Zie je mij? - tentoonstelling

Zie je mij? Vorige week zag ik de indrukwekkende tentoonstelling van een bijzonder project van het Odensehuis Wageningen. Al vijf jaar ben ik in het Odensehuis vakdocent Tijd voor taal, waarin we een thema van alle kanten bekijken, beschrijven, beluisteren, bezingen. Verhalen, ervaringen, gedichten, liedjes over bijvoorbeeld vriendschap, verlies, blauw, warmte, eigenwijs.

Ik leer nog elke keer van de deelnemers die dementie hebben of een haperend brein.

Als ik er ben, zie ik overal werkstukken van de creatieve workshops die andere vakdocenten er geven. Daar kunnen deelnemers weer een heel andere kant van zichzelf ontdekken.

Twee van die vakdocenten, Mary Webster en Fransje Smit, hebben het afgelopen half jaar een bijzonder kunstproject gedaan. Zo'n zestig deelnemers, vrijwilligers, mantelzorgers en medewerkers van het Odensehuis hebben in verschillende sessies naar zichzelf gekeken en een zelfportret gemaakt. Dat gebeurde in een intens groepsproces.

Die intensiteit is te zien in de portretten op de tentoonstelling. Ik ken bijna alle makers van de zelfportretten en toch werd ik verrast door hoe mensen naar zichzelf kijken. Met zelfvertrouwen, oprechtheid en met precies dat kenmerkende. Bij mij bracht het bewondering en ontroering teweeg.

Bij mensen met dementie kijken we nog te vaak alleen naar het ziektebeeld. Maar zij zijn veel meer.

 Zie je mij? is een oproep om voorbij dat ziektebeeld te kijken naar wie iemand werkelijk is.

Van harte aanbevolen dus, deze expositie.

Nog te zien: vr 15 t/m zo 17 nov van 12-17 uur en wo. 20 t/m za 23 nov van 12-17 uur in De Hanenhof, Costerweg 1f, Wageningen. Toegang is gratis.

Meer informatie op de website van Odensehuis Wageningen
Daar is ook een korte video te zien met treffende beelden uit het maakproces van Zie je mij?

Oevers, eilanden en mijn haven

Oevers, eilanden, water, overkanten, ik ben er dol op. Het Wagenings koor Punt Uit geeft op 12 en 13 oktober concerten onder de titel Oevers. 
Naast moderne en klassieke nummers staat ook mijn gedicht 'Haven van Wageningen' op het programma. Dirigent en componist Herman Groenestein zette het eerder al op muziek voor zijn kleinere gezelschap Dames en Heren. Samen met verklankte gedichten van (oud)stadsdichters van Wageningen kwam mijn gedicht terecht op een cd.
Ik vind het geweldig dat de tekst van een gedicht muziek wordt en met deze bijzondere verklanking ben ik erg blij. Heel benieuwd ben ik naar de uitvoering van een groot koor en ik verheug me al op de uitvoering.

Website Punt Uit en het programma van Oevers

Eerder blog over verklankte gedichten en mijn haven 

Laatste poëziewandeling Dichters op de Berg

Op zondag 15 september is de laatste kans om mee te doen aan de poëziewandeling van Dichters op de Berg in Wageningen. Het is ook de laatste dag van de tentoonstelling Beelden op de Berg.
Met 16 dichters hebben we een gedicht geschreven bij een van de kunstwerken of bij het thema 'Heksenkruid, een ander verhaal over planten.' De meeste dichters lezen hun gedicht ter plaatse voor.
We beginnen om 15 uur bij het Koetshuis van het Arboretum Belmonte. De wandeling duurt ongeveer anderhalf uur. Deelname is gratis.
Onze gedichten zijn samen met fraai fotowerk van de kunst opgenomen in een bundel van uitgeverij Blauwdruk. Die is verkrijgbaar bij de infobalie in het Koetshuis. In een audiotour van de app izi.travel zijn onze gedichten te lezen en de meeste dichters lezen ze ook zelf voor.

Sfeerimpressie 30 juni. Foto Laurens v.d Zee

Op 30 juni was de eerste poëziewandeling, met aandachtige toehoorders en in een ontspannen sfeer. Wij hebben ervan genoten en verheugen ons al op de wandeling van aanstaande zondag.

Samen met Petra Sips, Laurens van der Zee en Martijn Adelmund vormen we het collectief Dichters op de Berg.

Meer informatie op https://www.de-plek.net/po%C3%ABzie-bij-beelden-op-de-berg 

Website Beelden op de Berg

Dodgedichters treden weer op

We treden in augustus weer op met de Dodgedichters: poëzie vanuit de laadbak van dit monumentale vrachtwagentje. Voor de vijfde keer maken de Dodgedichters deel uit van de Wageningse Cultuurzomer. Ontstaan in de coronazomer van 2020 en sindsdien een vaste waarde in de programmering.
Als optredende dichter en als toeschouwer geniet ik er elk jaar weer van. Ontspannen contact met het publiek op wisselende locaties in Wageningen, op 3, 10 en 24 augustus tussen 14 en 17 uur. Per keer treden ongeveer vijf dichters op onder wie  (oud-)stadsdichters van Wageningen. Zij staan garant voor een breed repertoire.
Zelf treed ik op 3 augustus op.

Meer informatie over de deelnemende dichters, tijdsplanning en locaties op de website van Schrijversharten: https://www.schrijversharten.nl/waar-en-wanneer

Een impressie van de eerste editie met een toelichting op het ontstaan van Dodgedichters én over de Dodge is te zien in deze video van Veluwezoom in Beeld 

Alle uiteenlopende activiteiten tijdens de Wageningse Cultuurzomer:

https://wageningsecultuurzomer.nl/home/

 

Wandel mee met Dichters op de Berg

Wandel op zondag 30 juni in Wageningen mee met Dichters op de Berg. Om 15 uur begint onze poëziewandeling in het Arboretum Belmonte.
Met 16 dichters hebben we ons laten inspireren door de kunst van Beelden op de Berg en 'Heksenkruid, decolonising botany', het thema van deze vijfjaarlijkse kunstmanifestatie.
Ongeveer tien dichters lezen hun gedichten voor en er is muziek van Rami Mershed. Deelname aan de wandeling is gratis. De start is bij het Koetshuis.

Op 15 september is er om 15 uur nogmaals een poëziewandeling.
Beelden op de Berg is elke dag open en duurt tot en met 15 september.

Zelf heb ik een gedicht geschreven bij het werk 'Gift of a Root' van Razia Barsatie.

Detail Werk Razia Barsatie

En wil je de wandeling op eigen houtje doen, gebruik dan de app izi.travel Zoek op: Wageningen > Poëzie bij Beelden op de Berg. Al dan niet bij de locatie kun je de teksten lezen en een aantal dichters leest het werk ook voor in de app.

Binnenkort verschijnt bij uitgeverij Blauwdruk een bundel met de gedichten. Die is, evenals de catalogus en essays, te koop bij de ontvangstruimte in het Koetshuis.

Werk Femke Herregraven

Ons collectief Schrijversharten (Laurens van der Zee, Martijn Adelmund en ik) werken voor dit project als Dichters op de Berg samen met Petra Sips.
Meer informatie over Dichters op de Berg en de poëziewandeling op de website van Petra Sips.

De website van Beelden op de Berg

Voilà: Milou en Suus

Voilà: daar is het dan. Mijn nieuwe boek Milou en Suus. Vanochtend heb ik het gelezen. Na zoveel correcties en versies, op het scherm, op print, de tekstproeven, nu dan als echt boek. Zelfs na ruim 30 boeken blijft het bijzonder als een nieuw boek wordt bezorgd en ik mijn tastbare boek kan lezen.
Uitgeverij De Eenhoorn brengt dit kinderboek (8+) uit en vanaf 29 mei is het in de boekhandels verkrijgbaar.

Wat ben ik er blij mee. Mijn woorden en de tedere en stoere én eigenzinnige illustraties van Marthe Verhoest, op het lijf geschreven van Milou en Suus. En dan de vormgeving van Dries Desseyn, zoals altijd zorgvuldig en sprankelend. Met de enthousiaste en stimulerende begeleiding van uitgever Elly Simoens was het weer een feest om dit boek te maken.

In september 2022 schreef ik de eerste versie tijdens een schrijfretraite in Portugal. Daarna kwam uiteraard nog een heel traject van herschrijven, schrappen, fijnslijpen.
Toen ik begon te schrijven had ik alleen een vaag beeld: jong meisje en oude vrouw ontmoeten elkaar in Frankrijk.
Ze botsen zowat tegen elkaar aan en meteen wordt zichtbaar wat ze gemeen hebben: ze missen allebei een wijsvinger. Ik schrok zelf van dat beeld. Waar kwam het vandaan? En was het niet erg toevallig?
Nee, soms herken je meteen iets in een ander wat je verbindt. Toch zijn de verschillen tussen Milou en Suus ook groot.
Ik ben van mijn personages gaan houden. Hun eigenwijsheid, onstuimigheid en onhandigheid in sociale contacten, liefde voor de natuur, jongleren, groot durven denken en genieten van het kleine. Ze leren van elkaar, want ouder is niet altijd wijzer. Vriendschap kent geen leeftijd.

De eerste pagina's van het boek zijn te lezen op de website van uitgeverij De Eenhoorn

Hier stond een school - ons gedicht als kunstwerk

Vanmorgen was het eindelijk zo ver: ons Schrijversharten-gedicht werd als kunstwerk feestelijk onthuld in Wageningen. 
We (Laurens van der Zee, Martijn Adelmund en ik) schreven het gedicht al enkele jaren eerder bij de sloop van de Ireneschool. Op de locatie aan de Rooseveltweg en Westerhofseweg zijn inmiddels betaalbare koopwoningen en appartementen verrezen. De school ging in een nieuw gebouw vlakbij verder als De Bijenkorf. De toenmalige burgemeester Van Rumund vroeg aan Schrijversharten om na te denken over een herinnering met de naamletters van de oude school. Zo begon het allemaal. Ik schreef daar eerder al over in dit blog.

De gemeente Wageningen stelde aan Schrijversharten een bijdrage beschikbaar uit een coronapotje voor muurkunst. De Woningstichting was enthousiast over het idee en verleende ook nog financiële medewerking.

Kunstenaars Robbert Kamphuis en René van Corven hebben het kunstwerk in rvs uitgevoerd met woorden uit ons gedicht. Het volledige gedicht is te lezen op een muurplaat aan de linkerkant. 

Groep 4 en 5 van De Bijenkorf waren ook bij de onthulling van het kunstwerk en door hun aanwezigheid werd het helemaal een leuk feestje. Enkele leerlingen konden zich nog herinneren hoe ze in het oude gebouw in groep 1 en 2 zaten. Maar ook ouders en grootouders hebben op de Ireneschool gezeten. In 60 jaar gingen zo'n 2000 kinderen naar die school.

Wethouder Anne Janssen en directeur Annelies Barnard van de Woningstichting voerden het woord en gingen ook in gesprek met de leerlingen. Die lieten spontaan zien dat zij kunnen hinkelen (op de hinkelbaan naar later, zoals in het gedicht staat).

Het was prachtig om te horen hoe goed de 9-jarige Aliyah uit groep 5, met assistentie van Lizzy, ons gedicht voordroeg. Maar Aliyah is dan ook niet voor niets de voorleeskampioen van haar school.
Laurens van der Zee verhaalde tot slot over het gouden knikkerputje dat hij had gevonden op het terrein. Hij bood het aan de meester aan met knikkers voor de leerlingen. Het verhaal over koning Ludo de 34e sloot hij af met een oproep om altijd te blijven spelen.

Website Schrijversharten