Problemen?

'Waarom komen er altijd problemen voor in uw boeken?' Met heldere blik keek de jongen me aan.
Nou, altijd? wou ik zeggen. Maar zijn oprechte nieuwsgierigheid dwong me zijn vraag extra serieus te nemen.

Ik keek naar het stapeltje van ongeveer 10 van mijn boeken die ik had meegenomen naar RSG Tromp Meesters in Steenwijk. Daar kreeg ik vorige week 2 vmbo-groepen en 2 klassen uit het Praktijkonderwijs voor me. Altijd weer een feestje om Tromp Meesters te bezoeken. Ook deze keer hadden de leerlingen het met hun docenten goed voorbereid.
Ik liet de boeken achtereenvolgens door mijn handen gaan en somde op: alcoholprobleem moeder (Zat), vader gaat vreemd (Vreemdgaan), zusje overlijdt (Liedje van verdriet), criminele bende op school (Vriend of dealer?), een onmogelijke liefde (Eén meisje, twee jongens), jongeren in een pleeggezin (Niemandsdochters).
Alleen De superhoofdprijs ging over iets vrolijks, hoewel het winnen van die megaprijs natuurlijk ook weer nadelen had.
Ik schoot in de lach om dat stapeltje treurnis voor mijn neus en de klas lachte mee. Maar die jongen had dus wel een wezenlijke vraag gesteld.

Gaat het mij vooral om het beschrijven van ellende? vroeg ik me hardop af. De klas moet mijn zoeken hebben aangevoeld, het was nog stiller geworden.
Wat ik vooral wil laten zien, is hoe mijn personages met die ellende omgaan. Dat ze sterker zijn dan ze denken, dat hun veerkracht groot genoeg is om het te doorstaan, dat ze hulp vragen, steun krijgen van mensen om hen heen, troost vinden in bijvoorbeeld tekenen of sporten.
Allemaal krijgen we in het leven onze portie beproevingen, al lijkt dat overigens niet altijd volgens een eerlijke distributie te gaan. Maar hoe ga je daarmee om en hoe kom je eruit?
Dit antwoord bedacht ik daar ter plekke in die 2 vmbo basis/kaderklas.
En ook nu nog sta ik erachter.

Al vele jaren bezoek ik scholen en bibliotheken en er zijn al ontelbaar veel vragen voorbijgekomen. Maar deze in wezen eenvoudige waarom-vraag was briljant, want hij zette me aan het denken over een belangrijk thema dwars door mijn werk heen.
Zo komt er tijdens een bezoek een echte uitwisseling tot stand van gedachten en ervaringen en blijf ik ook leren. Dat komt zeker door de openheid van de leerlingen die een inkijkje geven in wat hen bezighoudt.

In twee klassen werd ik bovendien verrast met een presentatie door leerlingen over mijn jongerenboek Vreemdgaan. Zowel Lieke en Ilse (zie foto) als Demy en Melody bespraken op vlotte wijze verhaal, thema, titel en vorm van mijn boek.
Daarmee boeiden ze hun klasgenoten en kregen ze mijn bewondering.
Applaus voor de presentaties en voor de andere leerlingen, zowel vragenstellers als luisteraars. En die vermeende korte spanningsboog van deze leerlingen? Weinig van gemerkt, terwijl mijn lezing per klas liefst 50 minuten duurde.