Veenendaal oh Veenendaal

Steden als Parijs, New York en zelfs - hoe chauvinistisch - Weert zijn al vaak bezongen. Maar vanavond hoorde ik voor het eerst een lied op Veenendaal. Een mooi lied, ook nog eens, gezongen door Stef Bos. Geboren en getogen in Veenendaal.

Al jaren heb ik een dubbel-cd van hem in mijn bezit: Het beste van Stef Bos, Noord & Zuid. Maar nog nooit had ik hem zien optreden en het moest er maar eens van komen, en dan liefst op zijn geboortegrond. In een uitverkocht theater De Lampegiet speelde hij op een steenworp afstand van het huis waar hij ooit woonde aan de Hoofdstraat.
Hij werd vergezeld door een band, maar de avond opende hij solo aan de vleugel met Veenendaal, oh Veenendaal, mijn dorp aan het kanaal.
Veenendaal mag er trots op zijn. Stef Bos verloochent zijn wortels niet. 'Je leert jezelf pas kennen als je weet van waar je komt', zingt hij. Dat ben ik met hem eens. En misschien word je je daar wel meer van bewust als je in den vreemde verkeert.
Bos pendelt tussen Nederland en zijn nieuwe vaderland Zuid-Afrika. Die invloed verrijkt zijn muziek. Zo heeft een lied over Mozambique, en de kracht van verandering, swingende Afrikaanse ritmes. Maar er waren meer liedjes waar ik van genoot, zoals een wanhopig uitgezongen dronkemanslied en De Ruimtevaarder.

En nog een tip voor Stef Bos: zing dat lied over Veenendaal morgen gerust ook in Drachten, overmorgen in Amersfoort, daarna in Groningen, Winterswijk, Den Bosch, België, Zuid-Afrika, enz. 
Ook al zijn mensen nog nooit in Veenendaal geweest, dat dubbele gevoel van je geboortegrond achterlaten én waarderen is wel voor veel mensen herkenbaar.

Lied: Veenendaal, mijn dorp aan het kanaal - op YouTube