De geest van de schrijver

In dit huis van Roland Holst is bijna 90 jaar geleefd, geleden en geschreven. Ongeveer 40 jaar door de dichter zelf, daarna door zijn vriendin en sinds 2002 dient het als schrijvershuis met elke maand weer een andere bewoner.

Sommige collega's hebben hier gebeurtenissen ervaren waarin zij de geest van de schrijver voelden. Een andere schrijver constateerde juist in het gastenboek: 'Hij heeft helaas niet gespookt zoals de geruchten wilden.'
Schrijfster Claire Polders die hier in augustus werkte schreef er ook over in haar weblog.

Ik voel in dit huis in elk geval wel de aanwezigheid van schrijvers en dat stimuleert me vooral om de kostbare tijd ook goed te benutten. Verder is het in huis rustig en stil, dit jaar zeker.
De meeste geluiden herken ik nu, zoals de verwarmingsketel die eerst mompelt en dan aanslaat. Vorig jaar kon een deur zomaar ineens lichtelijk kreunend opengaan. Inmiddels is hij goed afgehangen, neem ik aan.
Ook was er die eigenaardigheid met de computer. Meestal wanneer ik de e tikte, kwam er ook een e. Maar op onvoorspelbare momenten verscheen echter het woord 'Eleutherius'. Een plantennaam, dacht ik, maar het bleek de naam van een christelijke martelaar lang geleden en in de middeleeuwen een bisschop. Gelukkig was ik niet de enige die dit overkwam, anders was ik toch ernstig aan mezelf gaan twijfelen. Ik hou het op een geintje van een schrijver die handig was met computers. Nu is de e alleen nog maar een e.
En dan nog een slaapkamergeheim uit dit huis: in een laken trof ik onuitwasbare inktvlekken en pennenstreken. Had de eerste bewoner van dit huis daar welllicht de hand in of toch een eigentijdse collega?
Maar wie schrijft er nou in bed?

augustus 2010, blog Bergen, nr. 19 http://www.clairepolders.nl/