Zelfhelend vermogen

De mens zit toch wel heel vernuftig in elkaar. Bovendien kan hij vernuftige machines maken, zoals een auto. Maar een groot verschil, zo constateerde ik lang geleden al, is het zelfhelend vermogen van het menselijk lichaam.
Een deuk of een kras in de lak van de auto gaat niet vanzelf over, maar een blauwe plek verdwijnt wel op den duur. Er zijn veel ingrijpender kwetsuren of ziektes die het lichaam zelf effectief weet te bestrijden.
Natuurlijk besef ik dat de medische zorg en kennis een groot goed is, toch loop ik niet meteen met een pijn, piep of kraak naar de dokter. Goddank ben ik tot nu toe ook gezegend met een goede gezondheid en ging het meeste vanzelf over.

Als me iets ernstigers overkomt, piep ik daarna waarschijnlijk wel anders over wat mijn lichaam allemaal zelf kan.
Ik realiseer me dan ook dat het volgende een onbeduidend voorbeeld is van zelfhelend vermogen, máár het is er wel een. Het maakt me toch weer even bewust van hoe vernuftig de schepping mens is.
Ongeveer een half jaar geleden, het begin van het grasmaaiseizoen, liep ik door een onhandige manoeuvre met de maaier een kwetsuur op aan mijn linkerduim. Bloedblaar onderaan de nagel en nagelbed flink beschadigd. De blauwe plek werd gaandeweg bruin en groeide de afgelopen maanden met de nagel mee naar de bovenkant. Nu resteert nog een miniem bruin plekje, dat bij de volgende knipbeurt verdwenen is.

Mijn zelfbedachte theorie over het niet zelfhelend vermogen van beschadigingen op auto's bv. heeft inmiddels een deuk opgelopen. Dagblad Trouw meldde op 27 oktober dat er nu bloedend en zelfherstellend plastic ontwikkeld wordt. Bij een botsing kleurt een kunststof bumper rood en daardoor wordt het herstellend vermogen geactiveerd. Hoe het precies zit, kan ik niet volgen als alfa-meisje, iets met moleculen enzo.
Die zelfheling van plastic naar analogie van bloed is nieuw. Zelfhelend plastic schijnt al langer te bestaan. Op Kennislink staat meer informatie voor wie precies wil weten hoe dat zit.