Ik haal mijn trouwring voor de dag, zo lang al niet meer gedragen.
We schoven dit symbool van verbondenheid aan elkaars vingers. Een ring, zonder begin en einde, symboliseert ook eeuwigheid.
We waren niet naïef op dat punt. Toen al eindigde een op de vier huwelijken in een scheiding, tegenwoordig geloof ik een op de drie. Maar als je niet durft te vertrouwen op samen oud worden, kun je er beter niet aan beginnen.
Het is eeuwig zonde dat het er voor ons niet in zat. Met nog altijd een tikje weemoed om wat niet is gelukt en om wat had kunnen zijn, kijk ik toch vooral dankbaar terug op al het moois van onze jaren samen.
Een aantal jaren geleden schreef ik dit gedicht over mijn trouwring:
oneindig
je naam en
de dag waaropmooi rond en
oneindig samen
ik speur in het goud
naar de breuklijn
waar zit het keerpunt
naar geen weg terug?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten