Oerol - het was weer een feest

De entreebandjes zijn losgeknipt van mijn pols en ik kijk met zoete weemoed terug. Het was weer een feest, Oerol.
Ondanks mijn tijdelijke handicap (blog: In een oogzwenk) kon ik er gelukkig toch heen. De tandem, nadrukkelijk afgebeeld op het entreebandje, bleek deze keer voor mij het ideale vervoermiddel. Waar zou je zijn zonder fiets op Oerol, op Terschelling?

Ik ben de tel kwijt geraakt van mijn Oerolbezoeken. Negen keer toch zeker wel. Dat is nog niets vergeleken bij de vaste bezoekers die geen of nauwelijks Oerols hebben overgeslagen in de 35 jaar van zijn bestaan.
De editie 2016 gaat voor mij in de boeken als een van de meest geslaagde. Het prachtige weer terwijl het binnenland werd geteisterd door hoosbuien, maar op Terschelling was het relatief warm en regende het weinig.
Deze keer heb ik maar zes voorstellingen gezien, maar ik vond de meeste goed tot geweldig. De voorstellingen en installaties van de Expeditie spraken me ook zeer aan.

'Instant happiness' - Cello8ctet Amsterdam/Via Berlin

Aan een toplijstje begin ik niet, maar enkele hoogtepunten noem ik toch.
De Wand van Ulrique Quade Company, een intense monoloog van Harriet Stroet.
Windstilleven van Collectief Walden over tijd, waarin natuurwetenschap, filosofie en persoonlijke reflectie op je levenspad prachtig samenkwamen.

Waterlanders

In Instant Happiness van Cello8ctet Amsterdam/Via Berlin verlieten de cellisten dapper hun comfortzone. Ze acteerden, doorkruisten het terrein en wentelden zich in de modder.
Het waren allemaal ook mooie voorbeelden van optimaal gebruik van en samenspel met het landschap.

Bij de Expeditie was er natuurlijk het eerbetoon aan de grutto van de Waterlanders uit Wageningen. De Passage met uitkijkplekken over land en wad. Drie streken van Marc van Vliet was een blikvanger in de Waddenzee en liet voetgangers eb en

 De Passage

vloed nog sterker ervaren.

Marc van Vliet

Er was de pianiste Tomoko Mukaiyama van wie de vleugel in een royale duinpan stond. Daaromheen verzamelden zich een aantal keren per dag honderden mensen. Alleen al het toneelbeeld was prachtig. Het ontroerde me zelfs. Die vleugel, de vrouw en daarboven een meterslange sluier die boven de duinpan zweefde. De muziek in die duinpan en al die mensen van goede wil waar het kwaad van de wereld ver weg leek.

Lachrymae

   SLeM

In het prachtige bos bij Formerum was er Lachrymae van Artmusic, een korte wandeling die leidde naar bomen met tranen van barnsteen.
En SLeM had ook deze keer met Windwerk een bijzonder project waarin jonge aanplant van helmgras een belangrijke rol speelde. Komt het door mijn herinnering aan het gedicht 'Jonge sla' van Rutger Kopland dat het iets aandoenlijks had?




Als Vriend van Oerol kreeg ik gelegenheid om een soort repetitie bij te wonen van dansgezelschap LeineRoebana en het Stolz Quartet. Zij bereiden zich voor op Oerol 2017. Nu waren alleen de musici er en zij waren onder meer aan het uitproberen hoe de transparante tent werkt voor hun muziek.

Stolz Quartet/LeineRoebana

Bijzondere akoestiek en bijna op de huid, musici en publiek samen in die 'bubbel'. Straks met de dansers erbij, het wordt vast geweldig.
Het zou bijna reden zijn om alvast te boeken voor Oerol 2017.   

Website Oerol (met foto's, o.m. van vleugelconcert in duinpan) 

Blog: terugblik Oerol 2014