Geloven in kleur

Zelfs voor iemand als ik die in de katholieke kerk vroeger toch wel gewend was aan pracht en praal in rituelen, trof me in Nepal opnieuw de kleurenrijkdom van geloofsuitingen.
Zeker in Mustang waar mensen vooral het Tibetaans boeddhisme aanhangen, maar ook in de hoofdstad Kathmandu lijken de gelovigen zich niet in te houden.

Bonte gebedsvlaggen, kleurige offergaven, blinkend bladgoud, felbeschilderde gebedstrommels en afbeeldingen van goden. Trouwens, de ogen van Boeddha zien er heel wat vriendelijker uit dan het alziend oog van God dat me streng bezag vanuit de gewelven van de kerk.

Ondanks al dat kleurvertoon in Nepal maakt het op mij vooral de indruk van eenvoud en verwevenheid met het dagelijks doen en laten.

Zo eenvoudig kan geloven dus zijn. Breng met aandacht de gebedstrommels in beweging, en daarmee een gebed, wens of beschouwing. Of laat je gebed met de vlaggen meewaaien en slinger het zo de kosmos in. Niet met het idee: laat maar waaien, maar vol overgave en vertrouwen.



Stenen met Om Mani Padme Hum
foto (evenals gebedstrommels):
 Herman Schippers



Iets daarvan voelde ik als ik daar langs gebedstrommels liep.

Maar ook toen de oude Tibetaanse vrouw met mij de bekendste mantra oefende: Om Mani Padme Hum.

De eindeloze herhaling en het gezoem van haar stem met - aanvankelijk nog aarzelend - die van mij, ademden dat ook: vertrouwen en overgave aan het moment.