donderdag 30 september 2010

De Verhalende Rivier

De Verhalende Rivier, zo heet de tentoonstelling die op zondagmiddag 24 oktober om 15.00 uur in Wageningen opengaat. De exposanten zijn leden van het Platform Beroepskunstenaars Wageningen. Met schilderijen, beeldende installaties, video-art, muzikale landschappen en teksten geven zij hun interpretatie van dit thema.

hoog water 1995
Nog maar net lid van het Platform kan ik al meteen meedoen aan deze expositie. Alle deelnemende kunstenaars maken nieuw werk en het is boeiend om te zien hoe de rivier tot totaal verschillende kunstuitingen leidt.
Ik broed nog op mijn bijdrage, vermoedelijk een gedicht.
In de afgelopen jaren schreef ik meermalen gedichten over mijn rivier, de Nederrijn bij Wageningen, met haar vele gezichten. Ik ga er graag heen om te wandelen en soms om te werken. Zo schreef ik in april 2006:

Middagje werken aan de Rijn
resultaat:
mijn vakliteratuur - tijdschrift Schrijven -
ongelezen door mij en
bemodderpoteld door een hond.
Mijn hoofd, op flardjes na
van louter onafgemaakte gedachten,
leeg.
Voldaan
kan ik huiswaarts.

Tijdelijke locatie voor De Verhalende Rivier is een leegstaand winkelpand aan de Rouwenhofstraat 10. De expositie is tot en met zaterdag 4 december te zien. De openingstijden zijn vrijdag, zaterdag en zondag van 13.00 tot 17.00 uur.

http://www.beroepskunstenaars.nl/

woensdag 29 september 2010

De winnaars van 'Feest'

De jury is eruit en heeft de winnaars gekozen van de schrijfwedstrijd 'Feest'. Na een proces vol keuzestress en selectieronde, na ronde, na ronde kwamen toch drie duidelijke winnaars boven.
Bijna elke jury zegt dat zij het moeilijk heeft gehad. Voor mij was het lezen van de maar liefst 65 inzendingen vooral een feest. Alles wat schrijven tot een feest kan maken, kwam ik tegen zoals humor, fantasie, verdieping, ontroering.
Inzendingen uit binnen- en buitenland, van mannen en vrouwen, proza en poëzie, complete levensverhalen in een halve pagina, een powerpointpresentatie en decoraties met slingers en ballonnen.

Maar hoe weeg je al die verschillende inzendingen? Ik heb daar geen objectieve normen voor. Ik vertrouw op mijn ervaring en maak voornamelijk een persoonlijke keuze. Wat verrast me, raakt, ontroert of laat me lachen.
In het begin zat ik nog even met het dilemma: geef je de prijzen - cursus of schrijfadviezen - aan de mensen die dat het hardste nodig lijken te hebben? Maar het was een wedstrijd, dus de prijzen gaan naar de beste inzendingen.


Ik bedank alle enthousiaste inzenders, ook voor de vele felicitaties met het 10-jarig jubileum van mijn schrijfcursussen.
Sommigen hebben expliciet om commentaar gevraagd, maar jammer genoeg ben ik niet in staat om op de inzendingen persoonlijk te reageren.


De winnaars hebben inmiddels al persoonlijk bericht gekregen. Dit zijn ze:


1. Yfke Koolhaas, met 'Deadline'. Zij mag een schriftelijke cursus kiezen uit mijn aanbod.
2. Erik Helleman wint 1 uur schrijfadvies via mail.
3. Marieke Herweijer wint 1/2 uur schrijfadvies via mail.


Ik wens ze van harte proficiat!


Tegen alle inzenders zeg ik: blijf schrijven!

dinsdag 28 september 2010

Herfst

Herfst                                
                                        
Ik wil niet dat de zomer gaat.
Mijn winterjas laat ik           
in de mottenballen              
en alle bladeren                  
die vallen,                          
plak ik eigenhandig terug.     

Dit gedicht schreef ik jaren geleden voor de jeugdpagina van het Brabants Dagblad. Het kinderlijke 'ik wil niet' gaf weer dat ik het zelf moeilijk vond te accepteren dat de zomer echt voorbij was.

