Oudroze

Een jeugdtrauma heb ik niet van roze opgelopen, maar ik moet ver in mijn geheugen teruggaan om mezelf in iets rozigs te vinden. Het is duidelijk niet mijn kleur.

Plechtige communie, 8 mei 1966

Als ik in deze tijd kind was, zou ik waarschijnlijk geen huppelend prinsesje in roze tule zijn. Snoezig speelgoed als 'My little pony' zou evenmin aan mij besteed zijn. Ik was overigens wel een poppenkind.
Voorzover ik nu kan nagaan, ging ik op mijn twaalfde voor het laatst in roze gekleed. Op die leeftijd deed ik de plechtige communie zoals dat bij de katholieken heette. Je hernieuwde dan de doopbeloften. De doop werd voor je beslist, maar het leek een goed idee om dat op latere leeftijd zelf te herhalen, als je de jaren des onderscheids begon te naderen.
Maar hoe wijs was ik op mijn twaalfde? Het prepubertje van de foto ziet er vroegwijs uit: mantelpakje, haar in de permanent, en nog verguld met de bril die ik sinds enkele maanden droeg.
Vroegoud, denk ik nu, maar toen was ik ongetwijfeld blij met mijn feestelijk deux-pièces.

http://annievangansewinkel.blogspot.com/2011/04/roze.html