Meer zon

Twitblog:

Voordeel van vallend blad en kale bomen: zon krijgt vrij spel #elknadeel#zondagsgenieten#bankjeGreb

Klaar voor de start!

De Kinderboekenweek is nog maar net achter de rug of de plannen voor die van 2013 worden al weer bedacht. Het thema is pas bekend gemaakt: Klaar voor de start! - sport en spel.
Van het thema van dit jaar 'Hallo wereld' was ik ogenblikkelijk enthousiast. Nu moest ik toch wel een minuut wennen aan het idee. Ik ben niet buitengewoon sportief, motorisch niet zo handig, niet erg lenig, en ik haalde zelden meer dan een mager zesje voor gym. Door mijn inzet kon ik het nog net tot een voldoende brengen.
Tennissen, wandelen, fietsen, ik doe het graag, maar niet fanatiek en winnen of persoonlijke records verbeteren hoef ik ook niet zo nodig.
Ik vereenzelvig me eerder met de minkukels in de sport. Zo'n 'Eddie the Eagle' die bij het schansspringen meermalen op een halsbrekende manier tuimelde. Of schaatser Franz Krienbühl die vaak als laatste eindigde, maar een tomeloos plezier leek te hebben.
Ik ben eens langs mijn eigen boekenplank gelopen en tot mijn verrassing doen in minstens de helft van mijn kinderboeken de hoofdpersonen aan sport.

Soms minkukelig, zoals Hanneke in Kopje-onder die bang is voor water. Ellenlange Jelle die in Stijn Klein in de knoop raakt bij het kopjeduikelen en Claire in Circus in gevaar voor wie zelfs de makkelijkste circustruc (jongleren met sjaaltjes) nog een ingewikkelde opgave is.

Dan zijn er nog de watjes in Stoerewatjeskamp die moeten mountainbiken, vechtsporten en survivallen.
Maar er komen ook ware sporthelden voor in mijn boeken, zoals het tennistalent Edith in Zusjes aan de top en zwemfanaat Leontien in Steken onder water.

Toevallig haalde een van mijn neven (15 jaar) vorige week een voetbalverhaal voor de dag dat ik maakte voor zijn zesde verjaardag. Ik schreef dus zelfs ooit een voetbalverhaal!
Ook met het onderwerp Spel kan ik uit de voeten. Zo is er Nachtspel, over spannende gebeurtenissen op een camping met als hoogte/dieptepunt een nachtspel.

En natuurlijk Kampioen Superbraaf waarin de juf een wedstrijd ontketent wie het braafste kind van de klas is. Dat haalt het slechtste in de kinderen boven, want iedereen wil winnen.

Ik kan dus ook schrijven over fanatieke kinderen en winnaarsmentaliteit.

Er is nog tijd genoeg om leuke plannen te bedenken voor bezoek aan school en bibliotheek in de kinderboekenweek. Misschien ga ik maar eens een spel bedenken, Kampioen Superfan ofzo. Of een speciaal verhaal schrijven, dat kan natuurlijk ook.

CPNB over Kinderboekenweek 2013

Op stoom



Flyer en uitnodiging (voorkant)

Precies over een week opent in Wageningen de tentoonstelling Point of no Return waaraan maar liefst 22 kunstenaars meedoen van het Platform Beroepskunstenaars Wageningen. Ik ben een van de deelnemers en ik help mee in de PR-groep. Het doet me dan ook deugd dat deze week de publiciteit goed op stoom begint te komen. Op de speciale Facebookpagina staan portretten van de deelnemende kunstenaars en de komende tijd verschijnen er telkens voorproefjes van hun werk. Deze week zijn ook de billboards geplaatst langs de Wageningse wegen en dreven. Mijn interview met de initiatiefneemsters Jacqueline van Bergeijk en Petra de Vree werd woensdag opgenomen in De Stad Wageningen en in Hoog en Laag.


Flyer en uitnodiging (achterkant)

 Vandaag kwamen zij ook uitgebreid aan het woord en in beeld in dagblad De Gelderlander.
Dan was ik woensdagavond ook nog getuige van een primeur: de eerste proefuitzending van televisie Meborah. We waren met zes kunstenaars in de studio en presentator Jan Boer liet ons uitgebreid aan het woord over ons werk voor de tentoonstelling. Hij noemde deze proef 'radio kijken', een nog niet al te dynamisch plaatje bij een radiouitzending. Maar het is wel een hoopvol vooruitzicht dat media uitbreiden in een tijd waarin de 'oude' media zwaar onder druk staan.
Ook hield Esther Schoenmaker van Transition Towns Vallei in de studio een nieuwsgierig makend verhaal. Zij is op 14 december te gast bij een van de drie speciale salons die deel uitmaken van de tentoonstelling. De andere salons zijn op 16 november (FabLab Wageningen) en op 30 november met Spinozaprijswinnaar Marten Scheffer.
Paul Dunki Jacobs liet zijn licht schijnen over de Maya-voorspellingen die oorspronkelijk aanleiding waren voor het thema van onze tentoonstelling.


Screenshot van de Meborah
tv-proef. Meer op de
Facebookpagina van de
tentoonstelling. Rechts: Marij Roex

 Het interview met mij was vlak voor de klok van negen uur. Ik las ook twee van mijn gedichten voor. Een daarvan eindigt met de Vlaamse angstkreet 'Amai'. Willem Straatman, vaste studiogast, ontdekte dat die kreet een anagram is van Mai(y)a. Toeval?
Het gebouw 'achter de vaas', Binnenhaven 7, is de afgelopen weken getransformeerd tot een prachtige tentoonstellingsruimte. Veel deelnemers hebben er geklust, geschilderd en gepoetst.
Mijn eigen werk is eindelijk dan toch ook bijna af. De vijf gedichten kostten me minder hoofdbrekens dan de vormgeving ervan.
Volgens mij wordt het een heel gevarieerde tentoonstelling en ik vind het boeiend te zien hoe verschillend iedereen met het thema is omgesprongen. Bovendien heeft het veel energie en creativiteit losgemaakt. Dat is wat echt samenwerken tot stand kan brengen.

De proefuitzending van Meborah tv is nog te zien op de site: http://www.rtvmeborah.nl/televisie.php

Eerder weblog over Point of no Return: mijn interview met de initiatiefnemers

Herfstmoois

Veel herfstmoois viel er gisteren in Wageningen te bewonderen tijdens mijn zondagse fietstochtje. Vaarwel weemoed om de voorbije zomer, welkom herfst! Zeker als zulke vriendelijke temperaturen je vergezellen.

Over de Grebbedijk raasden de laatste zomerfietsers me voorbij, voordat hun fietsen binnenkort in het vet gaan. Onderlangs de Wageningse Berg knalden de kleuren van bessen en boomblad.

Bij Oranje Nassau's Oord dwarrelden de blaadjes achteloos op mijn pad, maar de bomen lijken ze nog niet te missen. Het is echter een kwestie van tijd voordat de kale takken het beeld in de natuur bepalen. Kale takken, zoals de permanente staat van het hertengewei.

Bladeren knisperden onder mijn wielen.

Op het landgoed was een keur aan paddenstoelen, soms kunstig voorzien van camouflagekleuren en vaak in niet te zuinige aantallen. Verval en sterfelijkheid kan prachtig ogen.

Het kón niet op. Zo was er die eekhoorn die zowat onder het voorwiel van mijn fiets kwam. Nooit eerder van zo dichtbij gezien.

Bij thuiskomst heette een groene kikker me welkom in mijn eigen tuin. Hij leek nog niet toe aan zijn winterslaap. In elk geval hoop ik dat hij daarvoor niet mijn vijver uitkiest. Een wisse dood is zijn lot als we weer een beetje winter krijgen.

De vogels zongen uit en thuis uitbundig alsof ze een afscheidsconcert gaven.

Alles in de natuur leek op de valreep eventjes uit te pakken. Verschillende planten in mijn tuin bleken besloten te hebben nog één keer te bloeien, zoals de phlox, cosmea en leeuwenbek. Extra aandacht en waardering valt ze ten deel tussen vergelende, verbruinende en verdorrende planten. De uitslovers!

Maar ik mag dat wel: nog even vlammen voor de grote rust.

Tropische schatten

De Kinderboekenweek is voorbij met zijn mooie thema 'Hallo wereld'. Daardoor kon ik bij mijn bezoek aan school en bibliotheek voorwerpen laten zien uit met name Afrika.

Inmiddels hebben djembé, maskers, baobabje, het 'goud' van Timboektoe en Dutch wax-stoffen weer hun plaats ingenomen in mijn woonkamer, bij andere tropische schatten.
Niet uit Afrika, maar wel een tropische schat is het schilderij van een Afrikaans kind. Mijn goede vriend Arthur Harms heeft het gemaakt en het vraagt nog elke dag mijn aandacht. Het roept gemengde gevoelens bij me op.
Blij dat het kind zo zelfbewust kijkt, ongemakkelijk vanuit een soort collectief schuldbesef tegenover de derde wereld, bewondering voor het prachtige portret dat Arthur heeft geschilderd. En de onbeantwoorde vraag wat die cavia daar eigenlijk doet.
Het is allemaal goed. Kunst mag vragen oproepen, ongemak veroorzaken, schuren en daarnaast ook 'pour le plaisir des yeux' zijn zoals de verkopers van maskers en sieraden in Mali zo treffend wisten te zeggen.

Boekenfeestje voorbij

De Kinderboekenweek, het jaarlijkse boekenfeestje voor kinderen en schrijvers, is weer voorbij.
Door het jaar heen kom ik ook wel op scholen en in bibliotheken, maar net als voor veel schrijvers ligt voor mij de piek van mijn optredens in de kinderboekenweek. Dit jaar beviel het thema 'Hallo wereld' mij bijzonder, omdat het een rol speelt in enkele boeken, zoals Papa zonder grenzen en Stoerewatjeskamp. Maar ook mijn andere boeken kwamen aan bod tijdens mijn bezoeken.
Maandag bezocht ik met veel plezier drie groepen 5 van obs De Boomhut in Arnhem.

Van groep 5 A kreeg ik als dank een boekje waarin de leerlingen illustraties hadden gemaakt bij mijn boeken De Superhoofdprijs en Kampioen Superbraaf. De vrolijke kleuren spatten van de pagina's af.


De familie van Casper en Iris wint in De Superhoofdprijs vijf miljoen. (gulden bij de eerste druk in 1998 en in de herdrukken na 2000 maar gemakshalve verveelvoudigd naar euro's). De leerlingen van groep 5 B hadden zich afgevraagd wat zij zouden doen met zoveel poen.

Ik kreeg hun gebundelde wensen. Wat wensen de kinderen zoal? Grote huizen, met dito tuinen annex zwembad en zelfs pretpark, inpandige bioscoop, huisdieren, iPads, iPods en iPhones, 'limouzien', gratis speelgoedwinkel, gratis gamewinkel, privé-vliegtuig, 'mijn eigen eiland'. Een voetbalfanaat zou een voetbalveld aanschaffen en elke dag training nemen van een Vitesse-speler. Trouwens ook elke dag naar een Vitesse-wedstrijd 'en ik zou dan het hele Gelredome willen hebben.'

Enkele goochemerds weten niet van ophouden en zouden een geldprinter kopen, of een 'goudklompprinter'. Een enkeling vindt een beveiligingssysteem of waakhond raadzaam, een ander een bodyguard. 'Een robot die alles doet voor mij' is ook een wens, evenals een 'etenprinter'.
Een van de kinderen die ontelbare stukken goud en zilver zou aanschaffen, heeft nog een andere wens: 1.000.000 levens.
Maar er zijn ook aandoenlijk bescheiden wensen zoals een hoogslaper, boomhut of hangmat, of een hamster met zaagsel, een loopradje en een slaaphuisje in de kooi.

Heerlijk als je fantasie nog niet ingeperkt wordt door muizenissen over haalbaarheid.

Mindmap (3)

Gisteren bezocht ik in Venray voor de derde maal Mindmap, manifestatie over kunst en psychiatrie.
Hoewel ik op 'bekende' locaties Servaashof, Annapark en Odapark kwam, ontdekte ik nieuwe dingen en wat ik eerder zag, had soms een ander effect op me.

De verrassing, het shockerende was er soms wat af, anderzijds drongen sommige beelden nu juist sterker tot me door.

Deze keer bekeek ik het 'hersenvoedsel' in de keuken van paviljoen St. Jozef eens wat beter. Het was niet meer afstotend, eerder was mijn blik om de drie stolpen heengezweefd. Ik kon nu wel lachen om bv. The Maasdammer brain van Sara Asnaghi.

Een dubbel gevoel van afstoting en deernis had ik bij de aapachtige wezens van Mitsy Groenendijk, zoals bij Sleeping Beauty II.

De geknakte kruisen in het Odapark van Reinier Kurpershoek waren in het regenachtige weer nog wat desolater.

Elk kruis verwijst met een nummer naar een patiënt uit het verleden, van wie ook de psychische aandoening (bv. dementie, schizofrenie) en de doodsoorzaak wordt vermeld. Dat varieert van een 'gewone' griep tot uitputting in een psychose. Stille getuigen van moeizame levens. Goed om er eens bij stil te staan.

Wie Mindmap nog wil bezoeken, moet snel zijn. Morgen, zondag 14 oktober, is onverbiddelijk de laatste dag van deze indrukwekkende manifestatie.

Eerder weblog over Mindmap

http://www.mindmapvenray.nl/

Ochtendschoon

Twitblog:

Toch wel mooi, zo'n naaktslak #je moet het zíen#kleumen nakend#compassie

Veenendaal oh Veenendaal

Steden als Parijs, New York en zelfs - hoe chauvinistisch - Weert zijn al vaak bezongen. Maar vanavond hoorde ik voor het eerst een lied op Veenendaal. Een mooi lied, ook nog eens, gezongen door Stef Bos. Geboren en getogen in Veenendaal.

Al jaren heb ik een dubbel-cd van hem in mijn bezit: Het beste van Stef Bos, Noord & Zuid. Maar nog nooit had ik hem zien optreden en het moest er maar eens van komen, en dan liefst op zijn geboortegrond. In een uitverkocht theater De Lampegiet speelde hij op een steenworp afstand van het huis waar hij ooit woonde aan de Hoofdstraat.
Hij werd vergezeld door een band, maar de avond opende hij solo aan de vleugel met Veenendaal, oh Veenendaal, mijn dorp aan het kanaal.
Veenendaal mag er trots op zijn. Stef Bos verloochent zijn wortels niet. 'Je leert jezelf pas kennen als je weet van waar je komt', zingt hij. Dat ben ik met hem eens. En misschien word je je daar wel meer van bewust als je in den vreemde verkeert.
Bos pendelt tussen Nederland en zijn nieuwe vaderland Zuid-Afrika. Die invloed verrijkt zijn muziek. Zo heeft een lied over Mozambique, en de kracht van verandering, swingende Afrikaanse ritmes. Maar er waren meer liedjes waar ik van genoot, zoals een wanhopig uitgezongen dronkemanslied en De Ruimtevaarder.

En nog een tip voor Stef Bos: zing dat lied over Veenendaal morgen gerust ook in Drachten, overmorgen in Amersfoort, daarna in Groningen, Winterswijk, Den Bosch, België, Zuid-Afrika, enz. 
Ook al zijn mensen nog nooit in Veenendaal geweest, dat dubbele gevoel van je geboortegrond achterlaten én waarderen is wel voor veel mensen herkenbaar.

Lied: Veenendaal, mijn dorp aan het kanaal - op YouTube

Boekenfeestje

De jaarlijkse Kinderboekenweek is een feest en elk jaar weer vind ik het ook een feestje om in schoolklassen en bibliotheken te komen. Leergierige, nieuwsgierige kinderen met een open houding ontmoeten.
Gisteren bv. was weer zo'n feestje met een bezoek aan groep 5/6 van de Koningin Emmaschool (KES) in Kampen.
De juf had de kinderen op mijn komst voorbereid. Ze was aan het voorlezen toen ik de klas binnenkwam en ik herkende niet meteen de zinnen die de juf las. Ze bleek bijna bij het eind te zijn van mijn boek Koffer-Koen. Ter voorbereiding hadden de kinderen ook andere boeken van mij gelezen. 

Het thema 'Hallo wereld' kwam ruimschoots ter sprake. Ik vertelde over Afrika, een meisje trommelde op mijn djembé. Enkele kinderen herkenden de beelden van Paaseiland op mijn boek 'Ik kom naar je toe'. Toen ik het had over de halfapen op Madagaskar, wist een jongen te vertellen dat ze een mengvorm zijn van koala's, apen en eekhoorns.

Ook hadden de kinderen veel vragen bedacht. Om al hun vragen te beantwoorden, daarvoor ontbrak eenvoudigweg de tijd. Sommige vragen zijn makkelijk te beantwoorden, andere in al hun eenvoud heel moeilijk.

Een selectie: Waarom schrijft u kinderboeken (Merel)? Tja, omdat het zo leuk is. Maar ik realiseer me wel dat dat antwoord wat mager is. Om me weer een beetje kind te voelen? Omdat ik 

tekening van Annely

het niet kan laten? Omdat ik het een fijne gedachte vind als kinderen van mijn boeken genieten? Allemaal waar, maar hét antwoord heb ik niet op die vraag.

Houdt u van kinderen? (Sharissa). Antwoord: ja.

Hoeveel boeken zijn er in de bieb? Daar had zelfs de mevrouw van de bieb geen antwoord op. Van mezelf zijn er de afgelopen jaren in elk geval alles bij elkaar duizenden boeken in de bibliotheken terechtgekomen.

En dan was er een vraag van Janman waar ik nog steeds mijn hoofd over pijnig: Wat was het eerste boek wat u zelf las?

Meer dan 50 jaar terug in mijn herinnering! Ik kom er niet meer achter. Wel weet ik nog wat de eerste zin was. En ook de tweede trouwens, namelijk:
an en moe
moe en an

Aan het eind verraste de klas me met een mooi cadeau: een boek dat de leerlingen zelf hadden gemaakt. Ze hadden hun lievelingsboek getekend en er iets over opgeschreven.
Natuurlijk is het leuk om daarin een paar keer Koffer-Koen tegen te komen.
Volgende week gaat het kinderboekenfeest verder.

Weblog 3 okt. over Kinderboekenweek

Op wereldreis

'Hallo wereld', ik kom eraan. Nee, geen wereldreis zoals de titel valselijk suggereert, maar een binnenlands tourneetje langs schoolklassen en bibliotheken.

De Kinderboekenweek is immers begonnen en 'Hallo wereld' is dit jaar het prachtige thema. Ik heb mijn programma er van harte op afgestemd. Natuurlijk laat ik de kinderen ook zien hoe ik mijn boeken schrijf en beantwoord ik graag hun vragen.

Mijn tas staat al gepakt. Voor de gelegenheid heb ik mijn tas uit Ivoorkust van zolder gehaald, in 1995 gekocht, met motieven uit de Senoufo-cultuur, als ik me goed herinner.
Ik zal het in mijn verhaal aan de groepen 5 en 6 vooral hebben over mijn ervaringen en inspiratie uit Afrika.

Een blik in mijn reistas.
Ik ga op reis en neem mee: maskers, een baobabje, goud van Timboektoe, Vlisco-stoffen (Dutch wax) en een djembé. Foto's van onder meer de krokodillen van Yamoussoukro en van Alhadj uit Mali en zijn voetbal. Zijn verhaal wil ik graag voorlezen en ik lees zeker ook voor uit de boeken Papa zonder grenzen en Stoerewatjeskamp, waar nogal wat Afrika in terecht is gekomen.
Heerlijk om met kinderen uit onder meer Eerbeek, Kampen en Arnhem die mooie reizen en ontmoetingen weer te beleven.

http://www.kinderboekenweek.nl/

Het verhaal van Alhadj en zijn bal

Veezicht

Twitblog:

Een wereld van verschil:



Gouden Kalf in plantsoen
en koeien in grazige weiden
#FilmfestivalUtrecht#RijnbandijkOpheusdenBetuwe

Wegens succes in de herhaling

Op 3 september gaf ik in de bibliotheek van Wageningen de schrijfworkshop Inspiratie. Ver voor de avond was het maximum aantal deelnemers al bereikt en bleven nieuwe aanmeldingen op een wachtlijst hangen.

Daarom hebben de bblthk en ik besloten om de workshop nogmaals aan te bieden: op zondag 11 november van 14.30 tot 16.30 uur.
De deelnemers krijgen sprankelende schrijfoefeningen om inspiratie op gang te brengen. Waar haal je ideeën vandaan en hoe zet je ze om in verhalen of gedichten? Zowel mensen met als zonder schrijfervaring kunnen meedoen. Kosten: 5 euro.

Aanmelden tevoren is nodig.
Mail naar: info@annievangansewinkel.nl, ook voor informatie.

Website bblthk Wageningen