Vrienden vlechten in het Odensehuis

Vriendschap in vrijheid, een mooi project in het Odensehuis in Wageningen waar ik vorige week mocht meekijken. Leerlingen van groep 4 van de H.J. Piekschool werkten een ochtend samen met de deelnemers, vaste bezoekers van het Odensehuis. Het project maakt deel uit van het Kunstmenu in Wageningen waar dit jaar extra aandacht is voor 75 jaar bevrijding. Vandaar ook het thema.
Deelnemers hebben beginnende dementie en komen in het Odensehuis voor dagbesteding. Zelf werk ik er sinds een jaar enkele malen per maand als vakdocent Werken met taal. Ik schreef er al eerder over op dit weblog: Odensehuis Wageningen, een bijzondere plek 
Bij de kennismaking gingen de leerlingen in gesprek met de deelnemers. Bijzondere vragen soms en minstens zo bijzondere antwoorden. Belangstelling over en weer, open en zonder vooroordelen.

Daarna gingen ze onder leiding van kunstenaar Fransje Smit gezamenlijk aan het werk: maak het gezicht van een vriend. Dat deden ze met materialen als wilgentakken, wol, draad en knoopjes.
Geweldig om te zien hoe levendig en geconcentreerd die samenwerking ging.
Aan het slot presenteerden de leerlingen het gezicht van de vrienden en die werken werden in een vriendenboom gehangen.
Ook eerder al kwamen schoolklassen voor Vriendschap in vrijheid naar het Odensehuis. In de komende maanden komt er nog een tentoonstelling over dit prachtige project.

Mijn impressie gaf ik vorm in het volgende gedicht:

vrienden vlechten

een rondgebogen wilgentwijg
soepel als de kinderen
dubbelgevouwen op hun stoel
stramme ledematen zoeken
schuifelend steun
een moment hoekig wachten


tot de eerste vraag
waar geen kwaad in schuilt
en elk antwoord goed is
niets is raar
ze begrijpen elkaar
zonder woorden zelfs


heldere ogen
gave gezichten
stralen het leven in
milde ogen in rimpels
kijken terug en
zien vooral ook vandaag


zachtheid van pluizige wol
felle kleuren van de jeugd
vinden en vlechten
elkaar in vriendschap

Annie van Gansewinkel


Website Odensehuis Wageningen