Stapels

Ik ben een redelijk georganiseerd mens, al kan ik in mijn werk soms wat al te flexibel zijn (lees: snel afgeleid). Ik werk gedreven en enthousiast (valkuil: te snel ja zeggen tegen iets wat ook leuk is).
Maar te veel leuk is niet leuk meer. Daar kom ik vaak pas achter als mijn agenda te vol en mijn hoofd nog voller is.
Ik kijk graag vooruit, maar soms is het ook goed om eens te kijken naar wat ik achterlaat. Rommel, papieren, kladjes, aantekeningen, rijp en groen.
Vanmorgen zag ik het ineens weer scherp in mijn werkkamer. Losse briefjes op mijn bureau, terwijl ik de 'clean desk policy' aanhang. Een overstromende mailbox, klemmende want propvolle archiefladen. En een rij stapelbakken waarin alle categorieën (Vandaag/Deze week/Lange termijn/Diversen) naar elkaar overgelopen waren. Het summum was de bak met 'lopende projecten' waarvan een aantal al lang tot stilstand is gekomen.
Een blik om de hoek stuitte bovendien op een uitpuilende wasmand.
Ferm bestempelde ik mijn werkdag tot opruimdag en ging aan de slag. 
 
Natuurlijk blijkt zo'n werkdag altijd toch te weinig uren te tellen. Mijn archiefkast heeft meer laden waar ook een kritische blik doorheen kan. De boekenkasten moeten gesaneerd en mijn privé-correspondentie moet dringend opgeschoond.
Maar ik ben ook pragmatisch, en gelukkig niet perfectionistisch. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Binnen de beperkte tijd heb ik vandaag aardig orde weten te scheppen in de chaos. Hier zit een tevreden vrouw.
Het is waar, rommel om je heen veroorzaakt ook onbestemde drukte in je hoofd. Nu is er weer ruimte voor nieuwe ideeën en aanstormende projecten.
En ja, er is dus ook weer plek voor nieuwe rommel.