse Heide.
Bij het passeren van de campus van Wageningen Universiteit zag ik dat het beeld van 'De Zaaier' er een nieuwe plaats heeft gekregen na de verhuizing vanaf de Costerweg. Hij staat nu voor het gebouw Orion dat volgend jaar klaar moet zijn. Voor mijn gevoel is hij daar nog niet helemaal geaard.

Bij de Ginkelse Heide werd duidelijk dat ik niet de enige was die de bloeiende hei kwam opzoeken. De regio liet zichzelf uit, wandelend, op de fiets, spelend met vliegers en radiografisch bestuurbare voertuigen.
Maar in het vervolg van mijn fietstocht waren er ook hele stukken waar ik geen mens tegenkwam. Zondagse rust.
Ik ben niet zo'n georganiseerde fietser met kaart en routeplanning. Die zouden me trouwens ook niet helpen. Mijn slechte oriëntatievermogen en mijn eigenwijsheid vormen een vertrouwde én verrassende combinatie. Weliswaar werd de fietstocht langer dan ik had gedacht, maar ik kwam weer eens op volledig onbekend terrein. Altijd leuk na bijna twintig jaar wonen in deze regio.

Ik verdwaalde van knooppunt naar paddenstoel en vond mijn weg over de hei, door de bossen en langs weilanden.
In de bossen viel soms al de geur te ontwaren van herfstige verrotting. Hoewel ik juist de afwisseling van seizoenen in ons klimaat zo waardeer, werd ik bij de eerste blik op de hei wat weemoedig. Dat prachtige paars luidt toch echt onverbiddelijk het afscheid van de zomer in. Er kwam een liedje van verzet in me op: I don't wanna say goodbye to the summer, zong ik luidkeels. Het liedje blijkt helemaal niet zo te heten, maar melancholiek is het wel: Sealed with a kiss. Brian Hyland uit 1962, lees ik op YouTube.

Ik ging naar Ede om de hei te zien en maakte een omweg, maar wel een mooie omweg.

Schrijver van de maand

Op de website van Kinderzwerfboek ben ik in september Schrijver van de maand. Kinderzwerfboek spoort mensen aan kinderboeken te verspreiden, liefst op ongewone plekken. Wie een boek vindt, mag het lezen, en kan het daarna weer te vondeling leggen. Duizenden kinderboeken hebben inmiddels al hun weg gevonden. Gevers zetten vaak een code in het boek, die vinders op de site melden. Zo kunnen zij traceren welke weg het boek heeft afgelegd.

Zelf heb ik dit jaar ook een aantal boeken van mezelf achtergelaten, in winkels, bus, trein, op een standbeeld. Ik vond het alleen al leuk om plekken te bedenken waar ik de boeken zou neerleggen.

Als Schrijver van de maand vertel ik op de site van Kinderzwerfboek iets over mijn leven en werk, waar ik een hekel aan heb en wat me blijmaakt.

Kinderzwerfboek maakt me ook blij, omdat het boeken binnen bereik van kinderen brengt op een verrassende manier.
Wil je ook kinderen laten genieten van de kinderboeken die je nog hebt, kijk dan op de site van Kinderzwerfboek hoe het precies werkt. 

Website Kinderzwerfboek
Eerder weblog over Kinderzwerfboek