vrijdag 30 december 2016

Kwaadschiks

Goedschiks of kwaadschiks. Nou, in het leven van Nico Dorlas gebeurt zowat alles kwaadschiks. Dorlas is het hoofdpersonage in Kwaadschiks, de nieuwe roman van A.F.Th. van der Heijden, deel 6 van zijn mega-cyclus De Tandeloze Tijd.
Bij Van der Heijden is alles mega. De omvang van zijn boeken, het exuberante taalgebruik, de vele personages.
Ik hou niet eens van dikke boeken. En toch las ik deze Van der Heijden, maar liefst 1280 pagina's binnen 5 dagen uit. Meegesleept, zoals ook in zijn eerdere boeken. Ik ben geen hardcore fan van geweld in boeken en van uitvoerige beschrijvingen. Ook dit nieuwe boek tartte weer mijn leesvoorkeuren.
Als lezer wil ik de hoofdpersonages aardig vinden, me kunnen vereenzelvigen. Maar dat lukt bij Nico Dorlas met geen mogelijkheid. Even, bijna, als ik de kwetsbare puber zie die verleid wordt door de minnares van zijn vader. Maar later neemt hij excessief wraak.
Dorlas wappert verontschuldigend met een eerdere diagnose uit het Pieter Baan Centrum: hij is immers een theatrale narcist. Van der Heijden is als schrijver in de huid gekropen van dat onsympathieke personage die zichzelf als het middelpunt van de wereld ziet.
Geen enkele zelfreflectie heeft hij bij zijn eigen aandeel in het kwaad. Hij ziet zichzelf als held. Tegen het eind blijkt hij slechts een enorme loser te zijn die anderen meesleept in zijn val. Niets van al zijn plannen lukt. Brengt hem dat dan tot inkeer? Geenszins.
Hij blijft hopen op gratie, zodat hij daarna zijn boze plan eindelijk goed tot uitvoer kan brengen.
Van der Heijden dwingt bij mij bewondering af. Hij bouwt autonoom en eigenzinnig aan een oeuvre. Hij durft groot te denken, én hij voert zijn schrijfplannen nog uit ook.
Is er dan niets negatiefs te zeggen over het boek?
De schrijver maakt nergens aannemelijk waarom die vrouwen allemaal op Dorlas vielen, en vooral waarom ze bij hem bleven? Maar dat is vaak de crux bij huiselijk geweld.
Er was een fragment in het café waarbij een personage iets doorvertelt (was het Quist, Staf of Albert?) wat hij volgens mij niet gehoord kon hebben. Ik wilde terugbladeren, om de schrijver te betrappen op een fout. Had hij even het overzicht verloren in die veelheid van zijn boeken, personages en gebeurtenissen? Mijn reactie was echter vrijwel meteen: ach, laat maar. Het maakt niet uit. Normaal vind ik inconsistentie en ongeloofwaardigheid storende fouten van een schrijver, die daarvoor ook niet behoed is door een strenge redacteur.
Heel even zakte het verhaal voor mij in toen de rechercheurs Dorlas bijpraatten over wat er is gebeurd, terwijl je dat als lezer al lang weet. Maar hoeveel bladzijden had dat gescheeld? 10, 20 misschien.
En het laatste hoofdstuk als een soort epiloog. Tikkeltje mwah. Dat heeft dit boek niet nodig.

Het zij A.F.Th. van der Heijden allemaal vergeven.
Als je zo'n lezerservaring kunt opwekken, ben je een groot schrijver. 

zaterdag 10 december 2016

Niemand is een eiland

Niemand is een eiland, dat is de prachtige titel van een bijzondere middag op zondag 18 december in de bibliotheek van Wageningen.
Petra Sips van De Plek nam enkele jaren geleden het initiatief voor de bijeenkomsten met als ondertitel 'Poëzie van leven en dood'
Schrijvers uit Wageningen en omgeving laten hun licht schijnen over het thema. Ook is er bandoneonmuziek van Marc Constandse.

Vorig jaar nam ik deel aan de bijeenkomst die toen als titel had Spreken van verlangen. Er was een ingetogen en intense sfeer.
Ook dit jaar werk ik graag mee en laat mijn gedichten en een beschouwing horen over leven en dood.
De andere schrijvers en dichters zijn: Laurens van der Zee, Martinus de Kam, Bobje Goudsmit, Peter Abspoel, Ruud Verwaal, Paul Dunki Jacobs, Wijnand Steemers, Nelleke Zandwijk.

Zondag 18 december 15 uur in bblthk Wageningen - toegang 3 euro

Niemand is een eiland - bblthk 18 dec. 2016 

Website De Plek

Voorproefje van boek 'Vast'

In maart 2017 komt mijn nieuwe jongerenboek 'Vast' uit, maar ik kan nu al een voorproefje laten zien: het omslag.
De titel wordt dus 'Vast'. Eerder schreef ik over de wedstrijd die de uitgeverij uitschreef om een titel voor het boek te bedenken. Na rijp beraad is het toch mijn werktitel 'Vast' geworden.
Het wordt mijn vierde boek in de serie Thuisfront, die uitgeverij Eenvoudig Communiceren uitbrengt voor jongeren die moeite hebben met lezen. In 2010 verscheen 'Zat', in 2014 'Vreemdgaan' en in 2015 'Sleutelen'.
Bij mijn bezoeken aan vmbo's en praktijkscholen merk ik dat de boeken goed vallen. De afgelopen maanden bracht ik ook 'Vast' al ter sprake en het onderwerp boeit de leerlingen. Het gaat over Jim van wie de vader in de gevangenis zit. Eerst wil hij niets meer van zijn vader weten. Maar het blijft toch zijn vader.
Voor mijn boek bezocht ik onder meer gevangenis Esserheem in Veenhuizen waar ik op een vader-kinddag was. Het is belangrijk dat kinderen contact kunnen houden met hun gedetineerde ouder.
Op de website van de uitgeverij staat een interview met mij over hoe ik op het idee kwam voor dit boek en hoe ik het schreef.

Website uitgeverij Eenvoudig Communiceren 

donderdag 8 december 2016

Nieuw in het cursusaanbod

Hij is er: mijn nieuwe schrijfcursus Creatief schrijven voor Etadoro!

In een goede samenwerking met cursusinstituut Etadoro is deze multimediale cursus de afgelopen maanden tot stand gekomen.
Bij elk van de zes lessen zit een video waarin ik de onderwerpen van de les belicht. De vijf zintuigen komen aan de orde, omdat die voor schrijven ook zo belangrijk zijn. Daarnaast zitten er in elke les schrijftechnische onderwerpen als perspectief, rijm en ritme, de tijd en schrijven = schrappen.
Ook heb ik het over praktische zaken rond schrijven zoals: waar en wanneer schrijf je?
Bij elk les hoort theorie die cursisten van de website kunnen downloaden, maar ze kunnen ook het boek aanschaffen. Er zijn schrijfoefeningen, reflectieopdrachten en per les is er een eindopdracht. Voor wie dat wil, is er de optie tot individuele feedback. Bovendien is er telkens een quiz om kennis en inzicht te toetsen.

Een deel van de inhoud heeft zijn waarde bewezen in de mondelinge en online schrijfcursussen die ik al meer dan 15 jaar geef. Maar voor deze cursusvorm van blended learning heb ik materiaal bewerkt, geschrapt en toegevoegd. Ik vind het ook fijn om zelf weer nieuwe mogelijkheden te ontdekken van online leren en de toepassing van beeld en geluid.

De cursus is te bestellen via de website van Etadoro
Eerst meer weten over de cursus? Bekijk dan de trailer.
Nog meer weten? Download dan meteen de gratis proefles en bekijk de video van les 1. 
Speciale actie: Tijdelijk is bij aanmelding het cursusboek gratis.


Eerder blog over de schrijfcursus voor Etadoro

woensdag 7 december 2016

De kinderen van Juf Kiet

Iedereen die hart heeft voor onderwijs, iedereen die hart heeft voor kinderen, zou de film moeten zien. De documentaire De kinderen van Juf Kiet draait momenteel in een aantal bioscopen.
En ja, ook iedereen die vluchtelingen lichtvaardig bestempelt tot gelukszoekers. Voor de vluchtelingenkinderen in de klas van Juf Kiet is 's nachts goed slapen al een geluk. Leven zonder angst.
Jorj uit Syrië spreekt nog nauwelijks Nederlands, maar maakt wel duidelijk hoe de angst bezit van hem nam. En nog slaapt hij slecht in het veilige Nederland.
Juf Kiet lijkt streng: de kinderen moeten vanaf dag 1 Nederlands praten. Maar het is de sleutel tot integratie. Ze maakt duidelijk wat belangrijke waarden op school zijn: samen leren en spelen, met de nadruk op samen.
Je ziet de kinderen langzaam hun weg vinden op school, in een nieuw land met een andere cultuur.
Wat je aandacht geeft, groeit. Dat zou het motto van Juf Kiet kunnen zijn. Ze gaat uit van vertrouwen en beloont wat goed gaat. Maar ze benoemt het ook als ze teleurgesteld is in een leerling.
Je ziet het meisje Haya verzachten, omdat ze telkens een nieuwe kans krijgt om het beter te doen.

De filmers Peter en Petra Lataster hebben de tijd genomen om de kinderen en Juf Kiet te filmen op hun school in het Brabantse Hapert. Ze brengen de kwetsbaarheid, maar ook de veerkracht van de kinderen heel dichtbij. Dappere kinderen, die het beste onderwijs verdienen. Net als alle kinderen trouwens.
Door de duidelijkheid heen - noem het soms streng - zie je de warmte en de compassie van Juf Kiet. Ogenschijnlijk onvermoeibaar, jaar in, jaar uit.
Maar er zijn veel meer leerkrachten als Juf Kiet. Meesters en juffen, met oog voor de individuele leerling ondanks soms te grote klassen. Ik zie de film dan ook als een hommage aan hen allemaal.
Die leerkrachten leggen stevige fundamenten voor onze maatschappij in de toekomst. De basis daarvoor is immers onderwijs, onderwijs, onderwijs.

Facebook - De kinderen van Juf Kiet 


 

zaterdag 19 november 2016

Schrijf met alle zintuigen - cursus Etadoro

Een nieuwe schrijfcursus komt eraan: Creatief schrijven. Schrijf met al uw zintuigen! Ik maak deze multimediale cursus in samenwerking met cursusinstituut Etadoro.
In de cursus behandel ik de zintuigen, die voor het schrijven zo belangrijk zijn: kijken, luisteren, proeven, ruiken en voelen. Daarnaast komen schrijftechnische onderwerpen aan bod als perspectief, de tijd en dialogen. De cursus is zowel voor beginners als meer ervaren schrijvers.
Het leuke van deze cursus is dat het een combinatie is van werkvormen, online leren en desgewenst een leerboek en individuele begeleiding. Blended learning zoals dat in trainingsland heet. Dat maakt het voor mij extra leuk om eraan mee te werken en zelf ook nieuwe dingen te ontdekken.
 

Hoewel ik al meer dan vijftien jaar schrijfcursussen en schrijftrainingen geef, leer ik ook weer van de onderwijskundige aanpak van Etadoro.

Nieuw voor mij was ook de videoshoot vorige week waarin de filmpjes werden opgenomen die elk van de zes lessen inleiden. Plus de trailer die nu te zien is op de website van Etadoro als aankondiging van de nieuwe cursus.
Deze weken heb ik het druk met het schrijven en herschrijven van het cursusmateriaal. Na de laatste puntjes op de i is de cursus Creatief schrijven vanaf 2 december beschikbaar.

De trailer van de cursus Creatief schrijven

Website Etadoro 

zaterdag 29 oktober 2016

Binnenkijken in Roland Holst Huis

Binnenkijken in het Roland Holst Huis in Bergen? Dat kan zelden in dit bijzondere schrijvershuis, waar elke maand een andere schrijver werkt. Maar zondag 30 oktober is er open huis.
Zelf werkte ik er twee keer een maand: in april 2009 en november 2010. Mijn verblijf leverde vooral intensieve schrijftijd op en veel ideeën. Dat resulteerde uiteindelijk in drie boeken: Logeerbeer, Deze schelp verdient een kistje en Niemandsdochters.

Ben je schrijver en denk je erover ook een verblijf aan te vragen in het Roland Holst Huis?
Of ben je gewoon benieuwd hoe het huis van de dichter Adriaan Roland Holst er van binnen uitziet?
Tussen 11 en 17 uur stelt het Letterenfonds het huis aan de Nesdijk 7 open.
 

