Blik op de klok

In het algemeen ben ik een mens van de klok. Op mijn twaalfde kreeg ik een polshorloge en sindsdien draag ik elke dag zo'n uurwerk. Ik hou er niet van om te laat te komen of te stressen vanwege bijna-te laat.
Ik ben dus niet afhankelijk van openbare klokken (en ja, anders heb ik ook nog de tijd op mijn mobiel). Het is dan ook geen wonder dat mijn oog soms jaren niet viel op de klok bij de rotonde Rooseveltweg-Van Uvenweg. Ik kom er toch vaak genoeg voorbij. Andere mensen werpen misschien dagelijks een blik op die klok. Hoeveel minuten hebben ze nog om op tijd op school of op het werk te komen?

Een klok op die plek roept vragen bij me op. Ik schreef erover in mijn column van september in Oud Wageningen, het tijdschrift van de Historische Vereniging. Wie heeft die klok daar neergezet? En waarom juist daar? Vanwege een bijzondere gelegenheid? 

En de meest prangende vraag op dit moment: wie is probleemeigenaar? Om maar eens verfoeilijk managementjargon te gebruiken.
De klok staat namelijk stil!
Voor de helft althans. Aan de noordzijde staat zij al een tijdje op 9.55 uur. Aan de centrumkant loopt alles goed.
Een soort Janusklok dus.

Vragen, vragen. Maar wellicht heeft iemand in Wageningen toch antwoorden. En een oplossing.

 

Sterke poëzie in de donkere dagen

Wat is jouw meest geliefde gedicht? Die vraag stellen we met Schrijversharten aan bezoekers van bblthk, de bibliotheek in Wageningen. Onze keuze uit die gedichten komt in de aanloop naar Kerstmis in de bieb te hangen. Elke dag gaat er een kastje open en op zaterdagmiddag 23 december is iedereen welkom voor een speeddate met gedichten.

In 2018 hadden we het project Lees de dagen lichter, waarin lievelingsboeken in de aandacht stonden. Schrijversharten, - ons collectief van Martijn Adelmund, Laurens van der Zee en ik - kijkt er met veel genoegen op terug en we hebben nu al zin in de komende donkere dagen.
Blog over project 2018

Boeken en ook gedichten verbinden mensen!

Voor de duidelijkheid: het gaat niet om gedichten die je zelf hebt geschreven. De mailbox van Schrijversharten staat voor jullie favorieten open tot 20 oktober.
Meer informatie is hier te vinden op de website van de bblthk. Daar staat ook hoe je je lievelingsgedicht kunt aanmelden. 

Schrijfworkshops zintuigen en inspiratie

Voor de Volksuniversiteit Wageningen geef ik in dit nieuwe seizoen twee schrijfworkshops. Op maandagavond 13 november 2023 is dat Schrijven met je zintuigen. Op woensdagavond 17 januari 2024 de workshop Inspiratie bij het schrijven.
De workshops kun je los van elkaar volgen, maar ze combineren ook erg goed. Ze zijn geschikt voor mensen met en zonder schrijfervaring.

Korte omschrijving van Schrijven met je zintuigen:
Verhalen en gedichten krijgen meer diepte en inhoud als je al je zintuigen inzet. Dus niet alleen schrijven over wat we zien, maar ook wat we horen, ruiken, proeven en voelen. Bij het oproepen van herinneringen bijvoorbeeld blijken juist geuren een belangrijke rol te spelen. In de workshop krijgen de deelnemers voorbeelden, een beetje theorie en vooral schrijfoefeningen, zoals geurproeven. 
Informatie op website Volksuniversiteit Wageningen

Korte omschrijving van Inspiratie bij het schrijven:
Je wilt schrijven, maar hoe kom je op ideeën en hoe begin je? In de workshop ‘Inspiratie bij het schrijven’ helpt schrijver Annie van Gansewinkel je op gang. Met oefeningen, praktische tips en manieren om te brainstormen. Je onderzoekt wat vooral voor jou werkt, of je nou over de werkelijkheid schrijft of over fantasie. Na de workshop neem je een voorraadje eigen ideeën mee naar huis. Onderwerpen die onder meer aan de orde komen: de ideale schrijfplek, writer’s block, de gouden tip (spoiler: die bestaat niet!).
Informatie op website Volksuniversiteit Wageningen 

