Ruim 60 jaar gingen kinderen uit Wageningen naar de school langs de Rooseveltweg. Volgend jaar staan op deze plek 36 betaalbare woningen en appartementen. En dat is mooi.
Maar ik voel ook iets weemoedigs als ik langs het gebouw loop met hier en daar nog doorkijkjes naar hoe het was. Zoveel voetstappen, stemmen, tranen, blijdschap en zweetdruppels van Wageningse kinderen.
De bomen op het terrein zijn al weg en er is een voorzichtig begin gemaakt met de sloop van het schoolgebouw.
De vorige burgemeester Geert van Rumund vroeg Schrijversharten - het collectief van Laurens van der Zee, Martijn Adelmund en mijzelf - om een bestemming te bedenken voor de gevelletters van de Ireneschool. Laurens van der Zee en Anneke Rot hebben de letters in 2019 veiliggesteld.
We denken graag mee over hoe gevelletters en gedicht hier ergens als aandenken kunnen blijven. Herinnering aan alle kinderen en leerkrachten die in die belangrijke levensjaren op deze plek een schoolgemeenschap vormden.
Hier stond een
school
de tijd heeft hem verpletterd.
Het geraamte van het trappenhuis
het laatste dat nog stond
deze letters wat men redden kon
uit de klauwen van voortvarendheid.
Hier stond een school
vaag resoneren nog de decibellen
dwars door de pijngrens heen.
Rijtjes uit het hoofd die
daar na zestig jaar nadreunen.
Hopelijk kleurde je ook buiten de lijntjes
en hield je je wiebelend staande
op de hinkelbaan naar later.
Hier stond geen school die jou liet staan.
Lopen
leerde je, springen, dromen. Soldaat, advocaat
kruidenier, officier. Timmerman
zei vader. Maar de leraar zag de edelman
de vrouw met haar verhalen
en dat mocht ook.
2019 Schrijversharten
(Laurens van der Zee, Martijn Adelmund, Annie van Gansewinkel)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten