zondag 19 december 2010

Langlaufen

De natuur laat zich, terecht, door de mens niets gezeggen, maar deze keer werd ik op mijn wenken bediend. Droomde ik donderdag nog in mijn blog over langlaufen vanuit de achterdeur, vanmorgen kon het al.
Natuurlijk profiteerde ik van die uitgelezen kans. De ski's lagen inmiddels meer dan een jaar voor het grijpen op zolder en ik heb al vroeg een heerlijke tocht gemaakt door het Binnenveld bij Wageningen.
De sneeuw was precies goed, dik genoeg, stevig en toch zacht, vrijwel ongerept. Slechts enkele wandelaars kruisten mijn pad en af en toe kon ik het spoor oppikken van een andere langlaufer.

Nieuwe Kanaal 
 Ik hoefde nog niet eens in het stiltegebied van de Slagsteeg te komen om de stilte te horen. Alleen was er soms het gakken van grote vluchten ganzen. Waren ze op weg naar betere oorden of maakten ze gewoon hun vlieguren?

Het leven lijkt voor even gedempt en gaat een versnelling lager. Reisplannen worden aangepast of helemaal geschrapt.
Rustig in het moment glijden. Alleen het zjoef-zjoef van de ski's en dan weer in verwondering stilstaan bij zoveel moois van de natuur.

1 opmerking:

  1. Rustig in het moment glijden, schreef ik gisteren.
    Vandaag kon ik gelukkig weer langlaufen. Ik besloot mijn ski's pas om de hoek onder te doen, omdat het eerste stuk sneeuwvrij was gemaakt.
    Ik had mijn schoenen al in de ski's vastgeklikt, toen ik pas merkte dat het vreemd voelde, zo met losse handen. Had ik de stokken niet meegenomen!
    Het was duidelijk dat ik er op dat moment met mijn hoofd niet bij was. Hoezo, in het moment zijn?
    Ik heb overigens daarna wel weer heerlijk gelanglauft in het Binnenveld.

    BeantwoordenVerwijderen