Trouwdag

Net als vandaag was het prachtig, zonnig weer op 27 mei 1977, de dag dat we in Tilburg trouwden. Vandaag zouden we 35 jaar getrouwd zijn geweest, als we niet - in het zicht van ons zilveren jubileum - waren gescheiden in 2002.
Ik haal mijn trouwring voor de dag, zo lang al niet meer gedragen.
We schoven dit symbool van verbondenheid aan elkaars vingers. Een ring, zonder begin en einde, symboliseert ook eeuwigheid.
We waren niet naïef op dat punt. Toen al eindigde een op de vier huwelijken in een scheiding, tegenwoordig geloof ik een op de drie. Maar als je niet durft te vertrouwen op samen oud worden, kun je er beter niet aan beginnen.
Het is eeuwig zonde dat het er voor ons niet in zat. Met nog altijd een tikje weemoed om wat niet is gelukt en om wat had kunnen zijn, kijk ik toch vooral dankbaar terug op al het moois van onze jaren samen.

Een aantal jaren geleden schreef ik dit gedicht over mijn trouwring:


oneindig

je naam en

de dag waarop
mooi rond en
oneindig samen


ik speur in het goud
naar de breuklijn
waar zit het keerpunt
naar geen weg terug?