Ik houd niet zo van feesten en bovendien vond ik het niet erg aanlokkelijk om zo lang op dezelfde werkplek te blijven. En ondanks dat ik in het onderwijs verschillende functies en neventaken had, besloot ik na 7 jaar dat ik daar inderdaad niet mijn pensioen zou halen.
Na de journalistenopleiding werkte ik 13 jaar in de journalistiek, op uiteenlopende redacties en bij verschillende bladen. Ik had ooit een chef die een andere kijk had op bedrijfsjubilea. Hij vond dat helemaal geen prestatie, ‘een kwestie van blijven zitten’.
In juni 1997 werd ik officieel zelfstandig ondernemer, zzp’er,
kleine zelfstandige. Maar ook CEO, CFO, hoofd marketing, hoofd pr, hoofd acquisitie,
hoofd boekhouding.
Ik koos er namelijk voor om van schrijven mijn werk te
maken. Nu zijn er maar weinig schrijvers die kunnen leven van alleen het
schrijven. Met veel plezier had en heb ik nevenactiviteiten, zoals workshops en
cursussen geven, optredens en andere culturele activiteiten.
Voor een van mijn grootste opdrachtgevers (ik gaf
bedrijfstrainingen schriftelijke communicatie voor Schouten & Nelissen) werkte
ik maar liefst 20 jaar. Bijna een jubileum, al telt dat niet in een freelance
setting.
Maar nu, juni 2022, vier ik dus een heus jubileum: ik ben 25
jaar in dienst bij mezelf!
Soms dacht ik: ik ben een werkgever die je niemand
toewenst. Zo’n streng arbeidsethos, slecht in het scheiden van privé en werk.
Gelukkig verbetert dat wel bij het ouder worden.
En hoewel ik officieel pensioengerechtigd ben, blijft
mijn eigen winkel open. Een schrijver gaat sowieso niet met pensioen.
Die 25 jaren zijn omgevlogen, om maar eens een vet cliché
te gebruiken.
Schrijver worden en zeker schrijver blijven, dat is niet vanzelfsprekend in het sterk veranderende boekenland.
Niet altijd was het makkelijk. Soms heb ik een moment overwogen om voor de zekerheid toch maar een baantje erbij te nemen. Verzekerd tegen ziekte, opbouw van pensioen, zelf geen boekhouding doen. Maar ik wist ook dat ik door al die jaren vrijheid volkomen ongeschikt was geworden om onder een baas te werken. En om naar vergaderingen te moeten. (Ik haat vergaderen.)
Ik ben blij dat ik in 1997 die sprong in het diepe waagde. Voor de derde keer zegde ik een vaste baan op en bovendien koos ik voor zelfstandigheid.
Ik ben ook trots dat ik die 25 jaar boven water ben gebleven en meer dan dat: de mooiste baan na al die mooie banen die ik eerder had.
Eigenlijk wel een feestje waard. Maar ja, ik houd niet zo van feesten.
Schoolbezoek
 |
| Docent Nederlands |
 |
| Optreden opening expo |
 |
| Trainer zakelijk schrijven |
 |
| Optreden Dodge-dichters |
Schrijven is kiezen - blog 3 januari 2022
