woensdag 26 januari 2022

Natuur in feestweek voor gedichten

Morgen op Gedichtendag begint de feestweek voor gedichten, de jaarlijkse Poëzieweek (27 jan - 2 feb) in Nederland en Vlaanderen.
Natuur, het thema van dit jaar ligt me na aan het hart. Vaak ontstaan in de natuur ook ideeën voor mijn gedichten of ander schrijfwerk. Daarom plaats ik de komende zeven dagen een gedicht op twitter, verluchtigd met een foto.
Mijn compagnons van Schrijversharten, Laurens van der Zee en Martijn Adelmund, laten ook op social media van zich horen in de Poëzieweek.
Ik schrijf gedichten over plekken dichtbij en veraf. De laatste jaren door de coronabeperkingen waardeer ik nog meer de natuur die op een boogscheut voorhanden is in Wageningen waar ik woon: bos en hei, de Nederrijn en uiterwaarden, het Binnenveld, de Blauwe Kamer.
En wat verder weg de zee, natuurlijk.
De natuur reflecteert wat in mij leeft en zij brengt mij tot reflectie. Maar de natuur zet mij ook in beweging, verjaagt muizenissen en geeft mij rust in het land van meningen van iedereen over alles en nog wat (ja, ook ik!).
De natuur heeft geen oordeel, de natuur ís.
Telkens weer een verademing.


Activiteiten tijdens de Poëzieweek:   
op: https://www.poezieweek.com/ 

Mijn tweets staan op
https://twitter.com/AnnievGansewink




maandag 3 januari 2022

Schrijven is kiezen

Schrijftafel 3 januari 2022
Goede voornemens, daar doe ik al jaren niet meer aan. Toch was er stiekem elk jaar weer het goede voornemen om meer te schrijven. Het is per slot van rekening mijn vak. Maar er waren altijd zoveel andere activiteiten in het verlengde van schrijven: cursussen creatief schrijven, zakelijke schrijftrainingen, samenwerken met beeldend kunstenaars in tentoonstellingen, evenementen met mijn collectief Schrijversharten. Allemaal fijn, leerzaam, geslaagd.
En toen ik officieel in juni 2020 met pensioen ging, wilde ik dus met alles doorgaan. Ik schreef erover in mijn blog De verre toekomst is nu.
Slechts enkele activiteiten zou ik afbouwen en ik hoopte dat ik meer zou gaan schrijven. Maar een paar maanden later moest ik aan mezelf toegeven dat daar totaal niets van gekomen was.
Daarom besloot ik eind 2020 dat ik na 20 jaar zou stoppen met mijn bedrijfstrainingen voor Schouten & Nelissen. Jammer, want ik deed het altijd met veel plezier en ook het online trainen sinds corona ging me goed af. Ik haalde nog steeds veel voldoening uit mijn trainingen adviezen schrijven, beleidsstukken, memo's, rapportages en opfriscursussen spelling en grammatica. Er wordt immers te vaag en te uitgebreid geschreven in zakelijk Nederland en op deze manier kon ik een kleine bijdrage leveren aan concreter, duidelijker, korter.
Ik wilde meer schrijven niet langer uitstellen tot later. Later is nu.

En waar sta ik op dit moment, een jaar na dat besluit? Ik heb een kinderboek geschreven dat in augustus verscheen. Eindelijk is de thriller voor volwassenen af waar ik al jaren bij vlagen aan werkte. Hij ligt nu bij uitgevers en ik ben in afwachting van reacties. Dat ik een gat van 15 jaar heb in mijn cv als thrillerschrijver helpt misschien niet mee. En toch ben ik blij dat hij af is en ik ben voldaan over deze (voorlopig) definitieve versie.
In 2021 deed ik mee aan de tentoonstelling Ruimte die na drie keer uitstel dan toch doorging. En we hadden met Schrijversharten en Petra Sips de afronding van het veelomvattende project 42 Dingen. Nieuwe plannen komen er zeker en ook mijn werk als vakdocent creatief met taal bij de Odensehuizen in Wageningen en Doorwerth gaat door. Ik leer veel van dat werk met mensen met beginnende dementie.
In 1997 besloot ik mijn vaste baan in de journalistiek op te zeggen om fulltime schrijver te zijn. Maar de nevenactiviteiten brachten me ook veel en niet alleen omdat je die als schrijver financieel nodig hebt.
Ik stop daar zeker niet mee, maar ik maak wel scherpere keuzes. Na 25 jaar als zelfstandige keer ik voor een groot deel terug naar mijn core business: schrijven. Een schrijver gaat niet met pensioen.

Het schrijfproject dat me nu al weer enkele maanden bezighoudt, is Vrome vrouwen (werktitel). In 2019 maakte ik daarmee een stevig begin tijdens mijn schrijfretraite in een kapel. De afgelopen tijd ben ik vooral bezig geweest met research. Ik heb veel egodocumenten doorgenomen zoals dagboeken, fotoalbums en schrijflogboeken, maar ook brieven, boeken en artikelen die ik gelukkig bewaard heb.
Terugkijken, het helpt me om het verleden beter te begrijpen maar ook het nu. Het stemt me soms weemoedig, maar ik ben vooral dankbaar.
Het boek is nog lang niet af. Na deze periode van materiaal verzamelen komt het selecteren en daarna het verder schrijven, schrappen en eindeloos reviseren.
Op mijn schrijftafel ligt nu alleen nog maar het materiaal voor dit boek. Af en toe kriebelen wel nieuwe ideeën. Maar voorlopig gaat mijn aandacht vooral naar dit boek, het meest persoonlijke dat ik in ruim 30 jaar schreef.
Schrijven is kiezen.

-----------------------------------------------

Schrijven is kiezen.
Wil jij ook meer schrijven of anders schrijven, iets nieuws ontdekken. Misschien kan een schrijfcursus je helpen.
Bijvoorbeeld een schriftelijke cursus zoals kinderverhalen schrijven 1 en 2, creatief schrijven 1 en 2, reisverhalen schrijven, columns en weblogs, of schrijven met losse handen.
Op mijn website vind je meer informatie: 
Annie van Gansewinkel - Schriftelijke cursussen