Dit jaar heb ik er vreemd genoeg geen enkele moeite mee. Gisteren verschanste ik me op de druilerige dag lekker binnen met thee bij de schemerlamp die ik al vroeg op de dag moest ontsteken. De dag daarvoor smaakte ik het genoegen van de eerste pompoensoep en boerenkoolstamppot van het seizoen.
En vandaag snoof ik op de Wageningse Berg tussen de bomen verrukt de geur op van verrotting, verterend blad, vochtige aarde en paddestoelen.
Zelfs toen loslatende bladeren voor mijn voeten dwarrelden, riep dat niet de traditionele melancholie bij me op.
Het is zoals het is: herfst. De natuur gaat in rust en ik leg me erbij neer.

zondag 26 september 2010

Goedgekeurd (2)

Ik ben toegetreden tot het Platform Beroepskunstenaars Wageningen (bkw), beter gezegd: toegelaten. Er kwam immers een heuse ballotagecommissie aan te pas. Ik had een levendig gesprek met July Leesberg en Laurens van der Zee over o.m. professionaliteit, ontwikkeling en creativiteit.
Het is goed af en toe vragen te krijgen over waarom ik in mijn werk doe wat ik doe. Soms heb ik zelf het idee dat ik zomaar wat doe, een beetje dobber op mijn intuïtie, maar al pratend met anderen blijkt er dan toch meer lijn in te zitten.

bundeltje 'Lichaam'
Bij het platform zijn vooral beeldend kunstenaars aangesloten, schrijvers zijn ver in de minderheid. Mijn motivatie om lid te worden ligt trouwens juist ook in de samenwerking tussen disciplines. In september 2006 werkte ik bijvoorbeeld samen met beeldend kunstenaars in het festival 'Wageningen City of Insects'.
Eerder dat jaar deed ik met beeldend kunstenaar Marijke Pielage het project 'Lichaam', werk van haar bij gedichten van mij, en andersom. Dat resulteerde in een tentoonstelling in de bblthk in Wageningen en het bundeltje 'Lichaam' met werk van ons beiden.
Ik bewaar goede herinneringen aan die ad hoc samenwerkingsverbanden, gebaseerd op wederzijds enthousiasme en nieuwsgierigheid.
Ik zie er dan ook naar uit om met leden van het platform raakvlakken en verschillen van onze kunstvormen te verkennen.
http://www.beroepskunstenaars.nl/
http://www.annievangansewinkel.nl/_extra/content_002.cfm

zaterdag 25 september 2010

Goedgekeurd

Sinds kort ben ik als onderwijsinstituut erkend bij het CRKBO. Het wat?
In het Centraal Register Kort Beroepsonderwijs staan erkende onderwijsinstellingen opgenomen en ik als zzp-er (zelfstandige zonder personeel) dus nu ook.
Het is een ingewikkeld verhaal dat te maken heeft met Europese regels voor btw-vrijstelling wanneer ik rekeningen indien voor mijn werk als bedrijfstrainer.
Op basis van mijn onderwijsbevoegdheden van lang geleden kon ik me zo in het register laten registreren. Zo heb ik onvermoed nog steeds plezier van mijn oude M.O.-aktes. Eén kopie van een akte en de vrijstelling was geregeld. Anders had ik namelijk een heel proces van auditering moeten doorlopen, met een aanzienlijke papierwinkel tot gevolg.

Certificering, kwaliteitsborging, ISO, audits, er draait een hele economie op de neurotische escalatie van risicomijding en indekken.
Allerlei keuringsinstituten en inspectiefuncties varen er in elk geval wel bij, ook omdat al die onderwijsinstellingen jaarlijks een bijdrage moeten betalen om in het register te staan.
Afijn, de komende vier jaar is mijn registratie gewaarborgd. Tegen die tijd zijn de regels vast wel weer aangescherpt of komen er nieuwe erkenningsprocedures. De controle-instanties moeten zichzelf toch aan het werk houden.
Voor mij vormen echter de deelnemers aan mijn trainingen en cursussen de belangrijkste keuringsinstantie.
http://www.crkbo.nl/Register.aspx

Heldere taal

Koningin Beatrix die op Prinsjesdag een tekst voor moest lezen die haar onwelgevallig was, zou ervan zijn gaan stotteren.
Het ging ook om een te serieuze zaak om lachend te reageren op wat ze las.

Momenteel is op YouTube het filmpje een grote hit waarin de Zwitserse minister van financiën Hans-Rudolf Merz een tekst voorleest. Het is een antwoord op kamervragen over gedroogd vlees. Een ambtenaar heeft waarschijnlijk zijn uiterste best gedaan op die tekst, maar door de lange zinnen, afkortingen, cijfers en verwijzingen is de boodschap onleesbaar geworden. Bij het voorlezen van die monsterlijke tekst houdt de minister het niet droog.

Ik werk inmiddels tien jaar als bedrijfstrainer schriftelijke communicatie. In die trainingen breng ik ambtenaren, technici, dienstverleners en mensen uit andere sectoren de essentie van helder schrijven bij. Overzichtelijke zinnen, actief geschreven, gericht op de doelgroep en het doel van de tekst. Vooral geen onnodig moeilijkdoenerij of interessanterigheid. Kernvraag is telkens weer: wat wil ik nu echt schrijven?
Hans-Rudolf Merz laat zien dat hij een mens van vlees en bloed is, maar met zijn aanstekelijke lachbui maakt hij vooral duidelijk hoe lachwekkend veel zakelijke communicatie in wezen is.
Daaronder ligt echter het pijnlijke besef dat wij in deze tijd van onbegrensde communicatiemogelijkheden volstrekt niet beter zijn gaan communiceren. En dat is natuurlijk eerder om te huilen.
http://www.youtube.com/watch?v=E5agWxzWTsc

vrijdag 24 september 2010

Geen kunst

Het nieuwe kabinet wil 220 miljoen euro bezuinigen op kunst en cultuur, en dat is 21 procent van het totale kunst- en cultuurbudget.
Sommige politici zien kunst en cultuur als linkse hobby's. Anderen gaan minder ver, maar zien het toch als luxe.

Wat biedt mensen nog waardigheid en troost in barre tijden van rampen en oorlogen, maar ook in persoonlijke benarde tijden? Verhalen, muziek, tekeningen, de schoonheid van de verbeelding.
Wat houdt de maatschappelijke geest fris en scherp? Kunst die laat zien dat niets vanzelfsprekend is.

De voorgenomen bezuiniging treft een onevenredig groot deel van de begroting voor kunst en cultuur en heeft desastreuze gevolgen.

Daarom heb ik ook de petitie ondertekend van het initiatief Stop de Culturele Kaalslag
http://petities.nl/petitie/stop-culturele-kaalslag#tabs

dinsdag 21 september 2010

En de winnaars zijn...

'Schrijven is voor mij ..., omdat ...' Zo luidde de opdracht van een wedstrijd die ik heb uitgeschreven voor bezoekers van de 50PlusBeurs. Voor elke dag van de beurs stelde ik één gratis schrijfcursus als prijs beschikbaar.
Het was geen geringe opdracht om de winnaars te kiezen uit de grappige, serieuze en zeer persoonlijke bijdragen. Maar ten slotte is het toch gelukt.
De prijswinnaars zijn: Marianne Bakker, Pax Kooijman, Nelie Mimpen, Marga Thissen en Nellie Zwetsloot. Zij mogen kiezen uit mijn aanbod schriftelijke cursussen. Hartelijk gefeliciteerd en alvast veel succes met de cursus!

Deelnemers aan mijn workshops maakten bovendien kans op 1 uur gratis schrijfadvies als zij een impressie van de beurs schreven. De vijf prijswinnaars hebben inmiddels persoonlijk bericht gekregen. 

maandag 20 september 2010

Nagenieten

Het zit er op: de 50PlusBeurs, en ik geniet na. Ik heb geen idee of er, net als vorig jaar, weer zo'n 100.000 bezoekers naar de Jaarbeurs in Utrecht kwamen, druk was het zeker.
Vijf dagen gaf ik schrijfadvies in mijn stand en viermaal daags een schrijfworkshop. Ongehinderd door al die reuring om hen heen schreven de deelnemers in opperste concentratie hun impressies aan de hand van foto's en geurflesjes. Mooie, vrolijke, wrange, eenvoudige en treffende beelden en herinneringen kwamen boven.
Gesprekken met mensen die in een paar minuten hun levensverhaal schetsten of een inkijkje gaven in hun leven. Soms werd ik stil van het vertrouwen waarin ze dat deelden.
Mij schiet nu een citaat te binnen van psycholoog Nico Frijda die in een interview ooit zei: 'Ieder mens knokt zijn eigen knokseltje'.
Tijdens al die gesprekken op de beurs en uit de workshops zag ik ook dat veel mensen knokken en weer boven komen. Veerkracht, levensdrift, oersterk.

Voldaan kijk ik dus terug op de beurs, maar moe was ik wel. Bij thuiskomst gisteravond zag ik in de spiegel een vrouw die in vijf dagen tijd tien jaar ouder was geworden.
Maar ik ben nog jong genoeg om snel te herstellen en vandaag is het vooral nagenieten.

Zo'n beurs is ook een fenomeen, bijzonder geschikt om de menselijke soort te bestuderen. Tussen de bedrijven door had ik tijd om aantekeningen te maken en zelfs het begin van een verhaal te bedenken.
Enkele notities:

* met mijn flyers en visitekaartjes kan ik nog wel even vooruit, maar alle lettersnoepjes uit mijn stand zijn opgegaan

* houden van is ... haar beurstas dragen

* met een boodschappenkarretje naar de beurs: logistieke handigheid of vehikel van hebberigheid?

* haar man was kleiner dan zij. In al die jaren samen is zij zo krom gaan lopen dat ze nu even groot zijn. Zo oogt liefde.

http://annievangansewinkel.blogspot.com/2010/09/genieten.html

vrijdag 17 september 2010

Mieren

Ik heb de afgelopen dagen tijdens de ochtend- en avondspits verkeerd in het epicentrum van werkend Nederland, station Utrecht Centraal.
Het maakt me telkens weer onrustig en zelfs wat treurig. Al die mensen, gehaast, de blik op oneindig, door-door-door-doorgaan. Straatbeelden uit de film Koyanisquatsi, een eindeloze repeteerbeweging met hamerende muziek van Philip Glass.
Van bovenaf zou je misschien de beweging van mieren zien.
Voor het festival Wageningen City of Insects in 2006 schreef ik bij een kunstwerk van mieren het volgende gedicht:

rust is voor de luien
stilstand zet op achterstand
slaap is halfdood,
dus voort! maar weer.

ik volg
en word gevolgd.
kan iemand mij ook zeggen
waar wij heengaan
met zijn allen?

City without insects

Morgen precies vier jaar geleden begon in Wageningen de festivalweek Wageningen City of Insects. Een week lang lieten kunstenaars, ondernemers, wetenschappers en mensen uit andere sectoren zien wat insecten voor hen betekenen. Tentoonstellingen, films, workshops, gerechten, muziek, Wageningen zoemde, bruiste, vlinderde.
Bron van het grote evenement was de vakgroep Entomologie van Wageningen Universiteit, met de onvermoeibare prof. Marcel Dicke en zijn collega's.
De afgelopen tijd is het gebouw gesloopt en is de afdeling verhuisd naar de campus. Deze week zijn ruim 600.000 geconserveerde insecten ook verdwenen, verhuisd naar Naturalis in Leiden. De universiteit kan het behoud niet meer betalen, lees ik. Wíl de collectie niet meer behouden, lijkt mij. Een kwestie van keuzes.
Voor het festival had ik enkele projecten waaronder een tentoonstelling van beeldend kunstenaars met insectengedichten van mij. Wij mochten toen vooraf een deel van de collectie bekijken. Ik herinner me de bijna geheiligde stilte waarin we notities maakten of schetsten, of alleen maar bewonderden. Gefascineerd was ik door de bontgekleurde of afschrikwekkende dieren, die de veelzijdigheid en rijkdom van de natuur toonden.
De website bestaat nog en als ik die bekijk, zie ik weer de kruisbestuiving die mogelijk is tussen mensen met totaal verschillende achtergronden.
Nu zijn de insecten weg en mij bekruipt het gevoel dat we het hebben laten gebeuren.
Wageningen kan nooit meer echt City of Insects worden.
http://www.cityofinsects.wur.nl/NL/

donderdag 16 september 2010

Genieten

Genieten is het thema van de 50PlusBeurs en dat doe ik volop. Elke beursdag van 15-19 sept. geef ik maar liefst vier schrijfworkshops.
Ik wil de deelnemers laten proeven van schrijven door bv. oefeningen met geuren die bijna vergeten herinneringen naar boven halen.
Verder geef ik uiteenlopende schrijfadviezen in mijn stand. Er zijn nogal wat mensen die schrijven, over uiteenlopende onderwerpen en met verschillende ambities. Ze willen hun levensverhaal opschrijven, voor henzelf, voor kinderen, kleinkinderen of een groter publiek. Elk mensenleven biedt een schat aan verhalen.
Maar er zijn ook mensen die uit hun fantasie putten, spannende verhalen willen schrijven, weblogs of columns. Ik vind het fijn dat ik ze tijdens deze dagen een stimulans kan geven om te schrijven.

Wat mij na twee dagen wel duidelijk is: dé 50plusser bestaat niet. Alle soorten en maten stappen, schuifelen of hollen voorbij.

En wat ik zelf ervaren heb, zie ik ook hier: ja, er is nog een heel leven ná je vijftigste.
http://www.50plusbeurs.nl/

maandag 13 september 2010

Blogjuf

In juli begon ik met dit weblog en twee redenen dreven me het bloggerspad op. Nieuwsgierigheid naar het medium en het feit dat ik eind deze maand blogjuf word. Voor de Volksuniversiteit in Wageningen geef ik namelijk 's avonds op 28 sept. en 5 okt. de workshop Columns en weblogs schrijven.
Met het schrijven van columns heb ik als journalist en als schrijfdocent ervaring opgedaan, maar op het gebied van weblogs was ik een groentje. Het ging er mij nauwelijks om hoe je een weblog technisch vormgeeft, ik wilde vooral de mogelijkheden en onmogelijkheden van het genre verkennen. Wat plaats je wel, hoe ver geef je je privacy prijs en die van de mensen om je heen? In wat voor stijl zou ik schrijven over welke onderwerpen? En zou ik wel de discipline kunnen opbrengen om minstens een paar keer per week een nieuw blog te schrijven?
Ik behield me dan ook het recht voor om er na de workshop weer onmiddellijk mee te stoppen.

Nu, ruim twee maanden na mijn eerste blog, heb ik veel geleerd én ik heb het plezier in bloggen nog lang niet verloren. Ik vraag me niet te veel af of mensen mijn weblog wel willen lezen en of het ook maar een minimale bijdrage levert aan de schone letteren. Ik vind het gewoon leuk!

O ja, er zijn nog enkele plaatsen vrij bij de workshop. Informatie en aanmelden bij de Volksuniversiteit Wageningen: http://www5.volksuniversiteit.nl/wageningen/

Moeders mooiste

eerste omslagontwerp
Het is al weer acht jaar geleden dat mijn eerste thriller voor volwassenen verscheen: 'Moeders mooiste'. Hij kwam uit bij uitgeverij Ellessy onder mijn pseudoniem Anne Winkels. Daarvoor had ik al twee jeugdthrillers bij uitg. Leopold uitgebracht onder dezelfde schuilnaam.

Het eerste omslagontwerp vond ik erg mooi, maar niet passend bij het hoofdpersonage, een vrouw die zichzelf lelijk vindt en haar wraakzucht botviert. Ze komt met haar baby in de gevangenis terecht. Er kwam een tweede ontwerp dat beter aansluit bij het thema.

definitief omslag
Het boek is nog steeds verkrijgbaar, onder meer bij bol.com. Wat schetste mijn verbazing toen ik maanden geleden ineens het oorspronkelijke ontwerp op die site zag staan.

Wie het daar nog wil zien, moet snel zijn. Binnenkort wordt het namelijk vervangen door het juiste omslag.

zaterdag 11 september 2010

De Week van

De Week van de Alfabetisering en die van het Schrijven lopen op hun eind. Maar we zitten nog midden in de Monumentendagen en het Weekend van het Varken.
Dan kunnen we ons opmaken voor een nieuwe week, namelijk die van de Vleeswaren, van het Geld, van de Smaak, van het Landschap, in België de Week van de Sportclub, en voor het Weekend van de Egel.
Volgende week krijgen we ook nog de première van de Dag van de Scheiding, en er zijn vast nog wel meer Dagen van Iets.
Misschien is het een idee om eindelijk ook weer eens een Week van Niets te organiseren.

