Schrijven in Portugal (2) - schrijfretraite

Na het vertrek van de deelnemers aan de workshop Levensverhaal begon op het Portugese landgoed voor mij de schrijfretraite van een week.
Vanuit mijn huisje had ik uit alle ramen en deuren een 360 graden uitzicht op het landgoed en de verre omgeving. De eerste dagen was het weer wat regenachtig en vreemd genoeg zette die beslotenheid - maar met uitzicht - me aan tot schrijven.

Ik had geen schrijfplan. Ik was met een leeg schrijfschrift aangekomen en wilde juist zien wat er zou ontstaan in de rust van die omgeving. Of niet natuurlijk, dat had ook gekund. De wetenschap dat ik maar een week had, stimuleerde, al was ik de eerste dagen vooral aan het spelen met ideeën en invallen. Het sterkste zou vanzelf wel bovendrijven en ik stond mezelf elk idee toe.

Ingegeven door de regen kwam er een idee voor een prentenboek op, maar toen het na enkele dagen prachtig weer werd, was dat momentum blijkbaar voorbij.
Het idee voor een nieuw kinderboek werd sterker en sterker. Al schrijvend ontstond het plot en kregen de personages vorm en inhoud.
Gestaag werkte ik door en na een week had ik de eerste versie af. Let wel: de eerste versie. Er zullen er nog veel meer volgen, maar er ligt een goede basis. Ook al mis ik hier in Nederland dát uitzicht en die rust, ik kan er mee verder.
Waar het over gaat, laat ik nog niet los. Dat is het stomme bijgeloof waar meer schrijvers last van hebben: als je erover praat voordat het echt af is, tart je de goden of wat of wie daarover gaat.

Ik schreef meer: enkele gedichten in concept en logboekachtige gedachten over schrijven en Het Leven.
Ik ben die hele week het terrein niet af geweest, maar het was groot genoeg voor een wandeling af en toe. Vogels in alle toonaarden. De nachtegaal zag ik wel, al zong hij niet. Jammer dat ik het echtpaar Hop niet heb gezien dat daar regelmatig schijnt rond te scharrelen.

En elke avond mijmeren bij de prachtigste zonsondergangen met  voor de variatie soms een regenboog.

Het was een heel contrast om begin deze week in de drukte van Porto aan te komen en daarna weer te landen in mijn vertrouwde Wageningen. Ook fijn trouwens om thuis te komen.

Maar bij thuiskomst nam ik me wel voor om weer vaker zo'n schrijfretraite te houden, al hoeft dat niet per se ver weg. De zee in Egmond brengt me immers ook altijd op ideeën.