Huis als bouwpakket

Hoewel ik ruimtelijk en technisch inzicht ontbeer, heb ook ik ervaring met bouwpakketten. Meestal behaal ik zelfs zelfstandig het beoogde resultaat, bij kleine projecten althans. Dat gaat dan wel vaak gepaard met bloed en zweet (ik huil zelden). Bovendien houd ik schroeven of ander materiaal over en moet ik gaatjes bijboren. Of ik heb ze gepriemd, de priem is voor mij een onmisbaar klusattribuut. Geduld mis ik namelijk ook.
Bouwpakketten, hoe zou ons leven eruit zien zonder opvouwbaar, uitklapbaar, monteerbaar, lijmbaar, purschuimbaar materiaal? O ja, en niet te vergeten zonder duct tape en tie wraps.

Een huis uit een bouwpakket construeren. Dat is een megaklus en een meesterklus. Onvoorstelbaar dat dat begin vorige eeuw al gebeurde. Het markante gebouw op een prachtige locatie in Wageningen viert precies dit jaar zijn eeuwfeest. In 1923 verrees langs het Bergpad (adres Nassauweg 20) een houten villa. Die was als bouwpakket geleverd door een firma uit Silezië.

In 2017 organiseerden we met Schrijversharten (Laurens van der Zee, Martijn Adelmund en ik) een poëzieroute in Wageningen. Gedichten op aansprekende locaties, gezien door een soort polaroidvenster. We wonnen er de juryprijs mee.

Ik schreef het volgende gedicht over het bijzondere huis aan het Bergpad waar ik graag wandel.

Droomhuis

Die dag dat het pakket
eindelijk wordt bezorgd.
Eerst leg je alles uit
telt planken na
schroeven spijkers
maakt studie van de tekening.

Je haalt diep adem
pakt de hamer
en in een handomdraai
timmer je je droomhuis
in elkaar.

Meer informatie hier op de site Rijksmonumenten.nl

 

Treurigste plekje van Wageningen

In De Stad Wageningen werd in de rubriek Estafette jarenlang gevraagd naar het lelijkste plekje van Wageningen. Vaak werd dan het Kirpesteinterrein aan de Churchillweg genoemd waar nu al enkele jaren een frisse studentenflat staat.
Voor het treurigste plekje nomineer ik het speelplaatsje aan de Rooseveltweg tussen De Roosebrink en een appartementenblok. Daar houdt zich dapper een vaalgeel draaimolentje staande. Geen rubbertegels maar een zandbak moet de val van overmoedige kinderen breken.
Maar ik heb er nog nooit kinderen gezien. Dat maakt het lot van het draaimolentje des te treuriger.
Ooit, vermoedelijk in de jaren 60 bij de bouw van de flats langs de Rooseveltweg, is het neergezet in een kinderrijke buurt. Nu vormt hier de bebouwing langzamerhand de ouderenboulevard van Wageningen. Heerlijk wonen overigens, weet ik uit eigen ervaring.
In het aanstaande decembernummer van de historische vereniging Oud Wageningen gaat mijn column over de inspiratiebronnen in Wageningen voor mijn boeken en gedichten. Dit speelplaatsje noem ik daarin ook.
Op internet las ik dat het draaimolentje wel eens een echte Aldo van Eyck zou kunnen zijn. Een bekende architect, die ook veel speeltuinen ontwierp. Als dat zo is, dan is dit speelapparaat wel bijzonder. Van Eyck ontwierp namelijk slechts één bewegend type: een tourniquet (draaihek).
Er zijn plannen - al jaren trouwens - om het speelterrein op te knappen. Hopelijk wordt het speeltuig niet zonder nader onderzoek afgevoerd als oud ijzer. Stel je voor dat het inderdaad een monumentaal werkje van Aldo van Eyck is.

Ik heb het draaimolentje nu in elk geval in woorden vastgelegd. Voor wat dat waard is.                              

een roepende in de
steenwoestijn ben je
geen kind hoort je nog
 
ineens krijg je een slinger
draait draait draait
laat je van je beste kant zien
vederlichte kindjes schateren
je voelt het leven
 
plots val je weer stil
doodstil

 

Het omslag van mijn nieuwe thriller!

Tip van de sluier op weg naar de publicatie van mijn nieuwe thriller Stekeblind.
Ik ben heel blij met dit omslag. Zelf vind ik het wat eng, maar ik geloof dat dat ook de bedoeling is van thrillers.

Mijn derde thriller voor volwassenen (na Moeders Mooiste en Deadline) verschijnt weer bij uitgeverij Ellessy.
Voor kinderen schreef ik ook enkele thrillers. Zoals bij die eerdere spannende boeken verschijnt Stekeblind onder mijn thrillerpseudoniem Anne Winkels.

De exacte publicatiedatum is nog niet bekend, maar wel binnen nu en enkele maanden. Binnenkort meer.

Blik op de klok

In het algemeen ben ik een mens van de klok. Op mijn twaalfde kreeg ik een polshorloge en sindsdien draag ik elke dag zo'n uurwerk. Ik hou er niet van om te laat te komen of te stressen vanwege bijna-te laat.
Ik ben dus niet afhankelijk van openbare klokken (en ja, anders heb ik ook nog de tijd op mijn mobiel). Het is dan ook geen wonder dat mijn oog soms jaren niet viel op de klok bij de rotonde Rooseveltweg-Van Uvenweg. Ik kom er toch vaak genoeg voorbij. Andere mensen werpen misschien dagelijks een blik op die klok. Hoeveel minuten hebben ze nog om op tijd op school of op het werk te komen?

Een klok op die plek roept vragen bij me op. Ik schreef erover in mijn column van september in Oud Wageningen, het tijdschrift van de Historische Vereniging. Wie heeft die klok daar neergezet? En waarom juist daar? Vanwege een bijzondere gelegenheid? 

En de meest prangende vraag op dit moment: wie is probleemeigenaar? Om maar eens verfoeilijk managementjargon te gebruiken.
De klok staat namelijk stil!
Voor de helft althans. Aan de noordzijde staat zij al een tijdje op 9.55 uur. Aan de centrumkant loopt alles goed.
Een soort Janusklok dus.

Vragen, vragen. Maar wellicht heeft iemand in Wageningen toch antwoorden. En een oplossing.

 

Sterke poëzie in de donkere dagen

Wat is jouw meest geliefde gedicht? Die vraag stellen we met Schrijversharten aan bezoekers van bblthk, de bibliotheek in Wageningen. Onze keuze uit die gedichten komt in de aanloop naar Kerstmis in de bieb te hangen. Elke dag gaat er een kastje open en op zaterdagmiddag 23 december is iedereen welkom voor een speeddate met gedichten.

In 2018 hadden we het project Lees de dagen lichter, waarin lievelingsboeken in de aandacht stonden. Schrijversharten, - ons collectief van Martijn Adelmund, Laurens van der Zee en ik - kijkt er met veel genoegen op terug en we hebben nu al zin in de komende donkere dagen.
Blog over project 2018

Boeken en ook gedichten verbinden mensen!

Voor de duidelijkheid: het gaat niet om gedichten die je zelf hebt geschreven. De mailbox van Schrijversharten staat voor jullie favorieten open tot 20 oktober.
Meer informatie is hier te vinden op de website van de bblthk. Daar staat ook hoe je je lievelingsgedicht kunt aanmelden.