Twee weken geleden begon mijn vakantie. Bestemming: het hangmatgevoel. En jawel, bestemming bereikt.
Mijn hangmat heb ik nu voorlopig opgeborgen, niet alleen vanwege de plensbui die over Wageningen neerdaalt, maar ook omdat de vakantie er op zit.
Niets hoeven, alles mogen. Een geslaagde vakantie en dat alleen door gewoon thuis te blijven en de agenda volkomen leeg te houden. Geslaagd ook omdat ik weer een certificaat heb behaald voor de opleiding 'Bij de dag leven'. Per dag bekeek ik waar ik het meeste zin in had.
Het lukte me zelfs regelmatig bij het moment te leven. Nooit eerder zag ik hoe mooi een grasspriet glanst in de zon en lichtjes wuift in de wind.
Vanuit mijn hangmat zag ik de wolken voorbijdrijven. Ik volgde gebiologeerd een bij die successievelijk alle bloemkelkjes van het wilgenroosje aandeed op zoek naar nectar.
Meermalen verbaasde ik me erover dat een dag zo lang duurde, terwijl ik er eindeloos van genoot. In de rest van het jaar jaag ik de tijd er in een mum doorheen. Ik doe iets niet goed, besefte ik.
Moet ik tijd durven te verliezen om zo tijd te winnen? Had ik daarmee de sleutel tot het geheim gevonden of was de warmte me naar mijn bol gestegen?
In elk geval vind ik deze vakantie-invulling of juist niet-invulling voor herhaling vatbaar.
Maandag begint een week met een stevig gevulde agenda. Laat maar komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten