Veel herfstmoois viel er gisteren in Wageningen te bewonderen tijdens mijn zondagse fietstochtje. Vaarwel weemoed om de voorbije zomer, welkom herfst! Zeker als zulke vriendelijke temperaturen je vergezellen.
Bij Oranje Nassau's Oord dwarrelden de blaadjes achteloos op mijn pad, maar de bomen lijken ze nog niet te missen. Het is echter een kwestie van tijd voordat de kale takken het beeld in de natuur bepalen. 
Kale takken, zoals de permanente staat van het hertengewei.
Bladeren knisperden onder mijn wielen.
Op het landgoed was een keur aan paddenstoelen, soms kunstig voorzien van camouflagekleuren en vaak in niet te zuinige aantallen. Verval en sterfelijkheid kan prachtig ogen.
Het kón niet op. Zo was er die eekhoorn die zowat onder het voorwiel van mijn fiets kwam. Nooit eerder van zo dichtbij gezien.
Bij thuiskomst heette een groene kikker me welkom in mijn eigen tuin. Hij leek nog niet toe aan zijn winterslaap. In elk geval hoop ik dat hij daarvoor niet mijn vijver uitkiest. Een wisse dood is zijn lot als we weer een beetje winter krijgen.
De vogels zongen uit en thuis uitbundig alsof ze een afscheidsconcert gaven.
Alles in de natuur leek op de valreep eventjes uit te pakken. Verschillende planten in mijn tuin bleken besloten te hebben nog één keer te bloeien, zoals de phlox, cosmea en leeuwenbek. Extra aandacht en waardering valt ze ten deel tussen vergelende, verbruinende en verdorrende planten. De uitslovers!
Maar ik mag dat wel: nog even vlammen voor de grote rust.
Wow, wat is de natuur mooi! Je laatste zin vind ik erg mooi.
BeantwoordenVerwijderenDank je, Aritha.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het helemaal met je eens. En dit zijn nog maar foto's van mijn eenvoudige mobieltje. In het echt is het allemaal nog veel mooier.
Ja. En weet je waar ik nog altijd op hoop? Op eekhoorntjes. Als ik door het bos hierachter loop dan denk ik ... zie ik er eentje? Vaak is het mis.
Verwijderen