Ver gezocht

Twitblog:

Wandeling, gebedsvlaggen, sneeuw, bergje, bezinning en meditatie
# hoe ver is Nepal? # achtertuin Wageningen

Nepal, april 2010

  

       

   






KenKon febr. 2012 

Logeerbeer op reis

Ik weet het, ik loop danig op de zaken vooruit, maar dat komt door mijn enthousiasme. Mijn prentenboek Logeerbeer is nog niet eens verschenen en in gedachten zie ik mijn beer al zijn koffertje pakken voor de eerste buitenlandse trip.
In maart gaat hij namelijk op reis naar de grote internationale beurs voor kinderboeken die van 19-22 maart plaatsvindt in het Italiaanse Bologna. Uitgeverij De Eenhoorn, waar het boek deze maand uitkomt, neemt het mee in haar aanbod voor buitenlandse uitgevers.
Op die jaarlijkse beurs worden vertaalrechten verkocht en aangekocht en net als elke schrijver hoop ik dat een van mijn boeken de aandacht trekt van een buitenlandse uitgever. Maar er zijn zoveel boeken...
Uitgevers laten vaak brochures maken met wat zij zoal te bieden hebben en ik werd helemaal blij toen ik de nieuwe internationale brochure zag van uitgeverij De Eenhoorn.
Een van de prachtige tekeningen van Elisah De Bruycker uit mijn boek siert het omslag van de brochure.
Voor de gelegenheid is de inhoud in het Engels samengevat onder de titel: Sleep-over teddy. (pagina 6 van de internationale brochure 2012 De Eenhoorn)

Blog 14 jan. 2012 over Logeerbeer

Bevroren schoonheid

Twitblog:




Schitterend, die ijspegel aan de goot van mijn schuurtje
# niet zo mooi dus, goot lek

Schaatspret

Vandaag heb ik mijn schaatsen opgezocht op zolder, mijn eerste schaatsen welteverstaan.
En tegelijkertijd mijn laatste.
Dat zit zo. Rond mijn zesde kreeg ik schaatsen. Mijn moeder, die zelf niet schaatste, had zich laten adviseren en voor beginnertjes zouden kunstschaatsen niet aan te raden zijn. Je kon het het beste leren op 'bootjes' en die werden het dus. Maat 24, type Juweeltje, ontcijfer ik op de schaatsen en op internet: in productie van 1950-1965 bij de vermaarde firma Nooitgedagt uit Ijlst.
Met die weinig flitsende bootjes begon de teleurstelling al, nog gevolgd door diverse winters dat het er nauwelijks van kwam om te schaatsen. Die sporadische keer knelden de leertjes, verschoven de schoenen en gingen de linten voortdurend los zitten door al dat hulpeloze gewiebel. Zo leerde ik het nooit.
Als ik me goed herinner, was er op mijn 12e pas weer schaatswaardig ijs. Maar als onzekere puber ging ik natuurlijk niet voor schut stuntelen op die bootjes, en trouwens ook niet meer op kunstschaatsen.
Ik kan met bewondering, - en toegegeven: een lichte afgunst - kijken naar al die mensen die over het ijs schichten en zwieren.
Op latere leeftijd had ik het natuurlijk nog best kunnen leren, maar als 50+er ben ik inmiddels te bangelijk om alsnog te leren schaatsen. Toch schoot straks wel even door mijn hoofd: zouden er ook schaatsen met dubbele ijzertjes bestaan in maat 38?
Van schaatspret zie ik dus af, de ijspret is er echter niet minder om. Ook vanmiddag genoot ik volop van het ijsvermaak bij de nevengeul van de Bovenste Polder in Wageningen.

Het was er druk, maar gezellig druk. En net als bij de eerste zomerse dagen in een jaar leken de mensen op een van deze eerste ijsdagen allemaal opvallend blijmoedig en ontspannen. Wageningen op zijn best daar.
Even de moderne mallemolen stilgezet en jezelf warmen aan de winterzon en met zijn allen op het ijs.
Zoals ik een passant op de Pabstsendam hoorde zeggen over het winterse plaatje van nevengeul en steenfabriek: 'Het lijkt wel een oudhollands schilderij van Ruisdael'.

