Onbeduidend

Waarover 'De ondraaglijke lichtheid van het bestaan' precies ging, weet ik niet meer. Wel dat ik het boek van Milan Kundera uit de jaren 70/80 prachtig vond. Vermoedelijk ging het over een liefde vol hartstocht en
waarschijnlijk ook over een onmogelijke liefde. Vage filmbeelden met iemand als Miou-Miou of Juliette Binoche, of was zij het inderdaad zelf?
Toen iemand in onze leesclub 'Het feest der onbeduidendheid', het nieuwste boek van Kundera voorstelde, was ik daar dus voor. Het was wel dun (iets meer dan 100 pagina's), maar iemand anders zei: 'Een dun boek kan toch heel dik zijn'. Een rijk boek verwachtte ik met veel stof tot nadenken.
Het moest bijna wel mis gaan met zulke hoge verwachtingen.
'Een dun boek kan toch heel dik zijn' kreeg ineens een heel andere lading. Nog te dik en blij dat ik het uit had.
Ik heb het bijna letterlijk in een vloek en een zucht gelezen.

Men neme een schrijver met een niet te verwoesten literaire reputatie.
Op een achternamiddag krabbelt hij enkele personages op papier. Ze
ontmoeten elkaar in Parijs op plekken als de Jardin du Luxembourg
waarbij elke toerist met latente heimwee smelt.
Eentje is bang om dood te gaan, van de ander ligt de moeder op sterven,
weer een ander zegt zijn hele leven sorry omdat zijn moeder hem niet
wilde, er is nog wat rivaliteit tussen de mannen en zo bricoleer je een
verhaal. Je laat historische figuren als Chroesjtsjov en Stalin opdraven
en gooit er nog wat klodders Hegel en Kant overheen om de schijn van
diepgang te wekken.
Verder debiteer je enkele oneliners over onbeduidendheid, grappen en
schuldgevoel.
Et voilà, je hebt een boek waarvoor recensenten ballen en sterren
tekortkomen.

De achterflap suggereert dat 'Het feest der onbeduidendheid' gaat over
de grap die niet als zodanig herkend wordt. Of misschien is het boek
zelf wel een grap?
Ik zie de grap niet in van 107 pagina's inwisselbaarheid. En waar ik het
literaire gehalte heb gemist, ben ik dan toch liever het kind dat als
enige de nieuwe kleren van de keizer durft af te doen met: het heeft niets om het lijf.