Logeerbeer in de klas

Na Logeerbeer het prentenboek, het liedje, de kamishibai, en de postkaart is er nu ook Logeerbeer, de lesbrief.
Leerkrachten, maar ook ouders, kunnen op de site van uitgeverij De Eenhoorn gratis de lesbrief downloaden. Met bv. telopdrachten, knutseltips en andere ideeën. Op de kleurplaten kunnen de kinderen zelf de prachtige tekeningen van Elisah De Bruycker opnieuw tot leven brengen.
Erg leuk om te zien tot welke activiteiten mijn boek Logeerbeer kan leiden, zoals pannenkoeken bakken, een dag- en nachtkalender maken en een fluisterspelletje.

Lessuggesties van uitgeverij De Eenhoorn (Logeerbeer, prentenboek 3+) 
Logeerbeer 
Eerder blog: Logeerbeer gaat naar China 

Ubuntu Experience!

Voor het eerst vond gisteren Ubuntu Experience plaats en het was een prachtige ervaring, voor herhaling vatbaar.

Ubuntu Experience - programmaboek

In Den Bosch kwamen mensen samen uit de wereld van bedrijven, organisaties, coaching, wetenschap en cultuur.
Een bont gezelschap, maar allemaal geraakt door het van oorsprong Afrikaanse begrip Ubuntu. Dat gaat over verbinden, verzoening, elkaar werkelijk zien, hulp durven vragen en bieden. En daarbij horen verhalen, zingen en leren van elkaar.
Ik was er omdat ik íets - veel zelfs - met Afrika heb, maar ook omdat ik verwachtte positieve impulsen te krijgen van mensen die op hun eigen manier  werken aan een iets betere wereld. En dat gebeurde ook.
Zo was er Kevin Chaplin die de Zuidafrikaanse Ubuntu Foundation heeft opgericht. Daarnaast is hij directeur van de Amy Bielh Foundation, opgericht door de ouders van het Amerikaanse meisje dat bij ontwikkelingswerk in een township werd vermoord. Die ouders hebben laten zien hoe verzoening helend werkt, voor henzelf, maar ook voor daders. Verzoening doet wonderen. Daarvan getuigde ook schrijfster Lulu Wang.
Dagvoorzitter Annette Man-Mul en zanger Pete Morton verbonden met woorden en muziek optreden en publiek.
's Middags volgde ik workshops van Dick de Groot en Adriaan Hoogendijk die vanuit hun eigen ervaring en vakgebied invulling gaven aan Ubuntu.

Het meest aansprekend was voor mij de bevlogenheid van Dennis Karpes, initiatiefnemer van o.m. Dance4Life. Nu heeft hij weer een grote droom: droge gebieden in Afrika van water voorzien en daarmee de verwoestijning een halt toeroepen. Hij werd meegesleept door de plannen van Peter Westerveld die een vrij simpele graafmethode bedacht en daarmee is het water en groen al teruggebracht in een aantal gebieden.
Karpes denkt groot en zoekt de samenwerking, onder meer met bedrijven en met wetenschappers van Wageningen, zo zei hij. Hij werkt vanuit de Naga Foundation en het project heet Just diggit Hij heeft een stevige marketingachtergrond en het is mooi om te zien hoe hij dat inzet voor een betere wereld.
Letterlijk een betere wereld scheppen!

http://www.ubuntu-experience.nl/ 
Stichting Ubuntu Nederland

Afrikaanse spreekwoorden als 'managementtool'

Je kunt de rook niet verbergen als het huis in brand staat. (vrij vertaald van: You cannot hide the smoke when the house is burning)

Gras kan aan de overzijde wel groener zijn, het is net zo moeilijk te maaien. (Grass may be greener on the other side but it is just as difficult to cut.)

Als je niet weet waar je heengaat, weet je nooit wanneer je bent aangekomen. (He who does not know where he is going will never know when he has arrived)

Dit zijn enkele van de Afrikaanse spreekwoorden in het managementboek: Understanding Organizational Sustainability through African Proverbs. Insights for leaders and facilitators, van Chiku Melunga en Charles Banda.
De spreekwoorden in het boek refereren aan typisch Afrikaanse beelden of omstandigheden (leeuwen, slangen, enz.), maar er staan ook universele wijsheden in als: Het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen.
Ik heb het boek geboeid zitten lezen, niet alleen vanwege de Afrikaanse invalshoek, maar zeker ook vanwege de bedrijfstrainingen die ik geef. Daar krijg ik te maken met hoe mensen wel of niet functioneren binnen bedrijven en organisaties. In het slechtste geval: wantrouwen, gebrek aan verantwoordelijkheid nemen of geven, angst.
Het boek laat aan de hand van Afrikaanse spreekwoorden bijvoorbeeld zien welke ontwikkelingen een organisatie vaak doormaakt, van de pioniersfase via een strak gereguleerd systeem naar een evenwichtige onderlinge afhankelijkheid. Daarnaast komen vormen van leiderschap en bedrijfsculturen aan de orde.
Ook bepleit het boek voldoende tijd voor medewerkers om te leren en te reflecteren. Bij zelfreflectie kunnen de vragenlijsten achterin helpen.
Natuurlijk blijft Ubuntu, de geest van een duurzame organisatie, niet onbesproken. In die zin was het lezen van het boek een aardige warming-up voor de Ubuntu Experience die morgen in Den Bosch plaatsvindt.



Uitgeverij van het boek  Het boek is ook te bestellen via de boekhandel.

Thuisbieb

Eerste nieuwsbrief bibliotheek De Ruit

Tussen al die nare berichten over bezuinigingen op bibliotheken en zelfs sluiting van complete vestigingen trof het bericht over bibliotheek De Ruit in Venlo me als een lichtpunt.

Gelukkig zijn er immers altijd nog mensen die, tegen de stroom in, vanuit hun enthousiasme warmte brengen in kille tijden. Belinda Augustinus is zo iemand.
Ze woont in de wijk De Ruit waar veel mensen het sociaal en financieel zwaar hebben. Voor kinderen uit de buurt heeft ze een thuisbibliotheek opgericht. Daarmee wil ze kinderen inspireren tot lezen en het belang van leren en school onderstrepen.
Kinderen kunnen toch gewoon gratis naar de openbare bibliotheek? Dat was ook mijn eerste gedachte. Maar vaak is daarbij wel de stimulans en begeleiding van ouders nodig. Ouders die meegaan om een lenerspas aan te vragen of nieuwe boeken te lenen. Als boeken niet op tijd bij een bibliotheek worden ingeleverd, staat daar boete op. De financiële bewindvoering waar een aantal gezinnen in zit, betaalt de boetes niet. Daardoor ligt een bieb dus echt niet voor elk kind binnen bereik. 

In de thuisbieb van Belinda Augustinus komen kinderen en jongeren van 0 tot 16 jaar. Soms zijn er voorleesactiviteiten. Maar ook staan er boeken voor volwassenen. 'Gewoon laagdrempelig laten kennismaken met de prachtige wereld van boeken,' laat Belinda weten.
Uiteraard heb ik graag gehoor gegeven aan haar vraag om boeken van mezelf beschikbaar te stellen voor haar bibliotheek De Ruit. Geen afgeschreven of beduimelde exemplaren, maar nog ongelezen boeken uit mijn privé-voorraad.
Collega's die ook willen bijdragen aan dit hartverwarmende initiatief, kunnen contact opnemen met Belinda Augustinus.
https://www.facebook.com/bibliotheek.deruit 

Nu kan het nog

Ik moest heel nodig de zee zien, te lang geleden weer. Dus veegde ik mijn agenda leeg en toog vandaag naar 'mijn' Egmond aan Zee.
De weersvoorspelling was goed en versterkte het idee: nu kan het nog. En inderdaad, ik zag de blauwe lucht het land op kruipen.
Nagenieten van een prachtzomer, eigenlijk nog niet aan de herfst willen, maar toch al verzoend met het onontkoombare feit. Elk seizoen heeft immers zijn eigen charme.
Meer mensen waren vermoedelijk naar het strand gekomen met de gedachte: nu kan het nog.

Het kon nog: blote voeten, korte broek, pootjebaden, 'met zonder jas', en op het terras of tegen een strandpaal met de ogen dicht de nog krachtige zon voelen op je wangen.

Het strand is een van de arena's waar de spelende mens zich duidelijk manifesteert. Vliegers, ballen, schepjes en zandkastelen.

