dinsdag 29 november 2011

Vrije uitloop

vanaf de hoek van mijn straat
zicht op Binnenveld en Greb 
Twee jaar geleden verhuisde ik in Wageningen weer naar een huis met tuin en sindsdien is het open gebied van het Binnenveld nog meer mijn vrije uitloop geworden.
Aan het eind van mijn straat kan ik de Grebbeberg zien liggen, maar hoe lang nog? De woningmarkt mag dan alom stagneren, het plan Nieuw Kortenoord aan de westkant van Wageningen schijnt te lopen als een tierelier. Het bouwproject schuift het Binnenveld in en ik kan de toekomstige bewoners geen ongelijk geven. Zicht op grazige weiden, peppelwegen en de Greb.
Aan het eind van de middag liet ik mezelf weer uit in het Binnenveld en op de terugweg bekeek ik de nieuwbouwlocatie eens beter. Even niet opgelet, was er blijkbaar onlangs een bouwpakket gedropt. Eigenwijs steken nu de eerste puntdaken al af tegen de namiddaglucht.
Op de voorgrond roepen de makelaarsborden in ronkende taal: 'Wageningen te buiten'. Het kunstwerk 'de Vaas' dat voorheen als icoon diende voor het gebouw van Entomologie, staat er wezensvreemd bij.
Nog onwerkelijker is de brievenbus die tegen een boomstam hangt, Binnenhaven 7, maar het bijbehorende pand is in de verste verte niet te bespeuren. Eerst denk ik aan een studentengrap, maar wellicht hoort hij toch bij het informatiecentrum van Nieuw Kortenoord dat zetelt in de voormalige bibliotheek van de vakgroep.
Het is dan trouwens wel een te buitenbus geworden.

maandag 28 november 2011

Terra non grata

Wat heb ik de afgelopen jaren genoten van enkele Afrikaanse landen en hun prachtige mensen, maar weer heeft Buza een 'terra non grata' toegevoegd aan zijn reisadviezen.


het bewijs:
 ik was in Timboektoe

In 1995/1996 Ivoorkust (niet-essentiële reizen worden ontraden), Madagaskar 2006 (waakzaamheid betrachten) en nu een negatief reisadvies voor delen van Mali.
Konden we in 2008 nog onbekommerd reizen naar Mopti, Djenné, de Dogon-regio en zelfs naar Timboektoe, nu raadt het ministerie reizen naar die gebieden ten sterkste af vanwege dreiging van terrorisme, overvallen en een recente ontvoering.

Op de eerste plaats is het treurig voor de mensen daar, van wie er toch veel van het toerisme leven. Op de tweede plaats denk ik egoïstisch: wie weet wanneer me mijn andere Afrikaanse droombestemmingen, zoals Togo en Benin, door de neus worden geboord. Misschien niet te lang uitstellen dus?
Maar eerst terug naar Nepal. Niet naar de onveilige gebieden uiteraard.

Ochtendgloren

Twitblog: In alle vroegte vanaf de Grebbedijk zicht over de uiterwaarden van de Bovenste Polder # dag kan niet meer stuk

zondag 27 november 2011

Kaal leven


Konikspaarden Blauwe Kamer

Natuurgebied de Blauwe Kamer toonde me gisteren, ondanks de opgewekte luchten, een onverbloemd beeld van de naderende winter. De bomen hielden nog wel blad vast. Of klampte het blad zich aan de boom vast, nog geen weet hebbend van de stevige wind vandaag die korte metten maakt met aanhankelijkheid.
Ik weet ook wel dat dit de loop van de natuur is. Tijd om te ruimen, te snoeien, in te keren tot het wezen, tot de kale kern.
In de vogelobservatiehut keek ik naar de nakende kaalheid van het leven, ik hoorde de wind in kracht toenemen en ik voelde de kou al. Daar schreef ik het volgende gedicht.

Hoor de wind waait
de bomen kaal
en ogenschijnlijk levenloos.
Over luttele tijd
danst het groen, maar
nu is dit wat er is.

En ook dat niet alle dood
tot leven komt.
Het was wat het was
en dat is oneindig veel.
Toch trekt gemis
aan wat leeft,
en scheurt
de ouderoudste beschutting
aan flarden. 

maandag 21 november 2011

Zeezicht (2)

Vuurtoren Egmond
Nooit eerder heb ik het zo mistig meegemaakt in Egmond. Vanaf het duin was de zee niet te zien en vanaf de vloedlijn bleef de vuurtoren onzichtbaar. Een enkele schim bewoog over het strand.
Er heerste een uitzonderlijke verstilling, al sprak de zee nadrukkelijker dan anders. Misschien, bedacht ik, is het niet het zeezicht dat me altijd tot rust brengt, maar vooral het geluid van de zee.

Bedrijfstraining?
 Veel activiteit was er niet of het moesten de drieteenstrandlopertjes zijn - terug van weg - die ijverig lijken te snellen van niks naar nergens.
Op het strand hielden zich wel enkele groepjes mensen op, waarvan eentje had post gevat bij een ogenschijnlijk betekenisloos decor: twee roze teiltjes en plastic bekertjes.
Bedrijfstraining?
Een persoon hield een papier vast. Het zou wel eens een bedrijfstraining kunnen zijn met een buitenopdracht. Leiderschap, conflicthantering, assertiviteit? Voor de buitenstaander ziet het er wellicht vaag uit, realiseer ik me ook wel als ik zelf een bedrijfstraining geef in een of ander conferentieoord.

Zeebeest, schuin achter de eerste golf
 De grijze dag kreeg aan het eind onverwacht kleur toen een wandelaar me attent maakte op een grote donkere beweging vlak achter de eerste golf bij de vloedlijn. Vermoedelijk was het een zeehond, of misschien een bruinvis of zelfs een bultrug.
Toch opmerkelijk om die voor het eerst met eigen ogen te zien op een dag dat je nauwelijks een hand voor ogen ziet.

Zeezicht (1)

Twitblog: Ik ging vandaag naar zee om de zee te zien # gemiste kans

Bruggetje (2)


gene zijde
(vanaf Achterberg)

deze zijde
(vanaf Wageningen)














Natuurlijk moest ik vlak na de opening de nieuwe fietsbrug in het Binnenveld uitproberen. Waar ik een maand geleden nog stukliep op de afgezette verbinding tussen Wageningen en Achterberg, kon ik zaterdag ongehinderd naar de overkant peddelen. Het brugdek roffelde stemmig onder mijn fietsbanden.
Twijfelde ik in mijn eerdere blog nog over het nut van deze doorsteek, nu zie ik die toch als een verruiming van de mogelijkheden. Mijn rondje Binnenveld krijgt weer een nieuwe dimensie.

De brug dient ook als verbinding voor twee Klompenpaden rondom Bennekom en die hebben allerlei mogelijkheden tot bekorten, uitbreiden en combineren. Het Harsloërpad (13 km) en het Breukerengpad (5,5 km) zijn het 38e en 39e Klompenpad in Gelderland en Utrecht.
De klompenpaden jubelen de slogan: Klompen aan, rugzak op en gaan!
Ik hou het voorlopig maar op wandelschoenen aan, blaarpleisters mee (en stiekem de ov-kaart).
Bij de brug is trouwens ook een stevig uitgevallen rustbank neergezet.

http://www.klompenpaden.nl/

Eerder blog over fietsbrug

woensdag 16 november 2011

Afval

Vrolijk wapperen de handvatten van het plastic draagtasje. De houder herbergt de afvalzakjes waarin bezoekers van de uiterwaarden in Wageningen hun rommel kunnen meenemen. Vanmiddag zag ik voor het eerst deze voorziening aan het weggetje Aan de Rijn.
Ik hoop van harte dat het helpt. Makkelijker kan de gemeente het niet maken, zou je zeggen.
Maar in zakjes stoppen is één ding, de zakjes op een fatsoenlijke manier afvoeren is een tweede.
Eerder al schreef ik op dit weblog over mijn ergenis toen ik bij het vogelobservatiescherm bij de nevengeul gedumpt afval aantrof.

Blog 8 april 2011 over afval in de uiterwaarden Wageningen

Iets te wensen overlaten

Al een paar weken was ik niet meer in de Bovenste Polder geweest en na enkele dagen te veel binnen zitten, móest ik vanmiddag even naar de Rijn.
Ondanks de nachtvorst stonden sommige veldbloemen er nog verrassend kwiek bij.
's Zomers passeer ik ze nogal nonchalant, maar van deze sporadische late bloeiers heb ik met alle aandacht genoten: klaver, distel, boerenwormkruid en boterbloemen.


Van een paardenbloem resteerde nog de pluizebol die me tot blazen leek te verleiden. Bijgeloof wil dat je een wens mag doen als je in één keer alle pluizen weg kunt blazen.
Ik aarzelde. Als ik zou blazen, viel er voor niemand meer te genieten van de plant. Bovendien zou ik een ander beletten een wens in vervulling te laten gaan. Bovendiener, stel dat het me niet in een keer zou lukken, zou dat onheil oproepen?
Bovendienst, wat moest ik zo gauw wensen? Beter wellicht om iets te wensen over te laten.
Hij staat er dus nog. Voor wie iets te wensen heeft.

vrijdag 11 november 2011

Portretten

Ik ging naar Groningen om gemanipuleerde foto's te zien. Hoewel/Juist doordat ik wist dat ik met open ogen bedrogen werd, was ik gefascineerd door de foto's van Ruud van Empel. In het Groninger Museum is de tentoonstelling nog twee weken te bekijken.



In september liet 'Het Uur van de Wolf' zien hoe het proces werkt bij deze fotokunstenaar. Ik kreeg het beeld van een rustige, vaardige, onderzoekende en integere kunstenaar die fragmenten van portretten 'samplet' tot een levensechte foto die tóch ook iets verontrustends heeft. Onschuldige kinderen in een prachtige natuur, maar iets klopt er niet. Dat is wat goede kunst vermag, niets vanzelfsprekends.


Ruud van Empel
World 19, 2006

  
Fotograaf Puffing
Weert, 1961

Het boegbeeld van de tentoonstelling is het zwarte meisje in communie-outfit. Houding en kleding - let bijvoorbeeld op de kanten handschoentjes - zijn herkenbaar voor hele generaties, maar de setting is vervreemdend.

(Alsof de context van mijn communiefoto zo alledaags was trouwens.)
 




  
Ruud van Empel

Portret van Beetke van Usquert
schilder onbekend

In het museum was ook een tentoonstelling van geschilderde en gefotografeerde portretten. Uit deze tijd en juist ook van lang geleden hingen ze gebroederlijk bij elkaar. Bekende foto's van popmuzikanten als Nick Cave en David Bowie door Anton Corbijn, portretten van Erwin Olaf, maar ook het portret van ene Beetke van Usquert (1485-1554).
De oude vrouw poseerde aandoenlijk met haar hondje voor een onbekende schilder, terwijl uit een biografie blijkt dat ze heus niet zo'n zachtmoedige dame was.
Een prachtig spel van schijn en wezen daar in het Groninger Museum.

Het Uur van de Wolf, 6 sept. 2011, Uitzending Gemist

Biografie Beetke van Rasquert

Website Ruud van Empel

zaterdag 5 november 2011

Laatste bloei



 De natuur is door het warme herfstweer danig van slag, maar fleurt zo wel de doorgaans grijze novembermaand op. Een rondgang vanmiddag door mijn tuin biedt soms een voorjaarsachtig beeld. De clematis beleeft zijn tweede of derde bloei, de canna bloeit of het hoogzomer is en de dahlia en de hibiscus zitten weer in knop. Het is de vraag of hun bloem tijd van leven krijgt. De kikkers en padden ritselen nog door het vallend blad en rimpelen het water in de vijver.
Het tuinleven op 5 november 2011 nog even in beeld gebracht.
Hier moeten we het de hele winter mee doen.

 1. helianthemum
 2. dahlia
 3. Amerikaanse jasmijn
 4. canna
 5. clematis
 6. watermunt
 7. vergeet-me-niet-je-je-je
 8. hortensia
 9. zonnebloem
10.papaver
11.hibiscus

Behoud de bibliobussen

In een rap tempo verdwijnen in ons land overal bibliotheken. Gemeenten moeten bezuinigen en laten daarbij ook hun oog vallen op bibliotheken. De afgelopen tijd zijn al verschillende vestigingen gesloten. Laten we in onze eigen omgeving goed in de gaten houden hoe belangrijk onze gemeenteraadsleden deze basisvoorziening vinden.
In mijn eigen provincie Gelderland beslissen provinciale staten woensdag 9 november over het lot van de bibliobussen. Ik heb zojuist de volgende brief geschreven aan de statenleden. Dat is toch het minste wat ik kan doen.

-----------------------------------------------------------------------
Geacht lid van Provinciale Staten van Gelderland,



Tot mijn schrik hoorde ik dat de provincie Gelderland wil bezuinigen op de bibliotheekvoorzieningen en dus ook op de bibliobussen. Ik beschouw bibliotheken als een basisvoorziening voor ontwikkeling, beschaving en cultuur.
Als schrijver kom ik regelmatig op scholen en in bibliotheken en ik ervaar dan telkens weer wat een groot goed een bibliotheekvoorziening is. Als de provincie de bibliobussen wegbezuinigt, verdwijnt daarmee juist voor kwetsbare groepen de toegang tot dit grote cultuurgoed. Vooral kinderen en ouderen kunnen vaak niet zelfstandig de verder weg gelegen bibliotheek bezoeken.
In deze tijd waarin de toegang tot informatie steeds belangrijker wordt om aansluiting te houden bij de maatschappij zijn bibliotheken van vitaal belang. Zij doen immers veel meer dan uitlenen, maar versterken door uiteenlopende activiteiten de betrokkenheid van de burger en de maatschappelijke samenhang.
In kleine kernen zijn al zoveel voorzieningen verdwenen, terwijl een bibliotheek daar ook een ontmoetingplek is en dus een verbindende factor van belang.

Binnenkort beslist u over de bezuinigingsvoorstellen. Ik doe een dringend beroep op u als statenlid om te verhoeden dat de bezuinigingen op de bibliotheken doorgaan.


Met vriendelijke groet,


Annie van Gansewinkel, Wageningen


Eerder blog over bezuinigingen op de bibliotheken

vrijdag 4 november 2011

Limburgs springlevend

Zondag 6 november vindt voor de 14e keer de LiLiLi-daag plaats. Een cultuurfestival met muziek, toneel, cabaret en literatuur, zowel in dialect als Nederlandstalig.
Tussen 13 en 18 uur is er een gratis programma in het Cultuurhuis in Heerlen, waarbij bezoekers een goed idee krijgen van hoe uiteenlopend en springlevend de Limburgse cultuur is. Zelf treed ik deze keer op in het dialectprogramma met een verhaal in het Weerts.

Maar ook ben ik die middag betrokken bij de presentatie van 'Springlaevendj', Platbook 7, een bundel met verhalen en gedichten van en voor kinderen. Ik heb hiervoor de selectie mogen doen.
Het boekje laat goed zien hoe springlevend het Limburgs ook nog is bij de jeugd. Bovendien biedt het een rijke bron om uit te putten voor de populaire declamatiewedstrijden voor kinderen in de provincie.





donderdag 3 november 2011

Kunstagenda 2012

Het is bijna zover: zaterdag 5 november om 17 uur wordt de Kunstagenda 2012 gepresenteerd.
Dat gebeurt bij boekhandel Kniphorst in Wageningen waar ook een expositie is met werk van de deelnemende kunstenaars.
Twaalf beeldend kunstenaars en twee dichters, onder wie ikzelf, hebben meegewerkt aan de 15e Kunstagenda, een project van Marlou Kursten, Twan de Vos en Jelle de Gruyter.
Van mij staan vier uiteenlopende gedichten in de agenda. Bij de presentatie dragen Beitske Bouwman en ik een gedicht van onszelf voor dat ook in de agenda staat. De kunstwerken zijn te zien in de winkel en in de etalage.
Voor het eerst is de Kunstagenda tweetalig. Dat betekent dat er van mijn gedichten ook een variant in het Engels is opgenomen.

Yes yes, eerder blog over de Kunstagenda

Foto's inrichting tentoonstelling Kunstagenda bij Kniphorst 2 nov. 2011

woensdag 2 november 2011

Allerzielen

Vandaag viert de katholieke kerk Allerzielen, een mooi gebruik vind ik. Herdenkingskruisjes van de overledenen, die het afgelopen jaar in de kerk hingen, worden uitgereikt aan de familie. De graven worden opgepoetst en de doden worden min of meer in de bloemetjes gezet. Als het goed is, beperkt zich dat gebruik niet tot Allerzielen.
Voor mij kan elke dag, elk moment, allerzielen zijn wanneer ik in gevoel of gedachte bij een dierbare overledene ben. Dit jaar overleden mijn ouders en ik heb gemerkt hoe troostend en verbindend kerkelijke rituelen zijn.
Niet alleen onze familie- en kennissenkring staat stil bij het verlies, maar ook de geloofsgemeenschap waarin twee mensen voortaan worden gemist en herdacht.
Hoewel ik gretig het leven vier, nodigen vallend blad, afstervende planten en lengende donkerte wel uit tot beschouwingen over de dood en het kwetsbare leven. Een uitgelezen stemming voor het meesterlijke boek van Erwin Mortier 'Gestameld liedboek. Moedergetijden.' Daarin schrijft hij rauw en teder over de verpulvering van zijn moeder die dementeert.
(p. 53) De paniek in haar ogen, het lijkt alsof ze rondom zichzelf het huis door een bende plunderaars ziet leeggehaald worden, te perplex en onmachtig om ze tegen te houden. Overal handen die graaien. We hebben bij wijze van spreken onze rug nog niet gedraaid of de gauwdieven zijn er weer met een woord of een gewoonte van door.

De situatie van mijn ouders was heel anders dan die bij Mortier, maar toch is het zo herkenbaar wat hij schrijft. De ontreddering, momenten van hoop op beter, afhankelijkheid en verbondenheid, mededogen, wanhoop, tijd stilgezet. En bij leven al een gevoel van missen.
Dat gemis is er de afgelopen maanden niet minder op geworden en maar goed ook. Het maakt me duidelijk hoe goed we het samen hadden. Hoezeer ik op eigen benen kan staan, tevoren had ik niet kunnen voorvoelen hoe verweesd het voelt.
Ik wil gemis en verdriet ook geen 'plek geven', dat klinkt voor mij te veel naar opbergen.
Het mag er zijn, het mag me zomaar ineens overvallen, ik koester het en het roept me vooral op tot goed leven!

Allerzielen - Wikipedia

dinsdag 1 november 2011

Ontbijt met vuurtoren

Het was een lange werkdag, maar aan het eind wachtten thuis rust en voldoening.

De dag begon met een prachtig uitzicht, al was het nét geen zicht op zee. Nooit eerder had ik in Egmond de vuurtoren zo dichtbij mijn perfecte eitje-ontbijtje.

Voordat ik op weg ging naar mijn werkklus in Heerhugowaard, bedrijfstraining taalvaardigheid, wierp ik de zee nog een laatste blik toe. Tot gauw, beloofde ik haar.