In een oogzwenk

Terschelling - Oerol

Je kent dat wel: je gáát als een speer met onuitputtelijke energie. En dan plotseling - in een oogwenk - tolt je leven en maak je gedwongen pas op de plaats.
Dat overkwam mij twee weken geleden. Beter gezegd: het ging in een oogzwenk. 

Op 5 juni was de première van de dansvoorstelling I am the river waaraan ik meewerkte als dichter. Voor de inspiratie fietste ik die ochtend nog even naar de rivier, de Nederrijn in Wageningen. Hoog boven de nevenstrang naast Aan de Rijn zweefde een grote vogel. Ik stapte af om rustig te kijken. Passerende wandelaars hadden het over een vale gier of vis-/zeearend. We lachten nog dat ik in eerste instantie aan een buizerd dacht.
Ik stapte op en keek nog 1 keer omhoog naar die majestueuze vogel. *)
Dát had ik dus beter niet kunnen doen. Ik zwenkte en sloeg Bám! tegen het asfalt. Bovenarm gebroken, zo bleek de volgende dag bij een nieuw onderzoek in het ziekenhuis.
De komende weken hangt mijn linkerarm - ik ben links - onbruikbaar in een sling. Ik was me niet bewust dat je voor veel dingen twee armen nodig hebt. Autorijden en fietsen is voorlopig niet aan de orde.
Dat wordt dus OV en veel te voet, áls ik tenminste de vaardigheid onder de knie krijg de veters van mijn wandelschoenen met één hand te strikken. Ik heb de filmpjes op youtube inmiddels al bestudeerd.
Op internet gaat trouwens een hele wereld aan hulpmiddelen voor je open.

Zo van het ene moment op het andere ging er een streep door veel activiteiten in mijn agenda. Extra veel tijd om te lezen én te schrijven dus deze zomer, al staat mijn kop daar nu nog niet naar.
Geluk bij een ongeluk: dankzij mijn volgzaamheid als kind heb ik me wel laten dwingen tot rechts schrijven. Dus dát deel van mijn business kan doorgaan de komende tijd.

Nog een geluk: dankzij lieve en zorgzame vrienden kon ik toch naar Oerol.
Op de tandem kon ik alle geplande voorstellingen bezoeken.
Ik hoop niet dat ik een traditie heb ingezet van om de 20 jaar malheur op Oerol. (Overigens de tussenliggende bezoeken verliepen zonder lichamelijke beperkingen.)
In 1996 bezocht ik Oerol op krukken, in 2016 met een gebroken arm. Hoe in 2036?




*) welke vogel het was? Naderhand heb ik op Waarnemingen vogels Wageningen vergeefs gezocht naar de melding over een grote vogel die ochtend bij de rivier. 's Middags is er wel een zeearend gesignaleerd.
Dus toch? Bijzonder, maar de prijs vind ik achteraf bezien te hoog. 

Over Oerol meer in een volgend blog.