Vertrouwen

Terwijl vanmorgen rond 10 uur al verschillende pelotons fietsers over de dijk bij Wageningen scheurden, was het in de uiterwaarden van de Bovenste Polder weldadig rustig.

Even verdacht ik het aanwezige vee ervan samen te spannen tegen bezoekers die zich in hun territorium zouden wagen. Mijn aangename verbazing over de rust sloeg namelijk om in lichte onrust toen ik de schaatsbrug over de nevengeul naderde.
Waarom hielden de koeien zich nu precies op die plek op, terwijl ze toch zo'n groot gebied tot hun beschikking hadden, met zo te zien even mals, groen gras?
Eentje had zich zelfs dwars voor de toegang tot de brug geposteerd.
Met een beetje angst en veel vertrouwen liep ik zacht pratend tussen ze door. Mijn stem, nog lager dan anders, mompelde, - hen en vooral mezelf geruststellend -, dat ze niet bang hoefden te zijn en dat ze lief waren.
Vanaf de brug keek ik achterom naar mijn overwinning op mezelf. De koeien hadden nauwelijks opgekeken van hun bezigheid, mals groen gras grazen.

Een eindje verder midden op het pad naar de zomerdijk wachtte de volgende proef: paarden. Eerst dacht ik een omtrekkende beweging achterlangs te maken, maar toen kwam een paard juist nieuwsgierig op me af. Dan kon ik maar beter proberen er kalm tussendoor te lopen. Op dezelfde rustige wijze bewoog ik me door de kudde heen en de dieren legden me geen strobreed in de weg.

Hoewel het geen zwaarbevochten overwinning was, voelde ik toch lichte trots dat ik met een combinatie van rust en vertrouwen mijn weg had kunnen vervolgen.
De zwaan die ik later zag broeden bij de nevengeul, zag ik als toonbeeld van vertrouwen. Helder wit, dus verre van een schutkleur en het nest volledig in het zicht.
Op deze mooie dag was het kwaad ver weg van de uiterwaarden. Vogels zongen in alle toonaarden, kikkers kwaakten dat het een aard had en de lucht was zonder een wolkje.

In de bocht van het weggetje Aan de Rijn was echter een smetje te ontwaren, sterker nog, een vuilnisbelt.
Met dit mooie weer zijn de strandjes langs de Rijn uiteraard populair. De gemeente heeft er eind vorig jaar een vuilniszakjesvoorziening neergezet. Toen al vroeg ik me in het blog 'Afval' af of mensen wel moeite zouden doen om het zakje met afval mee naar huis te nemen. Nee dus.

Positief is wel dat ze het afval bij elkaar zetten en ook de prullenbak en de vuilnisbak al gevuld hadden.
Maar het is ook geen wonder dat zo'n afvalberg ontstaat, want die formaten zijn volstrekt ontoereikend voor een zomerdag. Gemeentebestuur, ideetje om er als de wiedeweerga een container neer te zetten? De zomer moet immers nog beginnen.