Lezen is vanzelfsprekend voor veel mensen, voor mij ook. Maar gisteren op Manuscripta werd ik weer eens even met mijn neus op de feiten gedrukt: anderhalf miljoen Nederlanders is laaggeletterd. Zij kunnen nauwelijks lezen en weten dat, soms zelfs voor hun naasten, slim verborgen te houden.
Deze week is de Week van de Alfabetisering en onder meer de Stichting Lezen en Schrijven zet zich in voor deze mensen. Als je niet kunt lezen, kun je niet goed meedraaien in deze maatschappij en raak je buitengesloten. Reizen met de trein, formulieren, gebruiksaanwijzingen, post in de brievenbus. Het is moeilijk voor te stellen hoe het is om alleen lettertekens te zien zonder betekenis.
Op Manuscripta vertelden twee vrouwen over hun ervaringen sinds zij enkele jaren geleden met een leescursus begonnen op het ROC in Amsterdam. 'Ik kon niks', zei een van hen.
Zij begonnen met eenvoudige boekjes, daarna kwamen de hertalingen van literatuur zoals uitgeverij Eenvoudig Communiceren uitgeeft in de Leeslicht-serie. Zo komen ook bv. de boeken van Herman Koch, Renate Dorrestein en 'De Voorlezer' van Bernhard Schlinck binnen het bereik van mensen die moeite hebben met lezen.
Een van de twee vrouwen heeft inmiddels de Da Vinci Code gelezen, in de 'gewone' versie zelfs. De ander las vlot en zelfverzekerd voor publiek voor.
Ik raakte ontroerd door twee vrouwen van mijn leeftijd die het lef hadden gehad om hun schaamte te trotseren en de schoolbanken in te gaan. Vol zelfvertrouwen zaten ze daar, terecht trots op wat ze bereikt hebben en genietend van die nieuwe wereld die voor hen is opengegaan.
http://www.weekvandealfabetisering.nl/laaggeletterdheid
http://www.eenvoudigcommuniceren.nl/
dinsdag 7 september 2010
maandag 6 september 2010
Te veel boeken
Er zijn veel te veel boeken, er zijn te veel schrijvers. Wie leest dat allemaal?
Vandaag was ik weer op Manuscripta in Amsterdam, de jaarlijkse boekenbeurs waar uitgevers hun nieuwe boeken presenteren. En elke keer bekruipt me daar dezelfde gedachte: wat heb ik daar als schrijver nog aan toe te voegen?
Voorgaande jaren was er de volgende dag opnieuw het zelfvertrouwen, lees: de eigenwijsheid: en toch...
Een andere draai, frisse combinatie, verrassende plotwending, woordvondsten, betrokkenheid, mijn eigen toon en niet te vergeten al mijn dierbare lezers. Meer dan voldoende om weer enthousiast achter mijn schrijftafel te gaan zitten.
Eerst maar eens gaan slapen. Benieuwd met welke gedachte ik morgen wakker word.
Vandaag was ik weer op Manuscripta in Amsterdam, de jaarlijkse boekenbeurs waar uitgevers hun nieuwe boeken presenteren. En elke keer bekruipt me daar dezelfde gedachte: wat heb ik daar als schrijver nog aan toe te voegen?
Voorgaande jaren was er de volgende dag opnieuw het zelfvertrouwen, lees: de eigenwijsheid: en toch...
Een andere draai, frisse combinatie, verrassende plotwending, woordvondsten, betrokkenheid, mijn eigen toon en niet te vergeten al mijn dierbare lezers. Meer dan voldoende om weer enthousiast achter mijn schrijftafel te gaan zitten.
Eerst maar eens gaan slapen. Benieuwd met welke gedachte ik morgen wakker word.
zondag 5 september 2010
De Blauwe Kamer
 |
| Ruïne 1998 |
Wat een juweel van een dag, alleen dat weer al en niets hoeven. Vanmorgen tijdens mijn zondagse fietsronde bedacht ik dat ik de hele zomer nog niet in de Blauwe Kamer was geweest, het bijzondere natuurgebied op de grens van Wageningen en Rhenen. Waar een jaar of 18 geleden de rivierdijk werd doorgestoken en de natuur vrij spel kreeg.
Nou ja, natuur, nou ja, vrij spel. In het hele gebied zijn mens en natuur zichtbaar de verbinding aangegaan. Soms wringt dat, je kunt zelfs niet eens meer een béétje verdwalen tegenwoordig. Riante paden, genummerde paaltjes, en voormalige dwarsveldpaadjes die zijn afgesloten.
De gebouwen die eertijds bij de steenfabriek hoorden, bleven staan als industriële herinnering en als onderkomen voor dieren. De ruïne op de heuveltop bij de vlonderbrug naar de vogelhut is wel al lang verdwenen. Ooit maakte ik voor de krant een sfeerverslag van een wandeling en schreef over de kalkletters binnen in de ruïne: paradijs, en dat is het ook.