Aanmelden en meer informatie via https://www.volksuniversiteitwageningen.nl/

Mijn Frans ophalen

Musée du Temps

Bijna 50 jaar geleden behaalde ik mijn diploma M.O.-A Frans en daarmee kreeg ik ook een tweedegraads onderwijsbevoegdheid. Als 20-jarige ging ik aan de slag op een middelbare school, de Stefanus Mavo in Tilburg.Waarom ik Frans wilde studeren? Omdat ik het zo'n mooie taal vond. Wat ik er dan mee wilde? O, iets leuks met mensen en Frankrijk, was mijn vage toekomstvisie als scholier.
Volkomen onvoorbereid - nee, er zat geen stage in die opleiding - ging ik aan de slag en na schade en schande in mijn eerste jaar ging het me steeds beter af. Een prachtvak! En ik deed de opleiding Nederlands erachteraan. Ging stagiairs begeleiden van de nieuwe lerarenopleiding en deed alles om het vak voor mezelf boeiend te houden. In 1980 ging ik twee weken naar Besançon in Frankrijk voor een bijscholingscursus voor leraren Frans. We kregen daar les over nieuwe inzichten in het vak. Daarnaast leerden we de stad en de omgeving kennen. Heel boeiend en vol met nieuwe lesideeën keerde ik terug naar Tilburg.

Certificaat bijscholing 

Op de eerste lerarenvergadering van dat nieuwe schooljaar heb ik toen - wat premier Rutte eerder noemde - een 'epifaan moment' gekregen. Hoe enthousiast ook, ik wist zeker: volgend schooljaar ben ik hier niet meer.Dat prachtvak wilde ik niet tot mijn pensioen uitoefenen. Er viel nog zoveel meer te ontdekken. Het werd de journalistenopleiding.
Vakanties gingen lang nog wel naar Frankrijk, maar nu was ik er zelfs al 11 jaar niet meer geweest. Mijn kennis van het Frans zakte weg, om het over vlot Frans spreken maar niet te hebben.
Deze zomer wilde ik eindelijk weer naar Frankrijk, ook om mijn Frans op te halen. Over dat voornemen had ik het voor vertrek met een kennis. Even later kwam ze er in het gesprek op terug: 'En komt Frans dan mee terug?' vroeg ze serieus.
Grappig, die dubbelzinnigheid in taal.
Nou, Frans is mee teruggekomen. Als bij toverslag kwamen zoveel vergeten gewaande woorden ter plekke boven. Ik leerde ook zoveel nieuws, het Frans van deze tijd. Anderhalve week heb ik me ondergedompeld in de taal. Alleen maar Frans horen, lezen, praten. Heerlijk om te merken dat ik niet meer zoals vroeger bang ben om fouten te maken. Je me débrouille, quoi.
Ik geniet ervan om me thuis te voelen in deze taal, de klanken, de woordenrijkdom. Toch een geval van: On revient toujours à son premier amour.

Ik was kort in Mullhouse en in Metz en maar liefst 8 dagen in Besançon. Een fijne stad in de Jura, mooi en aangenaam. Een niet te grote universiteitsstad, ontspannen sfeer. En natuurlijk was het ook een trip down memory lane. Nog eens naar de Saline Royale in Arc-et-Senans, naar dat leuke dorp Ornans.

Centre Linguistique CLA Besançon

Op welke plek ik in 1980 precies les kreeg en waar we ondergebracht waren, weet ik niet meer. Het moderne gebouw van de CLA, waar toen onze bijscholingscursus onder viel, stond er waarschijnlijk nog niet.
Destijds kregen we ook een rondleiding door de voormalige vermaarde horlogefabriek van LIP, korte tijd daarvoor nog onder arbeiderszelfbestuur. Voorbij, al zijn er nog wel verwijzingen in het Musée du Temps. Het museum van de tijd.
Voorbij, voorgoed voorbij, maar mijn geliefde Frans is terug.

Nieuwe thriller op komst

Binnenkort verschijnt een nieuwe thriller van mijn hand, althans van Anne Winkels. Mijn alter ego als thrillerschrijver.
En hij heet: Stekeblind. Dit najaar brengt uitgeverij Ellessy het boek uit.
Mijn eerdere thrillers voor volwassenen verschenen ook bij Ellessy. Maar dat is al weer een tijdje geleden: Moeders Mooiste in 2002 en Deadline in 2006.

Daarvoor schreef ik al twee thrillers voor de jeugd: Vriend of dealer? (1999 Elzenga) en Steken onder water (2001 Leopold).

Veel boeken worden er beter van als ze de tijd krijgen om te rijpen, maar een gat van 17 jaar in mijn thriller-cv is wel erg lang. Toch kreeg ik al in 2009 het eerste idee voor dit boek. Maar ja, het leven en veel andere boeken doorkruisten telkens het werken aan deze thriller.
Het verhaal is er absoluut beter van geworden, hoewel het niet altijd praktisch was om de draad soms na jaren weer eens op te pakken. Het bood wel voldoende afstand om het telkens met nieuwe ogen te bekijken.
Deze laatste weken heb ik nog eens flink geschaafd, geschrapt en ingegrepen in de inhoud voordat de redactie van Ellessy ermee aan de slag zou gaan. Vandaag hadden we overleg over de flaptekst en binnenkort ook over het omslag. Spannend en vreselijk leuk allemaal.
Binnenkort meer over Stekeblind.

Informatie over mijn thrillers en andere boeken:
https://www.annievangansewinkel.nl/boeken.cfm 

Dodgedichters treden weer op

Ook dit jaar treden we met de Dodgedichters weer op tijdens de Wageningse Cultuurzomer. Op 5, 12 en 26 augustus doen we dat tussen 14 en 16 uur op verschillende locaties in Wageningen. Ook bij Montmartre aan de Rijn op 19 augustus treden dichters op vanuit de laadbak van de monumentale Dodge van dichter Laurens van der Zee.
De drijvende kracht achter de Dodgedichters is Laurens van der Zee met wie Martijn Adelmund en ik samenwerken in Schrijversharten.

Zelf ben ik Dodgedichter op 5 augustus, samen met Benjamin van Schothorst, Bonnie Bengsch, Samira van der Loo en Laurens van der Zee. Om 14 uur beginnen we onze tournee in de Hoogstraat tegenover de bblthk. Na ons optreden van een half uur verkassen we naar Het Depot (Villa Hinkeloord) aan de Gen. Foulkesweg en vanaf ongeveer 15.30 uur zijn we te vinden op de Markt.
Op de overige zaterdagen treden weer andere Dodgedichters op.

Deze hele maand augustus zijn er overal in Wageningen culturele evenementen. Aanvankelijk uit nood geboren met buitenactiviteiten in de zomer van 2020 vanwege de coronabeperkingen is de Wageningse Cultuurzomer inmiddels uitgegroeid tot een constante factor die veel moois te bieden heeft aan een breed publiek. Op het programma staan onder meer film, muziek en dans, beeldende kunst en letteren.

Meer informatie op de website van de Wageningse Cultuurzomer

Uitwaaien Magazine

In Wageningen, waar ik woon, lijken de universiteit en de stad soms totaal gescheiden werelden. Dinsdagavond was dat hartverwamend anders in de afgeladen bibliotheek van Wageningen. Jong en oud, studerend of niet, amateurs en beroepskunstenaars, Wageningers in kleuren en culturen. Ze vonden elkaar in de aandacht voor kunst, muziek en taal.
Het tweede nummer van Uitwaaien Magazine werd gepresenteerd, een prachtig initiatief om werelden bij elkaar te brengen. Het thema van deze tweede editie is Stilte, met uiteenlopende bijdragen van zoveel verschillende Wageningers.
Uitwaaien Magazine is gratis te krijgen bij de bblthk en op andere plekken in de stad. Er is zowel een Nederlandse als een Engelse versie.

Hoezo, jonge mensen hebben een korte spanningsboog. Hoezo, het moet tegenwoordig allemaal flitsend en snel. Vooroordelen, ja ook van mij. Er was langdurig intense aandacht van een groot en breed publiek. Een open houding, daar kunnen wij, ouderen, nog iets van leren. Dat geeft hoop voor de toekomst en opgetogen fietste ik naar huis.

Er was bijvoorbeeld het bijzondere optreden van SweetPotato, een Chinese muziekgroep. Daarbij schreef een dichter toegewijd haar gedichten in Chinese karakters op rood papier.

Je kunt een taal niet verstaan en toch het wezen begrijpen.

De dichters uit Ierland die hun gedichten in het Iers schreven en voordroegen. Zo mooi om te zien hoe de ogen van mensen glimmen als ze overgaan op hun moedertaal. Herkenbaar ook bij mezelf als ik in mijn moedertaal, het dialect van Weert, spreek of schrijf.

Zelf schreef ik voor het Stilte-nummer het gedicht Memento Vivere, ontstaan op begraafplaats De Leeuwerenk in Wageningen.

Voor  het derde nummer is het thema: Beweging. Inzenden voor 1 oktober. Meer informatie op de website https://www.uitwaaienmagazine.nl/#

Daar is ook het eerste nummer online te lezen.