Waarom schrijven we niet gewoon zoals we het uitspreken?
Ik ben dyslectisch.
Ze veranderen de spelling telkens weer.
De spellingcontrole haalt die fouten er wel uit.
Daar heb ik ezelsbruggetjes voor.
Al bijna twintig jaar geef ik bedrijfstrainingen zakelijk schrijven. En deze reacties krijg ik vaak te horen als het gaat om de spelling van werkwoordsvormen.
Ik weet dat veel mensen tobben met die spelling.
Je zult mij ook niet horen zeggen dat schrijven gemakkelijk is. Veel is een kwestie van context of van smaak. Dan is het niet per definitie goed of fout.
Maar de spellingregels voor de werkwoorden zijn al sinds mensenheugenis hetzelfde en eenduidig over goed of fout. Dat zullen ze voorlopig ook nog wel blijven.
Je wilt toch dat je tekst op inhoud wordt beoordeeld en dat de lezer niet wordt afgeleid door spelfouten. Spelfouten wekken bovendien de indruk dat je geen zorg hebt besteed aan de rest van je tekst.
En nee, de spellingcontrole haalt fouten in werkwoordsvormen er dus lang niet altijd uit.
Voorbeeld: Hij bepaalt de regels. Hij bepaald de regels. De spellingcontrole zal ook de tweede vorm goedkeuren, want beide vormen bestaan.
Ezelsbruggetjes zijn zeker handig, maar dan moet je wel het juiste ezelsbruggetje hebben. Soms verandert dat namelijk dramatisch wanneer iemand het aan een ander overbrengt.
Voorbeeld: als de laatste letter van de stam niet in het kofschip/fokschaap zit, schrijf je een d. Tja, dan krijg je dus de fout uit het voorbeeld hierboven, want dit ezelsbruggetje stort in bij de tegenwoordige tijd.
Reden te meer om een keer tijd en aandacht te besteden aan de werkwoordspelling. Van die investering heb je nog jarenlang plezier.
Voor de Volksuniversiteit Wageningen geef ik in januari 2020 een korte Opfriscursus Nederlands van 3 bijeenkomsten.
Hiernaast twee voorbeelden van hoe het niet moet.
Voor de duidelijkheid: dit is geen NT2-cursus voor anderstaligen.
Voor meer informatie en aanmelden: Website Volksuniversiteit Wageningen
