Vandaag 12 maart begint de Boekenweek en die duurt tot 23 maart. Feestelijk evenement voor lezers en schrijvers. Ik ben erg blij met het thema van dit jaar: je moerstaal. Hoewel ik de meeste boeken in het Nederlands schrijf, is mijn moedertaal het dialect van Weert in Limburg. De eerste vier jaar van mijn leven heb ik alleen Weerts gehoord en gesproken. En nog altijd spreek ik het, al ben ik meer dan 50 jaar weg uit mijn geboortestad. Ik ben dankbaar voor mijn tweetaligheid die me bindt aan mijn familie, cultuur en geboortegrond. Al tientallen jaren ben ik lid van de Limburgse dialectvereniging Veldeke.
Ook in mijn moedertaal heb ik veel geschreven. Uiteenlopend werk, realiseerde ik me weer toen ik zojuist een aantal boeken uitstalde waaraan ik meewerkte. Verhalen en gedichten in bundels met Weertse en andere Limburgse bijdragen.
Bijvoorbeeld 'Lèste wäörd', afscheidsteksten voor uitvaarten en 'D'r Her God versjteet óch plat' (Onze Lieve Heer verstaat ook plat). Maar ook mijn puberboek 'Droumers en drammers' (1999) en de monoloog 'Stillaeve' die ik in 2001/2002 tien maal speelde tijdens een theaterfestival in Limburgse zalen. Grote pleitbezorgers voor schrijven in het dialect zijn Paul Weelen en Luiz Oliveira van uitgeverij TIC en dialectvereniging Veldeke, zeker ook de afdeling Weert. Zij stimuleerden mij om mezelf literair te blijven uiten in mijn moedertaal. Een kroon op mijn werk was in 2013 de Veldeke Literatuurprijs. Ik vind het moeilijk te definiëren hoe anders ik schrijf in dialect en in Nederlands. Ooit zei ik in een interview spontaan: Nederlands schrijf ik met mijn verstand, dialect met mijn hart. Daar schuilt wel een waarheid in, denk ik nog altijd.
Deze Boekenweek zijn in het hele land uiteenlopende activiteiten. Laten we bij moedertaal niet alleen denken aan Nederlands. Ons land is nog rijker door al die andere moedertalen. Voor mij betekent mijn tweetaligheid het beste van twee werelden, die niet zonder elkaar kunnen.