De ijspret is begonnen

Sommige schaatsliefhebbers konden duidelijk geen dag langer wachten. Tegen het eind van de middag kwamen nog steeds nieuwe ijsfanaten aan bij de uiterwaarden van de Wageningse Bovenpolder om alvast een schaatsdag te kunnen noteren. Behendig schaatsten de meesten zich een weg tussen de open plekken door. Kinderen en beginners speelden liever op steviger plekken op safe.

Ook voor de niet-schaatsers was het genieten: van de zwierige figuren op het ijs, het ijle en toch messcherpe geluid van de ijzers en van boeiende ijsformaties in het zachte namiddaglicht. Gebroken schollen en platen, doorregen met gras of riet, breekbaar als chips en dun als lasagnevellen. 

In Wageningen is de voorpret afgelopen, de pret is begonnen, hoewel de schaatsers zich vanavond misschien in hun bedje al verkneukelen op morgen weer zo'n ijsdag, en overmorgen, en overovermorgen, en daarna. 

Voorpret in duplo

Twitblog 1: Panningen - en de rest van Limburg - maakt zich op voor de vastelaovendj # carnaval voor de 'Hollanders'

Twitblog 2: Wageningen - en de rest van Nederland - maakt zich op voor ijspret # brug over nevengeul nu wel op tijd omhoog

Voorleeswedstrijd

In het hele land zijn leerlingen van groep 7 en 8 weer volop bezig met de voorrondes voor de Nationale Voorleeswedstrijd. Gisteren mocht ik jureren in Panningen waar maar liefst 16 schoolkampioenen uit Noord-Limburg tegen elkaar aantraden. Het was me weer een waar genoegen om al die liefhebbers van Het Boek te zien op het podium van Dok6. Daar nestelden ze zich achtereenvolgens in een grote fauteuil om een volle zaal voor te lezen uit hun favoriete boek.
In de afgelopen jaren heb ik meermalen als jurylid gefungeerd, in plaatselijke of regionale voorrondes en in 2006 zelfs in de provinciale finale van Gelderland. De kampioen die wij daar uitkozen, Brechtje Boerboom uit Nijmegen, werd later de Nationale Voorleeskampioen.

Elke keer word ik weer blij van de sfeer tijdens zo'n voorleeswedstrijd. Geestdriftige supporters met spandoeken, yells, voetengestamp en luide kreten barsten los voor en na elk optreden. Maar zodra een deelnemer de eerste zinnen van het verhaal uitspreekt, wordt het stil, doodstil soms.
Nu is het vaak ook niet niks wat er aan leed voorbijkomt in de uitgekozen verhalen: kindermishandeling, overlijden, pesten, oorlogsgeweld. Maar toch zijn ook die verhalen draaglijk door bijvoorbeeld humor, weerbaarheid of troost.
De supporters konden het opbrengen om op hun vrije woensdagmiddag meer dan drie uur vol aandacht te luisteren naar verhalen. Een compliment voor de voorlezers, maar zeker ook voor het publiek. Wie zei er dat kinderen van nu een spanningsboog van niks hebben?
De jury, waarin ook Maria Gijzels en Herman Bors zaten, had het ook nu niet gemakkelijk. Maar gelukkig mochten we deze keer vijf kinderen laten doorgaan naar de regionale vervolgronde. Dat zijn: Gitane Coffa, Fenne Engelen, Jauke Engels, Suzan Tetzlaff en Alisha Vallen. Veel succes bij de volgende ronde!

Nog enkele tips voor deelnemers aan een voorleeswedstrijd:
* kies een boek dat bij je leeftijd past, dus geen kleuterverhaal
* lees laaangzaaam
* kijk je publiek regelmatig aan
* het is geen toneel, dus geen stemmetjes of allerlei rekwisieten zodat het een hele show wordt. Het is immers een wedstrijd in voorlezen.
Meer tips vind je op: http://www.denationalevoorleeswedstrijd.nl/