Nu kan het nog, bedacht ik. Van Egmond aan Zee naar Bergen aan Zee lopen, alsof het niks is (het is ook niks, voor veel mensen). Maar hoe lang doe ik dat nog zo gemakkelijk.
Even voorzag ik hoe de teller van de jaren voor me op hol slaat. Douwe Draaisma heeft beschreven waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt.
Stel: ik ben zeventig. Loop ik dan nóg van Egmond naar Bergen? En zoniet, hoe erg is dat dan? Misschien ben ik al blij als ik de enkele reis nog kan doen en bestel ik een taxi terug. Of ik loop op eigen kracht naar de strandopgang in Egmond en ben al voldaan. En als ook dat niet meer lukt, duwen toegewijde vrijwilligers me hopelijk in een strandrolstoel tot aan de vloedlijn. Ik zag vandaag in Bergen aan Zee hoe ouderen op die manier zielstevreden genoten van de zee.
Maar voorlopig verkeer ik gelukkig nog in de (na)zomer van mijn leven. Zoals ik nu ook in de natuur weer zie, is er dan nog steeds krachtige nabloei mogelijk in vlammende kleuren.

Paddenstoelenpad

De temperatuur leek bijna zomers vanmiddag in de bossen bij het Brabantse Oosterhout. Het terras bij de uitspanning zat hoogzomers vol en de meeste bomen speelden nog niets-aan-de-hand.
Maar ineens was daar die paddenstoel, volgens het boekje: rood met witte stippen. Onmiskenbaar herfst en om dat extra kracht bij te zetten ontrolde zich vervolgens voor ons een waarachtig paddenstoelenpad.
 
Het kon niet op, knalkleurigheid als troost voor het afscheid van de zomer.
Ook een enkele boom had zich al gewonnen gegeven.
Herfst op zijn mooist.  

Social media voor senioren

Social media, oké, maar senioren, dat gaat toch niet over mij?
Ik vrees van wel, boven de 50 hoor je statistisch gezien toch al gauw in die categorie.

Ik ben senior, oké, maar social media, dat is toch niks meer voor mij. Het andere geluid, van een grote groep en voor die groep heeft Annet van Betuw haar boek geschreven. Maar ook voor mensen als ik die al tientallen jaren met computers werken en de geneugten van social media hebben ontdekt.
Er valt namelijk nog meer te ontdekken, want ook ikzelf stap meer dan eens over mijn zelf opgelegde grenzen.
Voor haar boek interviewde Annet van Betuw een aantal senioren over hun gebruik van social media. Ik vond het leuk eraan mee te werken, want ik blog en ik 'zit' op LinkedIn.
Aan Facebook en Twitter zou ik niet gauw beginnen, zei ik in het interview. Nog voordat de definitieve tekst naar de drukker ging, moest ik Annet echter al laten weten dat ik toch was begonnen met twitteren. Nieuwsgierig naar het medium, negerend dat ik verwachtte dat het te tijdrovend zou zijn. In mijn blog 100 dagen Twitter keek ik onlangs terug op die beslissing.
Annet, die uiteenlopende cursussen social media geeft, heeft een handzaam en plezierig leesbaar boek geschreven. Ze wil niets opdringen, ze laat alleen de mogelijkheden zien. Treffend schrijft ze op p. 29: 'zorg dat je weet wat er gebeurt en vind een manier om ermee om te gaan'.
Ze toont begrip voor weerstand en schrijft op een positieve en bemoedigende toon.
Dit boek is niet alleen geschikt voor senioren, al zullen zij de rustige bladspiegel en de royale letters extra waarderen. Geen dik handboek, maar een praktische gids, die je niet van begin tot eind hoeft door te worstelen.
De interviews met jongere en oudere senioren (90+) maken duidelijk dat leeftijd niet telt, maar vooral het belang en plezier dat iemand heeft bij een of meer social media. De een beleeft veel plezier aan Skype, de ander aan Pinterest en weer een ander zit alleen op Facebook om de activiteiten van kleinkinderen te volgen.
Tja, dat Facebook, ik zou er niet aan beginnen. Maar tijdens het lezen dacht ik héél even: zal ik het toch eens uitproberen? Gewoon nieuwsgierig naar hoe het werkt.
Als hier over een paar maanden het blog staat 100 dagen Facebook komt dat misschien door het boek van Annet van Betuw.

Blog Annet van Betuw over senioren die ze interviewde

Uitgeverij Scriptum over 'Social media voor senioren'