Oases van rust

Ik ben niet dol op Amsterdam, en dat is nog zacht uitgedrukt. Ongetwijfeld sta ik nu hele volksstammen Amsterdammers en import-Amsterdammers op hun tenen. Als ze me hooghartig 'provinciaaltje' toesissen, mag dat, al zijn er ook grote steden waar ik van houd: Utrecht bijvoorbeeld, of groter nog Parijs.

Als ik in Amsterdam moet zijn voor afspraak of vergadering, doe ik heus wel eens mijn best om er langer te blijven dan nodig is. Maar meestal haast ik me zo snel als maar kan terug naar het Centraal Station.
Tegenwoordig loop ik met een grote bocht om het afgrijselijke Damrak heen, waar je struikelt over toeristen die zeulend met koffers onze hoofdstad binnentrekken.

In menige zelfanalyse heb ik nog steeds niet kunnen ontdekken wat me zo tegenstaat in Amsterdam. De hoofdstedelijke arrogantie (toch het minderwaardigheidscomplex van de provinciaal misschien?), de rommel op straat, het alom aanwezige verkeer?

Ik besloot nog eenmaal mijn best te doen om een beetje van Amsterdam te leren houden en meldde me aan bij de Vrije Academie voor de hofjeswandeling in de Jordaan.
Ik was nog nooit in de Jordaan geweest en het werd een aangename kennismaking vandaag. Goede gids, zonnige dag en vooral ook oases van rust waarin ik even vergat dat ik in Amsterdam was.
 
Interessant om te horen over de hofjes uit verschillende periodes voor verschillende doelgroepen, strikt naar religie bijvoorbeeld. Over de ontwikkeling van de Jordaan, die van arbeiderswijk via verpauperde buurt inmiddels aardig aan het veryuppen is.

We zagen onder meer het Andrieshofje, het Pieter Jansz Suyckerhoff-hofje en het hofje in de Kartuizerstraat. Daartegenover ligt een grote speeltuin, die gevestigd is op macabere historie. Nog steeds zit in de ondergrond het massagraf van pestslachtoffers uit de zeventiende eeuw.

Als ik in Amsterdam zou móeten wonen, dan het liefst in zo'n hofje. Tegenwoordig hoef je geen ongehuwde joffer meer te zijn, er zijn ook gemengde hofjes.

Jaren geleden leek me dat al een goede oplossing voor mijn oude dag: een woongroep voor ouderen. Met een fraaie binnentuin toe.
De sociale controle lijkt me in zo'n hofje wel een minpunt en ook moet ik er niet aan denken dat elke dag groepen toeristen je binnentuin in komen schuiven.
Maar ik ben wel blij dat ik vandaag die gelegenheid kreeg. Toch ben ik bang dat het niet echt geholpen heeft om een beetje van Amsterdam te gaan houden.