Alle hoeken van het leven

Als komisch drama afficheren de bioscopen Silver Linings Playbook, waarvoor hoofdrolspeelster Jennifer Lawrence een Oscar kreeg met haar rol als Tiffany.
In het Nederlands is een gangbare vertaling voor Silver Linings: achter de wolken schijnt de zon. Dan heb je er dus niet veel aan. Het Engels geeft voor mij toch een ander gevoel weer: dat zilveren randje biedt troost.

Pat, de tegenspeler van Tiffany, gespeeld door Bradley Cooper, is net als zij niet bepaald een zondagskind. Zijn moeder haalt hem na acht maanden, min of meer op eigen risico, uit de psychiatrische inrichting, en probeert hem op een aandoenlijke manier eruit te houden.
Wie haar man, gespeeld door Robert De Niro, ziet, begrijpt dat de zoon met dezelfde opvliegende aard zich eigenlijk nog lang staande heeft weten te houden in de maatschappij. Dat hij door het lint ging toen hij zijn vrouw betrapte met een collega, - terwijl nota bene muziek van hun bruiloft haar overspel begeleidde - verbaast dan ook niet.
Tiffany en Pat laten een spel zien van aantrekken en afstoten, te zeer gekwetst en doodsbang voor geluk. Dat kan immers ook weer kapot.
Mooi dat de film zich beperkt tot twee kussen, en voor mij was die tweede zelfs overbodig, maar hij moest natuurlijk vanwege de feel good end-traditie in Amerikaanse films.
Met de moed der wanhoop probeert Pat de silver linings te blijven zien in het leven.

Er zijn zeker komische situaties in de film, maar voor mij had het drama toch de overhand.

Persoonlijk vond ik het gezicht van moeder Dolores fascinerend. Gebutst en gemangeld, maar ook vol liefde en mededogen. Haar gezicht had alle hoeken van het leven gezien en weerspiegelde het lot van de mensen om haar heen.

Voor mij had haar visagist wel een Oscar mogen krijgen, want wanneer je op foto's actrice Jacki Weaver als zichzelf ziet, lijkt ze alleen maar door het leven gekust.

Witte Donderdag

Twitblog:

Als je heel goed kijkt, zie je hier in Wageningen sneeuwvlokjes vallen. Ietwat pesterig en dreinerig #jongenswegwezennu! # isnietleukmeer

ZZP Valley

Ik beschouw mezelf niet als clubmens, hoewel ik in het verleden lid ben geweest van allerlei clubs: zangkoren, toneel, zelfs sport. Nu resteert alleen nog de tennisclub.

Beroepshalve ben ik wel lid van een aantal clubs, omdat dat nuttig is en vaak ook aangenaam. Zo ben ik al lang lid van de Vereniging van Letterkundigen en ook van onderafdelingen als de werkgroepen jeugdboekenschrijvers, proza, toneel en van het Netwerk Scenarioschrijvers. Als thrillerschrijver ben ik lid van het Genootschap Nederlandstalige Misdaadauteurs.
Sinds kort ben ik lid van ZZP Valley, een nieuwe organisatie voor zelfstandigen uit Veenendaal, Ede en Rhenen, maar ook zzp'ers uit omliggende plaatsen als Wageningen zijn welkom. De leden komen uit heel verschillende branches en op die manier kunnen ze juist van elkaar leren.
Een van de mooie activiteiten is dan ook de Academy met uiteenlopende trainingen door en voor leden. Een aantal van die cursussen is gratis en voor de andere geldt een sterk gereduceerde prijs.
Graag lever ik een bijdrage aan het programma van de Academy. De komende maanden geef ik al drie trainingen en workshops: Opfrissen spelling, Mailen met effect en Klantgerichte brieven en mails.
Maar ik heb nog meer ideeën voor workshops, want ik heb er zin in om collega-ondernemers weer een stapje verder te helpen en ook mezelf te blijven ontwikkelen.

