En ja, ook iedereen die vluchtelingen lichtvaardig bestempelt tot gelukszoekers. Voor de vluchtelingenkinderen in de klas van Juf Kiet is 's nachts goed slapen al een geluk. Leven zonder angst.
Jorj uit Syrië spreekt nog nauwelijks Nederlands, maar maakt wel duidelijk hoe de angst bezit van hem nam. En nog slaapt hij slecht in het veilige Nederland.
Juf Kiet lijkt streng: de kinderen moeten vanaf dag 1 Nederlands praten. Maar het is de sleutel tot integratie. Ze maakt duidelijk wat belangrijke waarden op school zijn: samen leren en spelen, met de nadruk op samen.
Je ziet de kinderen langzaam hun weg vinden op school, in een nieuw land met een andere cultuur.
Wat je aandacht geeft, groeit. Dat zou het motto van Juf Kiet kunnen zijn. Ze gaat uit van vertrouwen en beloont wat goed gaat. Maar ze benoemt het ook als ze teleurgesteld is in een leerling.
Je ziet het meisje Haya verzachten, omdat ze telkens een nieuwe kans krijgt om het beter te doen.
De filmers Peter en Petra Lataster hebben de tijd genomen om de kinderen en Juf Kiet te filmen op hun school in het Brabantse Hapert. Ze brengen de kwetsbaarheid, maar ook de veerkracht van de kinderen heel dichtbij. Dappere kinderen, die het beste onderwijs verdienen. Net als alle kinderen trouwens.
Door de duidelijkheid heen - noem het soms streng - zie je de warmte en de compassie van Juf Kiet. Ogenschijnlijk onvermoeibaar, jaar in, jaar uit.
Maar er zijn veel meer leerkrachten als Juf Kiet. Meesters en juffen, met oog voor de individuele leerling ondanks soms te grote klassen. Ik zie de film dan ook als een hommage aan hen allemaal.
Die leerkrachten leggen stevige fundamenten voor onze maatschappij in de toekomst. De basis daarvoor is immers onderwijs, onderwijs, onderwijs.
Facebook - De kinderen van Juf Kiet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten