De kinderen van Juf Kiet

Iedereen die hart heeft voor onderwijs, iedereen die hart heeft voor kinderen, zou de film moeten zien. De documentaire De kinderen van Juf Kiet draait momenteel in een aantal bioscopen.
En ja, ook iedereen die vluchtelingen lichtvaardig bestempelt tot gelukszoekers. Voor de vluchtelingenkinderen in de klas van Juf Kiet is 's nachts goed slapen al een geluk. Leven zonder angst.
Jorj uit Syrië spreekt nog nauwelijks Nederlands, maar maakt wel duidelijk hoe de angst bezit van hem nam. En nog slaapt hij slecht in het veilige Nederland.
Juf Kiet lijkt streng: de kinderen moeten vanaf dag 1 Nederlands praten. Maar het is de sleutel tot integratie. Ze maakt duidelijk wat belangrijke waarden op school zijn: samen leren en spelen, met de nadruk op samen.
Je ziet de kinderen langzaam hun weg vinden op school, in een nieuw land met een andere cultuur.
Wat je aandacht geeft, groeit. Dat zou het motto van Juf Kiet kunnen zijn. Ze gaat uit van vertrouwen en beloont wat goed gaat. Maar ze benoemt het ook als ze teleurgesteld is in een leerling.
Je ziet het meisje Haya verzachten, omdat ze telkens een nieuwe kans krijgt om het beter te doen.

De filmers Peter en Petra Lataster hebben de tijd genomen om de kinderen en Juf Kiet te filmen op hun school in het Brabantse Hapert. Ze brengen de kwetsbaarheid, maar ook de veerkracht van de kinderen heel dichtbij. Dappere kinderen, die het beste onderwijs verdienen. Net als alle kinderen trouwens.
Door de duidelijkheid heen - noem het soms streng - zie je de warmte en de compassie van Juf Kiet. Ogenschijnlijk onvermoeibaar, jaar in, jaar uit.
Maar er zijn veel meer leerkrachten als Juf Kiet. Meesters en juffen, met oog voor de individuele leerling ondanks soms te grote klassen. Ik zie de film dan ook als een hommage aan hen allemaal.
Die leerkrachten leggen stevige fundamenten voor onze maatschappij in de toekomst. De basis daarvoor is immers onderwijs, onderwijs, onderwijs.

Facebook - De kinderen van Juf Kiet 


 

Schrijf met alle zintuigen - cursus Etadoro

Een nieuwe schrijfcursus komt eraan: Creatief schrijven. Schrijf met al uw zintuigen! Ik maak deze multimediale cursus in samenwerking met cursusinstituut Etadoro.
In de cursus behandel ik de zintuigen, die voor het schrijven zo belangrijk zijn: kijken, luisteren, proeven, ruiken en voelen. Daarnaast komen schrijftechnische onderwerpen aan bod als perspectief, de tijd en dialogen. De cursus is zowel voor beginners als meer ervaren schrijvers.
Het leuke van deze cursus is dat het een combinatie is van werkvormen, online leren en desgewenst een leerboek en individuele begeleiding. Blended learning zoals dat in trainingsland heet. Dat maakt het voor mij extra leuk om eraan mee te werken en zelf ook nieuwe dingen te ontdekken.
 

Hoewel ik al meer dan vijftien jaar schrijfcursussen en schrijftrainingen geef, leer ik ook weer van de onderwijskundige aanpak van Etadoro.

Nieuw voor mij was ook de videoshoot vorige week waarin de filmpjes werden opgenomen die elk van de zes lessen inleiden. Plus de trailer die nu te zien is op de website van Etadoro als aankondiging van de nieuwe cursus.
Deze weken heb ik het druk met het schrijven en herschrijven van het cursusmateriaal. Na de laatste puntjes op de i is de cursus Creatief schrijven vanaf 2 december beschikbaar.

De trailer van de cursus Creatief schrijven

Website Etadoro 

Binnenkijken in Roland Holst Huis

Binnenkijken in het Roland Holst Huis in Bergen? Dat kan zelden in dit bijzondere schrijvershuis, waar elke maand een andere schrijver werkt. Maar zondag 30 oktober is er open huis.
Zelf werkte ik er twee keer een maand: in april 2009 en november 2010. Mijn verblijf leverde vooral intensieve schrijftijd op en veel ideeën. Dat resulteerde uiteindelijk in drie boeken: Logeerbeer, Deze schelp verdient een kistje en Niemandsdochters.

