Schrijfretraite

Schrijven aan zee

Het is de Week van het Schrijven en voor mij zijn het zelfs de weken van het schrijven. Eindelijk kan ik weer een schrijfretraite houden, langere tijd min of meer ongestoord schrijven.
Dat geeft me de gelegenheid om werk af te maken, ruimte te nemen om ideeën te laten opborrelen en aanzetten te geven tot nieuw werk.
De nabijheid van de zee helpt me daarbij, zoals vaker in mijn vertrouwde Egmond. Schrijven aan zee.

Geen idee nog wat het me brengt. Er zijn schrijfprojecten die af moeten, zoals mijn bijdrage aan een expositie van het Platform Beroepskunstenaars Wageningen in november.

Er wacht een thriller voor volwassenen, embryonaal nog, maar wellicht levensvatbaar.
En wie weet dient zich een onderwerp, thema, personage of een dialoog aan die leidt tot een heel boek waarvan ik het bestaan op dit moment niet kan vermoeden.
Vandaag spoelde in mijn hoofd in elk geval al een kort verhaal aan. Ik hoef het alleen nog maar af te maken.
Aan mijn werkplek zal het niet liggen: kamerbreed zicht op zee.