In april 1974 ging ik een kleine week naar het Franse dorp Taizé met acht andere mensen uit de studentenkerk Maranatha in Tilburg. Ik was daar enkele jaren zeer betrokken en actief in liturgie- en gespreksgroepen.
In Taizé leefde en werkte een oecumenische broederorde rond frère Roger Schütz, die in 2006 op 90-jarige leeftijd werd doodgestoken door een verwarde vrouw. De broeders in het klooster in de Bourgogne zetten zijn werk voort, ze stellen hun gemeenschap nog steeds open voor bezoekers. Jaarlijks is er ook een jongerenontmoeting op wisselende plaatsen in Europa en dit jaar is dat dus in Rotterdam.
In gesprek met Elisabetta uit Italië |
Vanuit totaal andere achtergronden kwamen we in Taizé samen en wisselden we ervaringen, vragen en twijfels uit.
Enkele keren per dag waren er diensten, met eenvoudige gebeden en gezangen. Het lichte, sobere kerkgebouw was altijd open. We kampeerden en het was koud. In de grote legertent met tientallen anderen deed ik nauwelijks een oog dicht, maar het was goed. Het eten, veel pasta, kwam uit grote pannen en het vulde, dat was genoeg.
Ontmoeting in muziek |
Taizé was voor mij ook een toonbeeld van hoop: zolang mensen zo met elkaar omgingen, was er nog hoop voor de wereld.
De terugkeer naar het gewone studentenleven viel me zwaar. Alles leek oppervlakkig, beperkt en bekrompen en het viel niet uit te leggen wat ik in Taizé had ervaren.
Nog steeds niet, merk ik nu ik dit blog schrijf. Mensen die het hebben meegemaakt, weten waarschijnlijk wat ik bedoel.
Ik wens de deelnemers aan Taizé 2010 in Rotterdam ook zo'n bijzondere ervaring toe.
“In Taizé horen we op sommige zomeravonden, onder een hemel vol sterren, de jongeren door onze geopende ramen. We blijven verbaasd dat ze met zovelen komen. Ze zoeken, ze bidden. En wij zeggen tegen onszelf: hun verlangens naar vrede en vertrouwen zijn als die sterren, kleine lichtjes in de nacht.”
Frère Roger, Voorvoeld geluk, pag. 115
http://www.taize.fr/nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten