Toen ik vanmorgen om 9.12 uur met mijn gratis treinkaartje, vermomd als 'Heldere hemel' van Tom Lanoye, op station Ede-Wageningen in de trein stapte, kon ik nog net een staanplaats vinden bij een van de ingangen. Zo vroeg al, zo druk op een zondag.
'Veel boekenliefhebbers', veronderstelde een mede-reizigster. Er vielen inderdaad heel wat exemplaren van het boekenweekgeschenk te bespeuren. Als schrijver en optimist grijp ik graag strohalmpjes vast, maar ik vermoed dat - zoals ook voor mijzelf - leeslust een gelegenheidscombinatie was aangegaan met Hollandse koopjesjacht.
Het was zo druk dat de conducteur een dringend verzoek omriep om toch vooral het balkon achter de machinist vrij te houden. De strekking van de boodschap was: als er wat gebeurt, moet de machinist een vluchtweg hebben.
Die dienstmededeling bracht mij danig in verwarring. Wie zou dan de trein moeten besturen? Ik dacht aan een vliegtuig waar de piloot de cockpit uit zou vluchten.
En daarmee zat ik ineens vól in het boek van Tom Lanoye, waar de piloot van een Mig zich met de schietstoel in veiligheid brengt en het toestel boven Belgisch grondgebied een ongeleid en destructief projectiel wordt.
Een goed boek trouwens dat in een soort mozaïek-constructie laat zien hoe de uiteenlopende levens van een aantal mensen door een fatale gebeurtenis worden verbonden.
Soepel geschreven met oog voor detail, ironie en psychologisch inzicht.
Website Tom Lanoye
'Veel boekenliefhebbers', veronderstelde een mede-reizigster. Er vielen inderdaad heel wat exemplaren van het boekenweekgeschenk te bespeuren. Als schrijver en optimist grijp ik graag strohalmpjes vast, maar ik vermoed dat - zoals ook voor mijzelf - leeslust een gelegenheidscombinatie was aangegaan met Hollandse koopjesjacht.
Het was zo druk dat de conducteur een dringend verzoek omriep om toch vooral het balkon achter de machinist vrij te houden. De strekking van de boodschap was: als er wat gebeurt, moet de machinist een vluchtweg hebben.
Die dienstmededeling bracht mij danig in verwarring. Wie zou dan de trein moeten besturen? Ik dacht aan een vliegtuig waar de piloot de cockpit uit zou vluchten.
En daarmee zat ik ineens vól in het boek van Tom Lanoye, waar de piloot van een Mig zich met de schietstoel in veiligheid brengt en het toestel boven Belgisch grondgebied een ongeleid en destructief projectiel wordt.
Een goed boek trouwens dat in een soort mozaïek-constructie laat zien hoe de uiteenlopende levens van een aantal mensen door een fatale gebeurtenis worden verbonden.
Soepel geschreven met oog voor detail, ironie en psychologisch inzicht.
Website Tom Lanoye
Geen opmerkingen:
Een reactie posten