Voor mij wordt het vooral de Week van Druk, maar ook van Spannendleuk. Vijf dagen ben ik op de 50PlusBeurs in Utrecht waar ik schrijfworkshops geef en schrijfadvies (Jaarbeurs, hal 11, stand E008). Het thema van de beurs is dit jaar Genieten, en dat ga ik tussen de bedrijven door zeker doen.
http://www.50plusbeurs.nl/

vrijdag 10 september 2010

Schrijfdokter (2)

Vandaag was ik tussen 9 en 21 uur schrijfdokter en stond de deur van mijn digitale spreekuur open. Er bleek weer veel behoefte te zijn aan een consult van 15 minuten. Voor negen uur zaten er al enkele bezoekers in de wachtkamer en de hele ochtend hield de stroom 'patiënten' me goed bezig. Ook later op de dag kwamen er nog verschillende adviesvragen binnen.
Ik had deze activiteit georganiseerd in het kader van de Week van het Schrijven. Na het succes van vorig jaar september besloot ik dit jaar nog eenmaal als schrijfdokter op te treden.
Ook deze keer was ik aangenaam verrast door het zelfinzicht en de gemotiveerdheid van de bezoekers. Ze gaven duidelijk aan op welke punten ze commentaar wilden voor hun gedicht of verhaal. Een greep uit de vragen: heb ik de spanning goed opgebouwd; sluit mijn schrijfstijl aan bij kinderen van 10-12 jaar; heb ik de vrijscène natuurlijk beschreven; komt het filosoferende van mijn hoofdpersoon goed over; wat mankeert er aan mijn slotzin?
Ik vond het plezierig om mijn visie te geven op het werk en eventueel suggesties om het schrijfproces vlot te trekken.
Mijn spreekkamer is weer gesloten, maar de Week van het Schrijven duurt dit weekeinde voort. In het hele land zijn nog uiteenlopende schrijfactiviteiten.
http://www.weekvanhetschrijven.nl/

dinsdag 7 september 2010

Leren lezen

Lezen is vanzelfsprekend voor veel mensen, voor mij ook. Maar gisteren op Manuscripta werd ik weer eens even met mijn neus op de feiten gedrukt: anderhalf miljoen Nederlanders is laaggeletterd. Zij kunnen nauwelijks lezen en weten dat, soms zelfs voor hun naasten, slim verborgen te houden.
Deze week is de Week van de Alfabetisering en onder meer de Stichting Lezen en Schrijven zet zich in voor deze mensen. Als je niet kunt lezen, kun je niet goed meedraaien in deze maatschappij en raak je buitengesloten. Reizen met de trein, formulieren, gebruiksaanwijzingen, post in de brievenbus. Het is moeilijk voor te stellen hoe het is om alleen lettertekens te zien zonder betekenis.
Op Manuscripta vertelden twee vrouwen over hun ervaringen sinds zij enkele jaren geleden met een leescursus begonnen op het ROC in Amsterdam. 'Ik kon niks', zei een van hen.
Zij begonnen met eenvoudige boekjes, daarna kwamen de hertalingen van literatuur zoals uitgeverij Eenvoudig Communiceren uitgeeft in de Leeslicht-serie. Zo komen ook bv. de boeken van Herman Koch, Renate Dorrestein en 'De Voorlezer' van Bernhard Schlinck binnen het bereik van mensen die moeite hebben met lezen.
Een van de twee vrouwen heeft inmiddels de Da Vinci Code gelezen, in de 'gewone' versie zelfs. De ander las vlot en zelfverzekerd voor publiek voor.
Ik raakte ontroerd door twee vrouwen van mijn leeftijd die het lef hadden gehad om hun schaamte te trotseren en de schoolbanken in te gaan. Vol zelfvertrouwen zaten ze daar, terecht trots op wat ze bereikt hebben en genietend van die nieuwe wereld die voor hen is opengegaan.
http://www.weekvandealfabetisering.nl/laaggeletterdheid
http://www.eenvoudigcommuniceren.nl/

maandag 6 september 2010

Te veel boeken

Er zijn veel te veel boeken, er zijn te veel schrijvers. Wie leest dat allemaal?

Vandaag was ik weer op Manuscripta in Amsterdam, de jaarlijkse boekenbeurs waar uitgevers hun nieuwe boeken presenteren. En elke keer bekruipt me daar dezelfde gedachte: wat heb ik daar als schrijver nog aan toe te voegen?
Voorgaande jaren was er de volgende dag opnieuw het zelfvertrouwen, lees: de eigenwijsheid: en toch...
Een andere draai, frisse combinatie, verrassende plotwending, woordvondsten, betrokkenheid, mijn eigen toon en niet te vergeten al mijn dierbare lezers. Meer dan voldoende om weer enthousiast achter mijn schrijftafel te gaan zitten.

Eerst maar eens gaan slapen. Benieuwd met welke gedachte ik morgen wakker word.

zondag 5 september 2010

De Blauwe Kamer

Ruïne 1998
Wat een juweel van een dag, alleen dat weer al en niets hoeven. Vanmorgen tijdens mijn zondagse fietsronde bedacht ik dat ik de hele zomer nog niet in de Blauwe Kamer was geweest, het bijzondere natuurgebied op de grens van Wageningen en Rhenen. Waar een jaar of 18 geleden de rivierdijk werd doorgestoken en de natuur vrij spel kreeg.
Nou ja, natuur, nou ja, vrij spel. In het hele gebied zijn mens en natuur zichtbaar de verbinding aangegaan. Soms wringt dat, je kunt zelfs niet eens meer een béétje verdwalen tegenwoordig. Riante paden, genummerde paaltjes, en voormalige dwarsveldpaadjes die zijn afgesloten.
De gebouwen die eertijds bij de steenfabriek hoorden, bleven staan als industriële herinnering en als onderkomen voor dieren. De ruïne op de heuveltop bij de vlonderbrug naar de vogelhut is wel al lang verdwenen. Ooit maakte ik voor de krant een sfeerverslag van een wandeling en schreef over  de kalkletters binnen in de ruïne: paradijs, en dat is het ook.
Nog steeds. Al ontdekte ik vandaag ineens aan de skyline vanaf de vlonderbrug de windmolens langs de A15, het blijft voor mij toch een tijdloze plek om adem te halen.
En als je vroeg genoeg gaat, is zelfs de vogelhut nog zonder bezoekers. Even dan. Tot er een stelletje binnenkomt, hij 'Kijk, koeien' zegt en dan weer verdwijnt. Daarna komen er kijkers met indrukwekkende statieven. Kenners, zoals een vader met een zoon die fluistert: 'Aalscholver'.
Het kan me ontroeren, vader en zoon die samen zoiets ondernemen. Vermoedelijk zou ik trouwens ook geraakt worden door vader en zoon die hartstochtelijk postzegels verzamelen. (Ja, psychiater, zegt u het maar.)

De zomer blijft nog even hangen. Maar pal naast het jacobskruiskruid staan toch echt de bessen al in volle glorie. En die vogels boven het Binnenveld, maakten ze gewoon hun vlieguren of bereidden ze zich al voor op de grote trek?

Hangmat


Op sommige dagen

kan ik nog te lui zijn

om de hangmat op te hangen.