Nog steeds. Al ontdekte ik vandaag ineens aan de skyline vanaf de vlonderbrug de windmolens langs de A15, het blijft voor mij toch een tijdloze plek om adem te halen.
En als je vroeg genoeg gaat, is zelfs de vogelhut nog zonder bezoekers. Even dan. Tot er een stelletje binnenkomt, hij 'Kijk, koeien' zegt en dan weer verdwijnt. Daarna komen er kijkers met indrukwekkende statieven. Kenners, zoals een vader met een zoon die fluistert: 'Aalscholver'.
Het kan me ontroeren, vader en zoon die samen zoiets ondernemen. Vermoedelijk zou ik trouwens ook geraakt worden door vader en zoon die hartstochtelijk postzegels verzamelen. (Ja, psychiater, zegt u het maar.)
De zomer blijft nog even hangen. Maar pal naast het jacobskruiskruid staan toch echt de bessen al in volle glorie. En die vogels boven het Binnenveld, maakten ze gewoon hun vlieguren of bereidden ze zich al voor op de grote trek?
zaterdag 4 september 2010
Schrijfdokter
Vandaag is de Week van het Schrijven begonnen. Tot en met 12 september zijn er in binnen- en buitenland allerlei activiteiten die met schrijven te maken hebben, zoals schrijfwandelingen en workshops. Dit jaar doe ik ook weer graag mee en omdat er vorig jaar behoefte aan bleek, fungeer ik nogmaals als schrijfdokter.
Op vrijdag 10 september zet ik tussen 9 en 21 uur mijn digitale spreekkamer open. Aan iedere 'patiënt' besteed ik 15 minuten. Je zult begrijpen dat ik in die tijd geen heel boek kan bekijken, zelfs niet veel meer dan een pagina, althans niet in detail.
Belangrijk is dat je min of meer de kwaal benoemt. Dus bij wijze van spreken niet: ik heb ergens pijn. Maar: als ik mijn rechterschouder beweeg, krijg ik een pijnscheut in mijn bovenarm.
Je kunt vrijdag een tekstfragment of gedicht waar je mee zit, mét de vraag die je erover hebt, mailen naar: info@annievangansewinkel.nl
Nog diezelfde dag krijg je mijn reactie. Dat kan een eenvoudig antwoord zijn, een indicatie van de richting waarin je zou kunnen zoeken, of een verwijzing naar een cursus, collega, website of een theorieboek.
Vorig jaar kreeg ik onder meer de volgende vragen. Dit verhaal zakt ergens halverwege in. Wat kan ik doen om de spanning te verhogen? Waarom is deze column niet goed en hoe kan ik hem goed krijgen?
Lopen mijn dialogen lekker?
Ik doe mijn best je te helpen op 10 september.
http://www.weekvanhetschrijven.nl/
Op vrijdag 10 september zet ik tussen 9 en 21 uur mijn digitale spreekkamer open. Aan iedere 'patiënt' besteed ik 15 minuten. Je zult begrijpen dat ik in die tijd geen heel boek kan bekijken, zelfs niet veel meer dan een pagina, althans niet in detail.
Belangrijk is dat je min of meer de kwaal benoemt. Dus bij wijze van spreken niet: ik heb ergens pijn. Maar: als ik mijn rechterschouder beweeg, krijg ik een pijnscheut in mijn bovenarm.
Je kunt vrijdag een tekstfragment of gedicht waar je mee zit, mét de vraag die je erover hebt, mailen naar: info@annievangansewinkel.nl
Nog diezelfde dag krijg je mijn reactie. Dat kan een eenvoudig antwoord zijn, een indicatie van de richting waarin je zou kunnen zoeken, of een verwijzing naar een cursus, collega, website of een theorieboek.
Vorig jaar kreeg ik onder meer de volgende vragen. Dit verhaal zakt ergens halverwege in. Wat kan ik doen om de spanning te verhogen? Waarom is deze column niet goed en hoe kan ik hem goed krijgen?
Lopen mijn dialogen lekker?
Ik doe mijn best je te helpen op 10 september.
http://www.weekvanhetschrijven.nl/
vrijdag 3 september 2010
Ladderzat
Het is er, mijn nieuwe boek 'Zat'. Zojuist stond de bode met een stapel op de stoep. Voor de foto heb ik de boeken laten poseren tot wel heel erg zat.
Maar het gaat natuurlijk toch om een serieus verhaal. De moeder van Roos heeft een alcoholprobleem en daar lijdt Roos minstens zo hard onder. Op een dag is ze het helemaal zat.
Het is toch altijd weer bijzonder als ik een nieuw boek in handen houd. Hoe lang en hoe vaak is het al door mijn hoofd en handen gegaan? Al die versies in mijn computer, de zinvolle revisierondes en gedachtewisselingen met de redacteur.
