donderdag 16 december 2010

Parijs (2)

Wageningen ligt er weer sneeuwovergoten bij, terwijl het laatste pakketje van de vorige sneeuw nog net halsstarrig standhield in het plantsoentje voor de deur.

Bij Musée d'Orsay

Tuileries

Ineens schiet me de dichtregel te binnen van de 15-eeuwse Franse dichter François Villon: 'Mais où sont les neiges d'antan?' (Maar waar is de sneeuw van weleer?).
En ik mijmer over de sneeuw van een week geleden in Parijs, waar ik nooit eerder 's winters was. De kerstboom voor de Notre-Dame, de sneeuwpop in het parkje en de kitscherige kerstmarkt in de zakenwijk La Défense.


Kerstmarkt in La Défense
 Sneeuw, het blijft een schitterend ongemak. Hopelijk wordt dat ongemak deze winter weer eens beloond worden met langlaufen op de Ginkelse Hei of de Wageningse Berg. Het is zeker al weer vier jaar geleden dat ik daar mijn sporen heb getrokken.
Het blijft kicken: niet nodig om naar Oostenrijk, het Sauerland of de Ardennen af te reizen, maar simpel zo de achterdeur uit skiën.

zondag 12 december 2010

D'r waeg/De weg

Paul Weelen, uitgever en schrijver, is ook muzikant. In zijn werk laat hij zien en horen hoe rijk een Limburgs dialect kan zijn. In zijn geval is dat het Kerkraads, voor de meeste mensen een minder makkelijk te doorgronden dialect. In de loop der jaren heb ik het beter leren verstaan en waarderen.
Paul timmert de laatste tijd ook via de nieuwe media aan de weg. Zojuist zag ik een videoclip met zijn stem samen met muziek en stemmige sfeerbeelden van José Evers. Melancholie, filosofie, berusting en schoonheid voor de geest.
Meer muziek is te vinden op zijn website: http://www.paulweelen.nl/

De video van D'r Waeg: http://www.youtube.com/watch?v=W_kpdun6RfA

Leesclub (2)

Zoals vaak liepen de meningen in onze leesclub vandaag weer uiteen over het gelezen boek, 'Vaders en zonen' van Toergenjev. Evenveel meningen trouwens als de verschillende uitvoeringen die op tafel kwamen.
Nou ja, gelezen, in mijn geval ging dat niet op: ik had mijn huiswerk namelijk niet af. Toch mag ik blijven, gelukkig.
Maar ik ga het nog wel uitlezen. Het geeft een mooi beeld van hoe vroeger mensen in de hogere klassen leefden en met elkaar omgingen. Het gaat ook over de jongere tegenover de oudere generatie. Dat onstuimige zeker weten als je jong bent, vond ik herkenbaar. Naarmate de leeftijd vordert, vergrijst vaak ook mijn mening. Zo gemakkelijk zwart-wit is het allemaal niet meer.
Ik vond het boek verrassend modern, als je nagaat dat het 150 jaar oud is. Wie van onze grote schrijvers wordt over 150 jaar nog gelezen?

We probeerden te bedenken welke schrijvers in Nederland voortaan de Grote Drie vormen na het verscheiden van Harry Mulisch. We kwamen er niet uit. Arnon Grunberg moest daar zeker wel bij horen, maar andere namen die de revue passeerden - onder meer Van der Heijden, Meijsing, Dorrestein, De Moor, Van Dis, Zwagerman - kregen geen doorslaggevende bijval.
Wellicht zijn wij in deze tijd ook niet meer zo van de Grote Drie. In de cabaretwereld is toch ook nooit duidelijk geworden wie de natuurlijke opvolgers waren van Hermans, Kan en Sonneveld.

Uiteraard hebben we weer uitgebreid gedelibereerd over ons volgende boek en het wordt... een keukenmeidenroman.
En daarna volgen misschien nog wel een kasteelroman, een doktersroman en een streekroman.