zaterdag 4 september 2010

Schrijfdokter

Vandaag is de Week van het Schrijven begonnen. Tot en met 12 september zijn er in binnen- en buitenland allerlei activiteiten die met schrijven te maken hebben, zoals schrijfwandelingen en workshops. Dit jaar doe ik ook weer graag mee en omdat er vorig jaar behoefte aan bleek, fungeer ik nogmaals als schrijfdokter.
Op vrijdag 10 september zet ik tussen 9 en 21 uur mijn digitale spreekkamer open. Aan iedere 'patiënt' besteed ik 15 minuten. Je zult begrijpen dat ik in die tijd geen heel boek kan bekijken, zelfs niet veel meer dan een pagina, althans niet in detail.
Belangrijk is dat je min of meer de kwaal benoemt. Dus bij wijze van spreken niet: ik heb ergens pijn. Maar: als ik mijn rechterschouder beweeg, krijg ik een pijnscheut in mijn bovenarm.
Je kunt vrijdag een tekstfragment of gedicht waar je mee zit, mét de vraag die je erover hebt, mailen naar: info@annievangansewinkel.nl
Nog diezelfde dag krijg je mijn reactie. Dat kan een eenvoudig antwoord zijn, een indicatie van de richting waarin je zou kunnen zoeken, of een verwijzing naar een cursus, collega, website of een theorieboek.
Vorig jaar kreeg ik onder meer de volgende vragen. Dit verhaal zakt ergens halverwege in. Wat kan ik doen om de spanning te verhogen? Waarom is deze column niet goed en hoe kan ik hem goed krijgen?
Lopen mijn dialogen lekker?
Ik doe mijn best je te helpen op 10 september.
http://www.weekvanhetschrijven.nl/

vrijdag 3 september 2010

Ladderzat

Het is er, mijn nieuwe boek 'Zat'. Zojuist stond de bode met een stapel op de stoep. Voor de foto heb ik de boeken laten poseren tot wel heel erg zat. 
Maar het gaat natuurlijk toch om een serieus verhaal. De moeder van Roos heeft een alcoholprobleem en daar lijdt Roos minstens zo hard onder. Op een dag is ze het helemaal zat.
'Zat' verschijnt bij uitgeverij Eenvoudig Communiceren, en is vooral voor jongeren die moeite hebben met lezen. Op 18 en 27 augustus schreef ik er al over op dit weblog.

Het is toch altijd weer bijzonder als ik een nieuw boek in handen houd. Hoe lang en hoe vaak is het al door mijn hoofd en handen gegaan? Al die versies in mijn computer, de zinvolle revisierondes en gedachtewisselingen met de redacteur.
En dan nu geen losse vellen meer, maar het echte boek, gebonden nog wel. Trots en voldoening voel ik, ook omdat deze speciale doelgroep me zo lief is.
De eerste lezing van het boek zelf is altijd spannend. Een enkele keer zie ik op bladzijde 1 al iets wat beter had gekund. Maar gelukkig schiet soms ook door mijn hoofd: wat een mooie vondst. Schrijven blijft iets magisch.

Vanavond ga ik op de bank zitten en sla één voor één de nog nooit gelezen bladzijden om. Ik ben benieuwd.
Misschien hef ik er zelfs het glas op.
http://www.eenvoudigcommuniceren.nl/

woensdag 1 september 2010

Herfstbloei

Vandaag is de meteorologische herfst begonnen. Terwijl ik dit tik, kijk ik tegen een helblauwe lucht aan geserveerd met bloemkoolwolken. In mijn tuin knalblauwt de ridderspoor opnieuw en de kamperfoelie bloeit of het nog maar juni is. Toch hou ik mezelf niet voor de gek, ik heb heus wel de chrysanten gezien.

Voor mijn werk is september een maand van grote activiteit, met een energie die aan de lente doet denken. 
Deze maand vier ik het 10-jarig jubileum van mijn schriftelijke schrijfcursussen en dat doe ik met de schrijfwedstrijd 'Feest'. Op 10 augustus schreef ik er over op dit weblog. Inmiddels zijn er al enkele tientallen inzendingen binnengekomen. Deadline: 24 september.
Vanaf vandaag is ook mijn nieuwe cursus beschikbaar: Schrijven met een stok achter de deur. De folder vind je op mijn website. http://www.annievangansewinkel.nl/cursussen/content_001.cfm
Zaterdag begint de Week van het Schrijven met activiteiten in het hele land. Ik kies ervoor om dit jaar op vrijdag 10 september weer mijn digitale spreekkamer open te zetten als schrijfdokter. Vorig jaar bleek er veel behoefte te zijn aan dat spreekuur.

Helemaal nieuw is voor mij deelname aan de 50 plus beurs. Van 15-19 september heb ik een stand in de Jaarbeurs in Utrecht waar ik dagelijks gratis schrijfworkshops en advies geef. Ook gaat er elke dag een cursus naar keuze uit in een speciale schrijfwedstrijd voor de bezoekers van mijn stand.

Op de Agenda van mijn website staat alle informatie over mijn septemberactiviteiten.