Twee weken geleden schreef ik een blog als herinnering aan het
feit dat Jozef van den Berg 25 jaar geleden van het
toneel afstapte: Ik speel niet meer.
Inmiddels heb ik zijn biografie gelezen die begin deze maand verscheen. Francis Jonckheere schreef: ‘Jozef van den Berg. Van poppenspeler tot acteur van Christus.'
Inmiddels heb ik zijn biografie gelezen die begin deze maand verscheen. Francis Jonckheere schreef: ‘Jozef van den Berg. Van poppenspeler tot acteur van Christus.'
Het boek bestaat uit biografische informatie, interviews
met Jozef van den Berg en herinneringen aan zijn theaterwerk. Uit die teksten
spreken nog steeds de sprankelende speelsheid, de humor en de filosofische
bespiegelingen. Bovendien is het voor mij een vreugdevol weerzien met
personages als Mannetje Pluim, mevrouw De Heks en de jongeman. Soms hoorde ik
hun stemmen zelfs na al die jaren nog. Al die stemmen, het was feitelijk alleen
de stem van Jozef van den Berg.
Jonckheere
schrijft over het werk van Van den Berg dat het ‘virtuoos in zijn eenvoud’ was.
Hij verbindt in het boek het theaterwerk met Van den
Bergs leven nĂ¡ het theater, nu al 25 jaar als kluizenaar levend in Neerijnen en
zijn geloof levend en uitwisselend met bezoekers.
Uit het boek wordt me duidelijk dat Van den Berg zowel
voor, tijdens als na zijn theaterleven nooit de makkelijkste weg heeft gekozen.
Zijn keuze 25 jaar geleden lijkt bij het lezen van het boek welhaast onontkoombaar.
Op p. 259 zegt Van den Berg: 'Vele mensen, vaak ook zij die mij interviewen, denken dat ik gek ben, geestelijk ziek of in de war. Dat ben ik niet. Waarom zou ik het zijn? Omdat mijn leven anders is dan normaal, of omdat ik een weg ga die anders is dan normaal, of omdat ik iets anders doe dan normaal? Integendeel, ik voel mij bevestigd door het feit dat de dingen die ik vroeger in mijn theater heb gespeeld, mij thans opnieuw worden geschonken.'
Zijn stap blijft moeilijk te begrijpen. Eerbied heb ik zeker voor Jozef van den Berg die trouw blijft
aan zichzelf en wat hij als zijn weg ziet.
Bij gelegenheid van de boekpresentatie verliet Jozef van den
Berg voor een keer zijn zelfgekozen ballingsoord en de Vlaamse omroep VRT
maakte daar dit item van.
Fijne recensie, Annie, ik vroeg me laatst al af hoet het met Jozef van den Berg zou gaan. Ik herinner me zijn voorstelling ook en de opmerkelijke stap die hij in zijn leven 25 jaar geleden zette. Jouw recensie maakt me nieuwsgierig naar het boek.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Peter, voor je reactie. Mooi dat jij je na al die jaren ook nog zijn voorstelling herinnert. In die 25 jaar sinds zijn afscheid van het toneel dook hij ook af en toe nog op in mijn gedachten. Een man die veel indruk maakt.
BeantwoordenVerwijderenMooi...ik heb ook levendige herinneringen aan tv uitzendingen en meer recente van bezoekjes aan hem. Zie: Palescue's Kolom - De verste reis maak je ter plekke, een ontmoeting met Jozef van den Berg
BeantwoordenVerwijderenFijn om je blog te lezen over jullie bezoeken aan Meneer Jozef.
BeantwoordenVerwijderen