http://annievangansewinkel.blogspot.com/2010/12/leesclub.html

zaterdag 11 december 2010

Parijs

Een wereld van contrasten: vorige week nog maar sloot ik een maand rust en schrijven af in Bergen, vanavond kom ik thuis na vijf dagen Parijs.
Het uitzicht vanuit het schrijvershuis op Nesdijk en polder maakte plaats voor een hotel met zicht op het metrostation en de rue Lamarck in Montmartre.
Geen werk deze keer, maar vakantie, al zou ik natuurlijk nascholing en opfrissen van mijn studie Frans kunnen voorwenden. Heerlijk overigens, dat 'bain de français'.
In de jaren '70/'80 kwam ik soms een paar jaar achter elkaar in Parijs, nu was ik er maar liefst 18 jaar niet meer geweest. Nooit eerder verbleef ik er 's winters. De Champs-Elysées waren fraai geïllumineerd en in de high tech Défense detoneerden kneuterig een skihut en de tentjes van de kerstmarkt.
Dat Parijs de volle laag sneeuw kreeg deze dagen, intensiveerde de winterse aanblik.
Het was een mooi weerzien met oude favoriete plekken zoals de Place Fürstenberg, het Square du Vert Galant, boekwinkel Gibert Jeune en het Marais.
Maar er waren ook ontdekkingen als Village St. Paul en het Musée de Branly.
De stad ademde een verrassend ontspannen sfeer, maar dat lag waarschijnlijk even goed aan mezelf. Bijna alle highlights had ik immers al ooit gezien, dus niets hoefde. Kilometers en kilometers wandelen en Parijs opsnuiven.
Wat ik wel miste, was die typische metrowalm: de onbestemde mélange van zweet, parfum, knoflook, tabaksrook en uitlaatgassen. Misschien is die geur wel weggeciviliseerd of hij werd door de vrieskou geneutraliseerd. Aangenaam was die lucht niet, opmerkelijk dat ik die miste. Maar hij hoorde toch bij de 'odeur locale'.

maandag 6 december 2010

Leesclub

Met onze leesclub vieren we binnenkort ons tienjarig bestaan en dankzij de club heb ik al heel wat boeken gelezen die ik anders waarschijnlijk niet ter hand had genomen.
Op voorhand heb ik moeite met boeken die ver weg spelen, of lang geleden of erg dik zijn. Hoewel... ik vloog door de zeven dikke delen van Het Bureau van Voskuil, boeken over (West-)Afrika kunnen er niet genoeg verschijnen en ook historische boeken slepen me soms mee.

De keuze van onze leesclub 'dwingt' me om over die dwaze zelf opgeworpen schuttingen heen te kijken.
Zo was er bijna tien jaar geleden dat heerlijke boek 'Balzac en het Chinese naaistertje' van Dai Sijie. Twee jongens ontdekken de liefde voor een meisje én de literatuur, ondanks hun heropvoeding bij de culturele revolutie in China.

Er bestaan veel leesclubs in ons land en die hebben doorgaans een hoog gehalte van 50+ vrouwen. Nu ben ik dat zelf ook, maar ik vind het verfrissend dat wij gelukkig een gevarieerde samenstelling hebben met ook mannen en 50- ers.
Bovendien combineren wij de gedachtewisseling over boeken met een brunch. Gelukkig zitten er ook keukenprinsen en -prinsessen in de groep. Wij laten ons de boeken goed smaken.
Aan leiding doen we niet en in overleg komen we telkens tot de keuze van een volgend boek.
Na tien jaar is me dat schimmige proces overigens nog altijd niet duidelijk. Meestal duurt de besluitvorming lang, ook omdat we graag boekentips van elkaar horen. Boeken en recensies gaan rond en de meningen over een voorstel zijn al dan niet gefundeerd, bijvoorbeeld:
- van die schrijver hebben we al ooit een boek gelezen (dat weerhoudt ons er niet van om het argument een andere keer terzijde te schuiven; het volgende boek van Dai Sijie viel ons trouwens allemaal tegen.)
- die schrijver ziet er niet leuk uit (ooit mijn ridicuul oppervlakkige 'njet')
- niet weer een boek over de oorlog (maar wat waren we laatst onder de indruk van 'Ademschommel' van Herta Müller).

Wel opmerkelijk dat de boeken die we het afgelopen decennium lazen, toch verdacht veel voorkomen op de lijsten van leesclubfavorieten.
Zijn we dan toch niet zo bijzonder en eigengereid als we denken?
Voor de eerstvolgende keer staat een klassieker op het menu, 'Vaders en zonen' van Toergenjev.

donderdag 2 december 2010

Laatste kans

Nog twee dagen en dan stopt de 'Verhalende rivier' in Wageningen met stromen. Veel bezoekers kwamen sinds 24 oktober naar de tentoonstelling in de Rouwenhofstraat 10, waaraan 16 kunstenaars meedoen.
Er is vooral beeldend werk te zien in uiteenlopende stijlen en vormen, maar er zijn ook gedichten te bekijken. Ik heb voor de expositie het gedicht 'Stil staan' gemaakt.
Eerder schreef ik er in oktober al over op dit weblog.
'Verhalende rivier' is nog open op vrijdag 3 en zaterdag 4 december van 13 tot 17 uur.

http://www.beroepskunstenaars.nl/

Kleur

Uitgerekend in míjn tuin
met één boom:
de grote bonte specht.

Nooit eerder zag ik die en zojuist op een paar meter afstand slechts. Zo geboeid was ik door zijn prachtige kleuren dat ik te laat aan een foto dacht.
De nood van de vogels in deze barre kou moet wel hoog zijn dat ze hun heil zoeken in een stadstuin.
Maar mijn dag gaf hij kleur.

http://www.vogelbescherming.nl/nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/72