Heimwee naar Afrika

Dogon dorp Mali (2008)

Heimwee heeft voor altijd een schroeiplekje in mij achtergelaten - Zo eindigt De helft van de route. Een reis door Ivoorkust, het reisboek dat ik lang geleden schreef.
Heimwee naar Afrika, latent aanwezig en af en toe steekt het heftig de kop op. Dan luister ik naar muziek, ik mijmer bij foto's, lees een boek over Afrika, grasduin in programma's van reisbureaus.

rotswoningen Dogon Mali (2008)

Vaak word ik daar ook wat treurig van. Een deel van Afrika is immers terra non grata geworden zoals Timboektoe in Mali waar ik in 2008 was. Het toerisme naar West-Afrika is grotendeels ingestort, ook in landen waar de ebola-epidemie niet woedde. De reis die ik in 2014 had geboekt naar Ghana, Togo en Benin ging niet door wegens te weinig belangstelling.
Wat zoek ik toch op het continent waar veel bewoners op drift zijn geraakt en hun heil noordwaarts zoeken? Moeilijk uit te leggen aan wie nooit in Afrika was.

Hoe dan ook, vorige week sloeg de heimwee weer krachtig toe en ik kreeg een ingeving. Op zoek naar iets van het Afrikagevoel reed ik naar het Afrikamuseum in Berg en Dal waar ik al een aantal jaren niet meer was geweest.
Sindsdien heeft het een metamorfose ondergaan. Niet alleen een verzameling van fraaie voorwerpen, maar met meer duiding van de verbanden tussen hier en daar, tussen vroeger en nu. De verwoestende invloed van slavernij, de culturele verrijking en de wederzijdse beïnvloeding, bijvoorbeeld in muziek op de tijdelijke tentoonstelling 'Rhythm & Roots'.

Dogon woonerf Afrikamuseum (2015)

In het buitenmuseum zag ik het woonerf van de Dogon in Mali. De geuren, de geluiden, de warmte en het stof ontbraken en toch leek het er op het oog verrassend veel op.
Of mijn bezoek de heimwee verminderde? Ik waag het te betwijfelen. Ik heb mijn fotoboek van Mali er weer eens bij gepakt en vanmiddag heb ik verlangend gesurft langs de reizen naar Afrika.