En dan nu geen losse vellen meer, maar het echte boek, gebonden nog wel. Trots en voldoening voel ik, ook omdat deze speciale doelgroep me zo lief is.
De eerste lezing van het boek zelf is altijd spannend. Een enkele keer zie ik op bladzijde 1 al iets wat beter had gekund. Maar gelukkig schiet soms ook door mijn hoofd: wat een mooie vondst. Schrijven blijft iets magisch.
Vanavond ga ik op de bank zitten en sla één voor één de nog nooit gelezen bladzijden om. Ik ben benieuwd.
Misschien hef ik er zelfs het glas op.
http://www.eenvoudigcommuniceren.nl/
Maar het gaat natuurlijk toch om een serieus verhaal. De moeder van Roos heeft een alcoholprobleem en daar lijdt Roos minstens zo hard onder. Op een dag is ze het helemaal zat.'Zat' verschijnt bij uitgeverij Eenvoudig Communiceren, en is vooral voor jongeren die moeite hebben met lezen. Op 18 en 27 augustus schreef ik er al over op dit weblog.
Het is toch altijd weer bijzonder als ik een nieuw boek in handen houd. Hoe lang en hoe vaak is het al door mijn hoofd en handen gegaan? Al die versies in mijn computer, de zinvolle revisierondes en gedachtewisselingen met de redacteur.
En dan nu geen losse vellen meer, maar het echte boek, gebonden nog wel. Trots en voldoening voel ik, ook omdat deze speciale doelgroep me zo lief is.
De eerste lezing van het boek zelf is altijd spannend. Een enkele keer zie ik op bladzijde 1 al iets wat beter had gekund. Maar gelukkig schiet soms ook door mijn hoofd: wat een mooie vondst. Schrijven blijft iets magisch.
Vanavond ga ik op de bank zitten en sla één voor één de nog nooit gelezen bladzijden om. Ik ben benieuwd.
Misschien hef ik er zelfs het glas op.
http://www.eenvoudigcommuniceren.nl/
woensdag 1 september 2010
Herfstbloei
Vandaag is de meteorologische herfst begonnen. Terwijl ik dit tik, kijk ik tegen een helblauwe lucht aan geserveerd met bloemkoolwolken. In mijn tuin knalblauwt de ridderspoor opnieuw en de kamperfoelie bloeit of het nog maar juni is. Toch hou ik mezelf niet voor de gek, ik heb heus wel de chrysanten gezien.
Voor mijn werk is september een maand van grote activiteit, met een energie die aan de lente doet denken.
Deze maand vier ik het 10-jarig jubileum van mijn schriftelijke schrijfcursussen en dat doe ik met de schrijfwedstrijd 'Feest'. Op 10 augustus schreef ik er over op dit weblog. Inmiddels zijn er al enkele tientallen inzendingen binnengekomen. Deadline: 24 september.
Vanaf vandaag is ook mijn nieuwe cursus beschikbaar: Schrijven met een stok achter de deur. De folder vind je op mijn website. http://www.annievangansewinkel.nl/cursussen/content_001.cfm
Helemaal nieuw is voor mij deelname aan de 50 plus beurs. Van 15-19 september heb ik een stand in de Jaarbeurs in Utrecht waar ik dagelijks gratis schrijfworkshops en advies geef. Ook gaat er elke dag een cursus naar keuze uit in een speciale schrijfwedstrijd voor de bezoekers van mijn stand.
Voor mijn werk is september een maand van grote activiteit, met een energie die aan de lente doet denken.
Deze maand vier ik het 10-jarig jubileum van mijn schriftelijke schrijfcursussen en dat doe ik met de schrijfwedstrijd 'Feest'. Op 10 augustus schreef ik er over op dit weblog. Inmiddels zijn er al enkele tientallen inzendingen binnengekomen. Deadline: 24 september.
Vanaf vandaag is ook mijn nieuwe cursus beschikbaar: Schrijven met een stok achter de deur. De folder vind je op mijn website. http://www.annievangansewinkel.nl/cursussen/content_001.cfm
Zaterdag begint de Week van het Schrijven met activiteiten in het hele land. Ik kies ervoor om dit jaar op vrijdag 10 september weer mijn digitale spreekkamer open te zetten als schrijfdokter. Vorig jaar bleek er veel behoefte te zijn aan dat spreekuur.
Helemaal nieuw is voor mij deelname aan de 50 plus beurs. Van 15-19 september heb ik een stand in de Jaarbeurs in Utrecht waar ik dagelijks gratis schrijfworkshops en advies geef. Ook gaat er elke dag een cursus naar keuze uit in een speciale schrijfwedstrijd voor de bezoekers van mijn stand.Op de Agenda van mijn website staat alle informatie over mijn septemberactiviteiten.
Abonneren op:
Posts (Atom)