Website ZZP Valley
ZZP Valley, agenda Academy

Wagenings Dictee (2)

Het Groen Wagenings Dictee gisteravond werd een gemoedelijke aangelegenheid, volgens de beste Wageningse tradities. Doe maar gewoon. Geen geëxalteerd onthaal van de winnaars, maar een rustige overhandiging van de prijzen die juryvoorzitter 'burgervader Van Rumund' (zo stond in het dictee) aanduidde als 'versierde flessen en boeken'.
Het was erg leuk om dit derde Wagenings Dictee een keer in de hoedanigheid van jurylid mee te maken. Naast correctoren bogen wij ons ook over de tientallen dictees die in korte tijd gecorrigeerd en soms nog eens en nog eens bekeken moesten worden. Ik zag iedereen zich met toewijding van zijn taak kwijten.
Het was een moeilijk dictee, dat NOS-weervrouw Willemijn Hoebert voorlas en vanachter de jurytafel kon ik me soms de wanhoop van de deelnemers goed voorstellen. Het woord geadoniseerd (mooi gemaakt, versierd) kende ik niet eens, en ondanks mijn katholieke afkomst was ik niet helemaal zeker van quadragesimale vastentijd en premonstratenzers. Ook wist ik geen raad met rendez-voustje en zelfs de vertrouwde straatnaam Pabstsendam had ik anders gedacht. Er waren nog meer woorden die ik vast fout had geschreven áls ik deelnemer was geweest.
Het was een grappige tekst die gemeentearchivaris Bob Kernkamp had samengesteld. Het zij hem vergeven dat hij alle Wageningers arm in arm liet tangoën. Misschien een typisch Wageningse vorm van verbroedering in deze passionele dans.
In mijn eerder blog over het dictee liet ik de woorden Tout Wageningen en acte de présence vallen. Laat die woorden er nou toch ook in staan. Geen voorkennis!
De winnaar in de categorie Individueel was Pieter van Diepen met slechts zeven fouten. Maar hij is een spellingroutinier, die ook al het grote Nationaal Dictee won. Voor deelnemers van buiten de regio zijn vooral plaatselijke namen lastig. Hij won met afstand, maar ik vind dat de andere winnaars, zowel individueel als in teams, een knappe prestatie leverden met hun 16 of 17 fouten.
Voor het goede doel, de nieuwe kinderboerderij aan het Spijk, is ruim 4000 euro bij elkaar gebracht.
De organisatie heeft bergen werk verzet en het Wagenings Dictee begint een mooie traditie te worden.


Ten slotte: (In deze betekenis los en niet aan elkaar zoals aanvankelijk als goed antwoord werd gepresenteerd. De jury besloot daarom beide spellingen goed te rekenen) de opmerkelijke spelling van mijn naambordje op de jurytafel, maar een kniesoor (ik dus) die daar op let.

Overigens zitten volgens de heersende spelling in mijn familienaam Gansewinkel twee fouten. Die s zou - inderdaad - een z moeten zijn en er moet een n na gans/ze. Volgens het reglement van het Wageningse Dictee tellen meerdere fouten in een woord echter slechts als een fout.

Vroeg wakker

Twitblog:


Gisteren voor dag en dauw op om communicatietraining te geven in Utrecht. Vanuit zielloze kantoorkolos wel prachtig uitzicht op de Dom.

#vogelsfluitendusalvóór6uur#gemotiveerdedeelnemersKortenKrachtigformuleren

Wakker

In de afgelopen wintermaanden was ik niet meer in de Bovenste Polder geweest, te nat, te koud, te wind. Maar vanmiddag nodigde het verrassend milde weer me uit tot een wandeling in een van mijn geliefde gebieden van Wageningen.
Het was soms of ik net mijn slaap uit mijn ogen gewreven had, veel nieuws te zien. Mooi om te constateren dat de natuur in beweging blijft. Er waren stukjes afgedamd, lopen leken iets verlegd, er was dichtgegroeid of juist ruimte gekomen. Het water in de nevengeul en in de Neder-Rijn stond nog vrij hoog. En die mistletoe, maretak of verwante woekeraar, was die er altijd al in die boom?

Het voelde als lente, het klonk naar lente. Opgewekte vogelzang en pruttelende geluiden, ik kon het allemaal niet thuisbrengen. En de vogelaars die mijn pad kruisten, stoorde ik liever niet in hun observaties. Wel bekroop me het gevoel dat ik iets miste, ze hadden elkaar vast getwitterd over een uitzonderlijke vogel. Voor mij was het allemaal bijzonder.
Misschien komt er nog een koudefrontje, maar ik verwacht niet dat de brug over de geul nog opengaat ten faveure van de schaatsers.

De lente hangt in de lucht en die belofte doet me goed. Dat ik bij thuiskomst tien minuten bezig ben geweest om de uiterwaarden uit mijn schoenprofiel te peuteren, beschouw ik maar als nagenieten.

Schrijversprobleem

Twitblog:

Begin aan een nieuw verhaal dat zich afspeelt in West-Afrika. Maar hoe krijg ik mijn personage nou ineens daarheen? #verzineenlist#zekergeendeusexmachina#vermoedelijkgewoonpervliegtuig