Website Letterenfonds over open dag Roland Holst Huis

Blog terugblik verblijf november 2010
Blog nov. 2010 schrijven over schrijven

donderdag 27 oktober 2016

Moderna Museet

Thomas Schütte - Efficiency Men
Aan mijn bezoek aan de Nederlandse school in Stockholm heb ik een toeristisch dagje vastgeknoopt. Ik was immers nog nooit in Zweden. Een dag is natuurlijk te weinig om een echt goede indruk te krijgen van een stad, laat staan van een land.
Ik heb ervoor gekozen me te beperken tot een paar dingen en die goed te bekijken. Ik bezocht Gamla stan, de oude stad en Moderna Museet.

Dat bleek een goede keuze. In het moderne museum was net een grote tentoonstelling geopend van de Duitse kunstenaar Thomas Schütte. Ik kende zijn werk niet, maar was onder de indruk. Zeer uiteenlopend werk, variërend van tere aquarellen tot bouwsels en reusachtige mensfiguren.
Unified Enemies is de titel van de tentoonstelling die nog te zien is tot 15 januari 2017. Die vijanden waren zichtbaar in de meer dan manshoge houten krijgers, maar ook in de kleine poppen in vitrines, aan elkaar verklonken tegen wil en dank.
Buiten bij het museum keek Vader Staat toe.
Schril contrast met de kleurige speelsheid van het werk van Niki de Saint-Phalle en Jean Tinguely in de museumtuin.
 
Ook de vaste collectie van het museum was de moeite waard. Eindelijk zag ik de Brillo-schuursponsjesdoos van Andy Warhol met eigen ogen. En de draagbare Marcel Duchamp, natuurlijk met zijn beroemde pissoir in miniatuur.




Bij de schoolklas van Peter Tillberg (Will you be profitable my friend) kreeg ik herinneringen aan mijn jaren '60 schooltijd.
Trouwens, over die Brillo-box gesproken, Thomas Schütte kan er ook wat van. Lucifersdoosje met pringle. Maar als ik het goed begreep, was dat de maquette van een dakconstructie.
Vanaf brug bij parlementsgebouw

Gamla stan



 

woensdag 26 oktober 2016

Schoolbezoek in Stockholm

De Kinderboekenweek is elk jaar een feest voor lezers en schrijvers. Dit jaar was voor mij bijzonder omdat ik naast twee leuke dagen in de bibliotheek van Twello ook een school in het buitenland bezocht.
Het begon allemaal begin september met een mailtje dat als onderwerp had: Stockholm. Nieuwsgierig opende ik het. Ik kende niets of niemand in Stockholm.
Of ik op de Culturele Dag tijdens de Kinderboekenweek de Nederlandse school in Stockholm wilde bezoeken.
Dat wilde ik wel. Ik was nog nooit ten noorden van Nederland geweest. Het leek me leuk een kleine bijdrage te leveren aan de taal en cultuur van Nederlandse kinderen die, tijdelijk of permanent, in Zweden wonen.




Het werd een bijzonder feestelijke ontmoeting.
Op zaterdagochtend 15 oktober kreeg ik achtereenvolgens alle groepen voor mijn neus. Vanaf groep 1 en 2 tot en met de leerlingen van het voortgezet onderwijs.
Voor elke groep had ik een eigen programma bedacht. 

Voorlezen, vragen beantwoorden en laten zien hoe ik mijn boeken schrijf. De leerlingen waren aandachtig en leergierig, de kleuters deden goed mee met mijn prentenboek Logeerbeer.
De leerlingen van groep 7 en 8 en het voortgezet onderwijs hadden bovendien van tevoren een schrijfopdracht gemaakt, gebaseerd op het thema van de kinderboekenweek: oma's en opa's. Ik heb met veel plezier al hun verhalen gelezen en van een korte reactie voorzien. Herinneringen aan oma's en opa's, fantasieverhalen, spannend, ontroerend, lief.

De avond van tevoren heb ik aan een aantal ouders een schrijfworkshop gegeven. Het was een aangename opmaat tot het feestelijke schoolbezoek.
Ik vind het altijd fijn mijn lezers te ontmoeten, maar de Nederlandse school in Stockholm heeft daar een extra dimensie aan gegeven.





Facebook - Nederlandse school Stockholm 

 

vrijdag 7 oktober 2016

Oma's en opa's

De Kinderboekenweek is in volle gang. Thema is oma's en opa's en het motto luidt: Voor altijd jong!
Ik schreef daar al dit blog over.

Dé oma en dé opa bestaan natuurlijk niet. Maar het hangt ook van de context af hoe we erover denken en praten. Dat werd me vandaag glashelder toen ik in de bibliotheek van Twello was. Daar kwamen kinderen van vier verschillende scholen uit de regio op bezoek.
Ik vroeg om kreten waar de kinderen aan denken bij 'oma en opa.' Die woorden noteerde ik op de flip-over. In alle groepen kwam de flap binnen de kortste keren vol te staan.
In de eerste groepen vroeg ik zonder toelichting naar de associaties. Bij de laatste groep deed ik het zomaar ineens anders. Ik gaf eerst een voorbeeld van waar ik op dat moment aan dacht bij (mijn) oma en opa: boomgaard en lezen.

Het verschil tussen de flappen was verbluffend.
Op de eerste flappen kwam één bak ellende terecht, met als uitzondering het woord aardig en enkele neutrale woorden als snor, baard, bril.
Maar verder was het een optocht van hulpmiddelen als gehoorapparaten, rollators, rolstoelen en scootmobiels. Overigens leek dat laatste voertuig voor sommige kinderen wel een kek hebbeding om mee rond te scheuren.

In de laatste groep begon een jongen met de woorden jam en bloemen. Daarna volgde een gevarieerde opsomming van beroepen, hobby's en verre bestemmingen.
Stonden bij de 'zware' flap de gezichten neutraal of ietwat zorgelijk, bij de 'lichte' flap zag ik blikken vol warmte en trots. Het ging namelijk om hun eigen speciale oma's en opa's.
Zo werkt het dus schijnbaar. De oma en de opa kan niet veel, is krakkemikkig. Maar je eigen opa en oma zie je vaak met heel andere ogen.
Gelukkig maar!

dinsdag 4 oktober 2016

Voor altijd jong!

Morgen begint de Kinderboekenweek. Het thema van dit jaar is oma's en opa's en het motto luidt: voor altijd jong!
Deze twee weken trekken schrijvers en illustratoren door het land om hun lezers te ontmoeten. Elk jaar weer een echt boekenfeest.
In mijn kinderboeken figureerden al vaker oma's en opa's zoals Oma Cadeaukoffer in De Superhoofdprijs. Ook in Stijn Klein spelen ze een rol, met name oma. Hoewel ze in een rolstoel zit, is ze een toonbeeld van levenslust en jeugdigheid.
Het is goed dat oma's en opa's niet  stereotiep verbeeld worden als krakkemikkig, beperkt en der dagen zat.
In de twee boeken die vorig jaar verschenen, spelen opa's een belangrijke rol. In Sleutelen is de zwijgzame grootvader een voorbeeld voor Mart. Hij houdt van sleutelen aan auto's, tegen de zin van zijn eigen vader. Na de dood van oma vinden grootvader en kleinzoon stilzwijgend troost in samen klussen.

In Deze schelp verdient een kistje wordt Veerle alleen opgevoed door haar opa. Hij leert haar hoe te leven en spoort haar aan de wereld te ontdekken.



Ook ik ben deze Kinderboekenweek op pad en ga met de kinderen in gesprek over oma's en opa's. Zo ben ik in de bibliotheek van Twello waar leerlingen van verschillende scholen uit groep 5 tot en met 8 op bezoek komen.

En ik ga naar het buitenland. De Nederlandse school in Stockholm heeft me uitgenodigd om op te treden tijdens de Culturele Dag. Daar ontmoet ik leerlingen van groep 1 tot en met 8 en van het voortgezet onderwijs.
Een kinderboekenweek dus om naar uit te kijken!

http://www.kinderboekenweek.nl/ 


maandag 12 september 2016

Week van het Schrijven - Schrijfdokter

De Week van het Schrijven (10-18 sept.) is begonnen. Uiteenlopende activiteiten in het hele land rondom schrijven, die niet noodzakelijkerwijs over het thema hoeven te gaan. Thema is dit jaar: hoe vind je een uitgever?
Schrijven Online en Schrijven Magazine vormen het centrale punt van de Week van het Schrijven. Die vindt zijn bekroning tjidens de Schrijfdag op 18 september in Diemen.
Lezingen, workshops, spreekuren en ontmoetingen met andere schrijvers.

De afgelopen jaren hield ik tijdens die week vaak digitaal spreekuur als schrijfdokter. Dit jaar houd ik als schrijfdokter live spreekuur op de Schrijfdag. Letterlijk een uur kunnen schrijvers met vragen en twijfels bij mij terecht, maar ook in het wild ben ik die dag aanspreekbaar.
Overigens is de Schrijfdag al uitverkocht.
Wil je er toch heen, informeer dan naar de wachtlijst.

Wie tips wil, kan ook terugkijken naar mijn dagelijkse blogs tijdens de Week van het Schrijven in 2013. Dit was de eerste in die reeks.
Ik behandelde van 31 aug. tot en met 8 sept. de volgende onderwerpen:
de eerste zin, bladzijde
- deernis met de lezer 
- de waarheid liegen
- schuttingtaal
- wezen en halfwezen
- alles is ritme, ritme is alles
- schrijfkwalen
- steeds hetzelfde boek
- de goede afloop 
 


En wil je meer weten over mijn cursussen: kijk op mijn website


Week van het Schrijven - activiteiten

Het programma van de Schrijfdag 18 sept. 

donderdag 8 september 2016

Langszij de tijd - over vergetelheid

Zondag werd in Bunnik een bijzonder boek ten doop gehouden: Langszij de tijd - opgaan in vergetelheid. Een bundel met ervaringen en beschouwingen over vergetelheid, in de ruimste zin van het woord.
Alleenzijn, het leven en de dood, leegte, inkeer, het schemeren van de geest, om maar enkele onderwerpen te noemen.
Voor mij gaat deze bundel ook over vitaliteit en veerkracht. Daar is de samensteller zelf een goed voorbeeld van.

Simon Buschman (75) is de grote inspirator van het boek en hij verzamelde 87 medeauteurs die hij al dan niet persoonlijk kende.
Buschman heeft onder meer gewerkt in de jeugdzorg, als docent, consultant, therapeut, en hij is deskundig op het gebied van verwantschapsvragen.
Als dichter heeft hij een voorliefde voor haiku en tanka. Hij maakte 27 individuele woestijntochten. Eerder al stelde hij bundels samen, die allemaal uitverkocht zijn.

Zelf werkte ik al in 2013 mee aan zijn bundel Dan kantelt de tijd over sleutelfiguren in je leven.
Nu is er dus Langszij de tijd waarvoor ik de bijdrage 'Verzoening' schreef.

In Langszij de tijd staan ontroerende, weldoordachte en zeer persoonlijke stukken die het thema Vergetelheid opriep. Met bijdragen van onder meer Hans van de Waarsenburg, Machteld Bouma, Rob Schouten, Job Degenaar, Wieteke van Dort, Johanna Kruit, Cees van der Pluijm.
Het is een prachtig verzorgde bundel, mét leeslint.


 Website Simon Buschman - ook met de teksten van uitverkochte bundels 

vrijdag 26 augustus 2016

Wegens succes: Lang Leve Kunst

Wegens succes geprolongeerd: Lang Leve Kunst in Renkum. Vrijwilligers leren in dit project hoe ze ouderen kunnen begeleiden bij schrijven of zingen of schilderen/collages maken.
Daartoe krijgen ze een veelzijdig programma voorgeschoteld waardoor ze goed voorbereid de praktijk in kunnen.
Zelf begeleid ik de vrijwilligers voor het onderdeel schrijven. De afgelopen maanden heb ik opgetrokken met een enthousiaste groep vrijwilligers. Inmiddels hebben zij er al een aantal praktijklessen op zitten en volgende maand ben ik erbij als ze naar een ander verzorgingshuis gaan in de gemeente Renkum.
Mooi om te zien hoe ze zelf graag schrijven maar ook maatwerk willen maken voor de mensen met wie ze in de praktijk gaan werken. Daarbij kunnen ze putten uit een gereedschapskist met tips en oefeningen die tijdens de cursus is gevuld.
Naast de vakinhoudelijke lessen is er aandacht voor zorgaspecten (kwetsbare ouderen, grenzen stellen) en hoe ze van elkaar kunnen leren in intervisie. Ook is er coaching bij de praktijklessen.
Ik vond het geweldig om gemotiveerde mensen zo op weg te helpen en ik heb er alle vertrouwen in dat ze het daarna helemaal zelf kunnen.

In september begint een nieuwe lichting van Lang Leve Kunst in Renkum. Ik verheug me nu al op een nieuwe groep die ouderen kan laten ervaren hoe aangenaam of bevrijdend schrijven kan zijn.
Wacht niet te lang met aanmelden. Op 22 september is de startbijeenkomst.
Twijfels of vragen? Neem dan contact op met Lang Leve Kunst in Renkum.

Het uitgebreide programma vind je hier

Website Lang Leve Kunst in Renkum

Eerder blog over Lang Leve Kunst

Het warhoofd van Juf

Groep 7/8 krijgt voor enkele dagen een invaljuf. Met haar pluizenbolhaar ziet ze er grappig uit. Maar Juf maakt veel fouten en is een warhoofd. Leren ze wel iets bij deze juf?
Als ze Bas slecht behandelt, is de klas het beu. Ze leren Juf een lesje. Leert Juf daar wel iets van?

  
Het warhoofd van Juf
Ik schreef dit korte toneelstuk onlangs voor de website Kinderpodium. Daar staan korte en wat langere toneelstukjes die gemakkelijk op scholen kunnen worden ingestudeerd en gespeeld.

Het warhoofd van Juf duurt ongeveer 14 minuten. Leerlingen kunnen het gewoon in een klaslokaal spelen, veel attributen zijn niet nodig.



Leerkrachten kunnen de stukken van Kinderpodium tegen betaling downloaden.
Voor groep 7/8 schreef ik eerder al toneelstukjes van ongeveer 10 minuten:
* Hiep hiep voor Juf
* Een man voor Juf
Ze staan bij thema's bovenbouw 

Ik schrijf graag toneel, maar werk van langere adem komt er niet zo van. Daarom vind ik het extra leuk om bijdragen te leveren aan Kinderpodium. Ze zijn praktisch bruikbaar en ik vind het een grappig idee dat mijn stukken op verschillende scholen gespeeld worden.
Vraag aan leerkrachten: Heeft u foto's of verslagjes van zo'n voorstelling? Ik vind het leuk als u ze mailt (info@annievangansewinkel.nl). Ook ben ik benieuwd naar  ervaringen en suggesties voor verbetering.
Bedankt alvast! 


Website Kinderpodium 

Eerder blog over Een man voor Juf

dinsdag 23 augustus 2016

Kracht en onmacht

Een tentoonstelling van Käthe Kollwitz in Nederland, dat is al 20 jaar niet meer voorgekomen. Vorig jaar ging ik speciaal naar Keulen om haar museum te bezoeken.
En nu is er een grote tentoonstelling in het bijzondere Museum Belvédère in het Friese Oranjewoud.
Veel werk hing er en hoewel ik al veel kende van afbeeldingen werd ik vorige week weer verpletterd. Ik kon er alleen maar heel stil bij staan.
Zo getuigend van kracht en onmacht, zo het leven ook weerspiegelend van Käthe Kollwitz. Ik ben al enige tijd bezig in haar omvangrijke dagboek.
Haar leven en werk veranderde voor altijd nadat haar jongste zoon Peter in 1914 sneuvelde in de Eerste Wereldoorlog. Haar werk werd een aanklacht tegen de oorlog, tegen armoede. Daarmee is het ook tijdloos, helaas.



Vrolijk is het dus meestal niet. Het deed me goed in elk geval één werk te zien met een blije moeder en een vrolijk kind. Uit 1933 dateert dat. Ze is weer in staat vreugde te zien en af te beelden.

Belangrijk onderwerp is ook de moeder.
Beschermend (zoals in het beeld 'Toren van moeders), gelaten, onmachtig.
De zelfportretten laten de kunstenares door de tijd heen zien. Haar gezicht weerspiegelt haar leven. Met recht heet de catalogus van de tentoonstelling 'Getekend leven'.



De tentoonstelling in Belvédère is verlengd en nog te zien tot 9 oktober. http://www.museumbelvedere.nl/


Eerdere blogs over Käthe Kollwitz

De schoolagenda

Nu de scholen zoetjesaan weer beginnen, keren mijn gedachten soms terug naar vroeger. Toen we naar de schoolcampus van V & D gingen, met de trein van Weert naar Eindhoven.
Wat agenda's betreft viel er niets te kiezen. Die waren standaard verplicht op de MMS Maria Auxiliatrix, vanaf klas 3 Philips van Horne.
Het eerste jaar nog onder het bewind van de nonnen kwam er nauwelijks een versiering aan te pas. De foto van priesterstudent Iggi, die we met een dubbeltje per week steunden, was zo ongeveer de enige frivolité.
O ja, een ander agenda-item en daar verbaas ik me nu nog over. Ergens in mijn eerste schooljaar konden we allemaal gratis een deodorantstick 8x4 ophalen. Met een school vol meiden in de puberteit geen gek idee om ze met deodorant te laten kennismaken. Maar toch, verbijsterend achteraf dat de nonnen de commercie zo binnenlieten. Moet je je voorstellen dat een fabrikant nu zo publiekelijk zijn producten kon pushen. Correctie: dit gebeurde in de tweede klas, toen de nonnen de schoolleiding aan leken hadden overgedragen.
In het tweede jaar komen langzamerhand de plaatjes en de tienergrapjes in mijn agenda. In mijn rode agenda uit het 3e jaar (1968-1969) ga ik helemaal los.
De highlights markeerde ik in kleurige sierletters. Ajax-Benfica 3-0! En dan is er rechts nog de definitie van de kus. (14 and never kissed before ...)

De protestmars in Weert toen Rusland Tsjecho-Slowakije binnenviel. Samen met anderen scandeerde ik 'Viva Dubçek', terwijl ik nauwelijks wist wat ik riep. Maar de rector liep ook mee in de tocht, dus het zat vast wel goed.
Tegelijkertijd was er nog de onschuld van de Sound of Music, die ik toen voor de eerste keer zag. Natuurlijk plakte ik dan het bioscoopkaartje in.

Grappig, de markering van de 'kuikenaffaire'. De excursie naar een kuikenbroederij resulteerde in eieren, een kleine broedmachine in de klas en de directie die dat verbood. We protesteerden, want onredelijk en oneerlijk.
De agenda van 4 MMS is al weer een stuk soberder en die van het examenjaar puur functioneel. Geen fratsen meer.

Een jaar of 3 later begon een nieuwe serie: de lerarenagenda's. Zeven stuks van de Stefanus Mavo in Tilburg waar ik Frans gaf en later ook Nederlands.
Serieus werk en de enige kleur zat in de cijferlijsten.


Met grote slagen blader ik door al deze agenda's die maar liefst 12 jaar uit mijn leven omvatten. De moeite waard om ze nog eens aandachtiger of weemoediger door te bladeren.

maandag 15 augustus 2016

Poëzieroute Woorden van Wageningen

Woorden van Wageningen, zo heet de poëzieroute die onlangs is toegevoegd aan de gevarieerde routes op de website Beelden van Wageningen.
Schrijver en dichter Laurens van der Zee heeft de routes samengesteld en ook als je Wageningen goed kent, bieden de routes volop verrassingen.
Zelf bekeek ik gisteren voor het eerst - en ik woon al 23 jaar in Wageningen - het beeld als hommage aan de dichter Gerrit Achterberg, ietwat verscholen in een perkje op de hoek Nudestraat/Emmapark.

Toepasselijke gedichten bij een kunstwerk op de route of speciaal geschreven voor de poëzieroute.
Zo heb ik zelf het gedicht doen en laten geschreven bij het beeldhouwwerk van Albert Meertens boven de hoofddeur van de rk kerk in de Bergstraat. Het bracht me tot een terugblik naar mijn katholieke opvoeding en de kern van geloven.
De kunstwerken op de route brengen de wandelaar bij gedichten van onder meer J.C. Bloem, Lydia Wubbenhorst, Martijn Adelmund, Gerrit Achterberg, Laurens van der Zee, Wijnand Steemers en Maurits Mok.

Alle routes zijn via smartphone en tablet te volgen, maar ze kunnen nu ook van de site geprint worden.
Er is een keur aan routes langs kunstwerken en ander fraais in Wageningen. Zo zijn er twee fietsroutes langs onopgemerkte kunst, twee scootmobielroutes, een opschoonwandeling, leeffestivalroute, onopvallende kunst, natuurwandeling en een kunstroute door de wijk Noord-West.


Website Beelden van Wageningen met routes, informatie kunstwerk en gedichten

Rechtstreekse link naar kunstwerk rk kerk en mijn gedicht (onderaan te downloaden)