Heldere hemel (2)

Boven het strand van Egmond was gisteren overigens geen heldere hemel. Dankzij die meteorologische tegenvaller was het er onzondags rustig. Halverwege Egmond en Bergen aan Zee was het zelfs zo verlaten dat ik even het idee kreeg dat ik iets had gemist. Waar was iedereen? Gealarmeerd door een ramptijding: iedereen binnenblijven, ramen en deuren gesloten? 

Haarnetje, sluier, waszakje,
 prinsessenjurk uit verkleedkist?
Hoe dan ook: hoe komt het in zee?

Ik hou wel van een vrijwel desolaat strand. Alleen de zee en ik, en vooruit, nog een enkeling.

Er waren anders wel volop sporen van menselijke aanwezigheid. Ineens realiseerde ik me dat ik deze keer geen foto's maakte van biologische strandschatten, maar slechts van wat de mens allemaal uit zijn handen had laten vallen. Ik vroeg me weer geïntrigeerd af waar al die op drift geraakte aanspoelsels vandaan kwamen.

Gisteren was het thema Lapjesdag. Opmerkelijk veel lappen bleken aangespoeld.

Vreemde ervaring: een lap met een knoopje krijgt ineens iets menselijks.

Vlakbij Egmond lagen langs de vloedlijn snijbloemrestanten van boeketten. Bordeauxrode en gele ontsteelde kroonbladeren, siergroen, maar ook een enkele complete bloem. In hun nabijheid lag op een paar plaatsen cellofaan met slingers, wellicht verpakkingsmateriaal van de voorheen boeketten.

Aangespoeld na asverstrooiingen op zee of eerbetoon bij een zeemansgraf?

Haal dan voortaan vóór het 'een twee drie in godsnaam' de plastic folie eraf!

Liever wil ik dit blog niet eindigen in zwartkijkerij, maar waarom moest ik nou toch aan de EK denken bij deze ontplofte voetbaldroom?