Ben je schrijver en denk je erover ook een verblijf aan te vragen in het Roland Holst Huis?
Of ben je gewoon benieuwd hoe het huis van de dichter Adriaan Roland Holst er van binnen uitziet?
Tussen 11 en 17 uur stelt het Letterenfonds het huis aan de Nesdijk 7 open.
 

Website Letterenfonds over open dag Roland Holst Huis

Blog terugblik verblijf november 2010
Blog nov. 2010 schrijven over schrijven

Moderna Museet

Thomas Schütte - Efficiency Men

Aan mijn bezoek aan de Nederlandse school in Stockholm heb ik een toeristisch dagje vastgeknoopt. Ik was immers nog nooit in Zweden. Een dag is natuurlijk te weinig om een echt goede indruk te krijgen van een stad, laat staan van een land.
Ik heb ervoor gekozen me te beperken tot een paar dingen en die goed te bekijken. Ik bezocht Gamla stan, de oude stad en Moderna Museet.

Dat bleek een goede keuze. In het moderne museum was net een grote tentoonstelling geopend van de Duitse kunstenaar Thomas Schütte. Ik kende zijn werk niet, maar was onder de indruk. Zeer uiteenlopend werk, variërend van tere aquarellen tot bouwsels en reusachtige mensfiguren.
Unified Enemies is de titel van de tentoonstelling die nog te zien is tot 15 januari 2017. Die vijanden waren zichtbaar in de meer dan manshoge houten krijgers, maar ook in de kleine poppen in vitrines, aan elkaar verklonken tegen wil en dank.
Buiten bij het museum keek Vader Staat toe.
Schril contrast met de kleurige speelsheid van het werk van Niki de Saint-Phalle en Jean Tinguely in de museumtuin.
 
Ook de vaste collectie van het museum was de moeite waard. Eindelijk zag ik de Brillo-schuursponsjesdoos van Andy Warhol met eigen ogen. En de draagbare Marcel Duchamp, natuurlijk met zijn beroemde pissoir in miniatuur.




Bij de schoolklas van Peter Tillberg (Will you be profitable my friend) kreeg ik herinneringen aan mijn jaren '60 schooltijd.
Trouwens, over die Brillo-box gesproken, Thomas Schütte kan er ook wat van. Lucifersdoosje met pringle. Maar als ik het goed begreep, was dat de maquette van een dakconstructie.

Vanaf brug bij parlementsgebouw

Gamla stan

 

Schoolbezoek in Stockholm

De Kinderboekenweek is elk jaar een feest voor lezers en schrijvers. Dit jaar was voor mij bijzonder omdat ik naast twee leuke dagen in de bibliotheek van Twello ook een school in het buitenland bezocht.
Het begon allemaal begin september met een mailtje dat als onderwerp had: Stockholm. Nieuwsgierig opende ik het. Ik kende niets of niemand in Stockholm.
Of ik op de Culturele Dag tijdens de Kinderboekenweek de Nederlandse school in Stockholm wilde bezoeken.
Dat wilde ik wel. Ik was nog nooit ten noorden van Nederland geweest. Het leek me leuk een kleine bijdrage te leveren aan de taal en cultuur van Nederlandse kinderen die, tijdelijk of permanent, in Zweden wonen.

Het werd een bijzonder feestelijke ontmoeting.
Op zaterdagochtend 15 oktober kreeg ik achtereenvolgens alle groepen voor mijn neus. Vanaf groep 1 en 2 tot en met de leerlingen van het voortgezet onderwijs.
Voor elke groep had ik een eigen programma bedacht. 

Voorlezen, vragen beantwoorden en laten zien hoe ik mijn boeken schrijf. De leerlingen waren aandachtig en leergierig, de kleuters deden goed mee met mijn prentenboek Logeerbeer.
De leerlingen van groep 7 en 8 en het voortgezet onderwijs hadden bovendien van tevoren een schrijfopdracht gemaakt, gebaseerd op het thema van de kinderboekenweek: oma's en opa's. Ik heb met veel plezier al hun verhalen gelezen en van een korte reactie voorzien. Herinneringen aan oma's en opa's, fantasieverhalen, spannend, ontroerend, lief.

De avond van tevoren heb ik aan een aantal ouders een schrijfworkshop gegeven. Het was een aangename opmaat tot het feestelijke schoolbezoek.
Ik vind het altijd fijn mijn lezers te ontmoeten, maar de Nederlandse school in Stockholm heeft daar een extra dimensie aan gegeven.





Facebook - Nederlandse school Stockholm 

 

Oma's en opa's

De Kinderboekenweek is in volle gang. Thema is oma's en opa's en het motto luidt: Voor altijd jong!
Ik schreef daar al dit blog over.

Dé oma en dé opa bestaan natuurlijk niet. Maar het hangt ook van de context af hoe we erover denken en praten. Dat werd me vandaag glashelder toen ik in de bibliotheek van Twello was. Daar kwamen kinderen van vier verschillende scholen uit de regio op bezoek.
Ik vroeg om kreten waar de kinderen aan denken bij 'oma en opa.' Die woorden noteerde ik op de flip-over. In alle groepen kwam de flap binnen de kortste keren vol te staan.
In de eerste groepen vroeg ik zonder toelichting naar de associaties. Bij de laatste groep deed ik het zomaar ineens anders. Ik gaf eerst een voorbeeld van waar ik op dat moment aan dacht bij (mijn) oma en opa: boomgaard en lezen.

Het verschil tussen de flappen was verbluffend.
Op de eerste flappen kwam één bak ellende terecht, met als uitzondering het woord aardig en enkele neutrale woorden als snor, baard, bril.
Maar verder was het een optocht van hulpmiddelen als gehoorapparaten, rollators, rolstoelen en scootmobiels. Overigens leek dat laatste voertuig voor sommige kinderen wel een kek hebbeding om mee rond te scheuren.

In de laatste groep begon een jongen met de woorden jam en bloemen. Daarna volgde een gevarieerde opsomming van beroepen, hobby's en verre bestemmingen.
Stonden bij de 'zware' flap de gezichten neutraal of ietwat zorgelijk, bij de 'lichte' flap zag ik blikken vol warmte en trots. Het ging namelijk om hun eigen speciale oma's en opa's.
Zo werkt het dus schijnbaar. De oma en de opa kan niet veel, is krakkemikkig. Maar je eigen opa en oma zie je vaak met heel andere ogen.
Gelukkig maar!

Voor altijd jong!

Morgen begint de Kinderboekenweek. Het thema van dit jaar is oma's en opa's en het motto luidt: voor altijd jong!
Deze twee weken trekken schrijvers en illustratoren door het land om hun lezers te ontmoeten. Elk jaar weer een echt boekenfeest.
In mijn kinderboeken figureerden al vaker oma's en opa's zoals Oma Cadeaukoffer in De Superhoofdprijs. Ook in Stijn Klein spelen ze een rol, met name oma. Hoewel ze in een rolstoel zit, is ze een toonbeeld van levenslust en jeugdigheid.
Het is goed dat oma's en opa's niet  stereotiep verbeeld worden als krakkemikkig, beperkt en der dagen zat.

In de twee boeken die vorig jaar verschenen, spelen opa's een belangrijke rol. In Sleutelen is de zwijgzame grootvader een voorbeeld voor Mart. Hij houdt van sleutelen aan auto's, tegen de zin van zijn eigen vader. Na de dood van oma vinden grootvader en kleinzoon stilzwijgend troost in samen klussen.

In Deze schelp verdient een kistje wordt Veerle alleen opgevoed door haar opa. Hij leert haar hoe te leven en spoort haar aan de wereld te ontdekken.



Ook ik ben deze Kinderboekenweek op pad en ga met de kinderen in gesprek over oma's en opa's. Zo ben ik in de bibliotheek van Twello waar leerlingen van verschillende scholen uit groep 5 tot en met 8 op bezoek komen.

En ik ga naar het buitenland. De Nederlandse school in Stockholm heeft me uitgenodigd om op te treden tijdens de Culturele Dag. Daar ontmoet ik leerlingen van groep 1 tot en met 8 en van het voortgezet onderwijs.
Een kinderboekenweek dus om naar uit te kijken!

http://www.kinderboekenweek.nl/