Zonsondergangen

Waarom lijken plaatjes van zonsondergangen al gauw op elkaar en zijn we anderzijds zo gefascineerd bij het live aanschouwen van het natuurverschijnsel?
Ook gisteren weer hielden mensen op het strand van Egmond hun fototoestel of mobiel in de aanslag om vast te leggen wat feitelijk elke dag plaatsvindt.

Het besef misschien dat de natuur ons gratis iets voorschotelt wat de mens maar met kunst en vliegwerk kan imiteren.

Of het magische besef getuige te zijn van het doven van het daglicht, in het vertrouwen dat het morgen opnieuw licht wordt.
Of het vastleggen van dat ene moment, daar op het strand van Egmond aan Zee, op zaterdag 6 december 2014 rond half vijf.

In dankbaarheid om die week van schrijven, genieten van een verder lege agenda en vooral ook permanent zicht op zee.

Toch was de zonsondergang gisteren weer anders dan anders. Al was het maar door de schuimwolken die de kolkende zee op het strand wierp.
Even speelde een onrustige gedachte op over de samenstelling van het schuim. Was het niet een gore weerslag van vervuiling? Mijn stemming was er niet naar er dieper op in te gaan.
Ik besloot het luchtig op te vatten en voegde opgetogen een nooit eerder geziene zonsondergang aan mijn verzameling toe.