Majesteitelijk landschap



                                               Foto: Herman Schippers

Drie weken was ik in Nepal en het valt me niet mee om in een handzaam blog te schrijven over mijn beleving. Daarom beperk ik me nu nog maar even tot de feiten.

Hoofddoel was een trekking van 11 dagen door het koninkrijk Mustang in het noorden van Nepal, dat tot 1992 verboden gebied was voor buitenlanders. Ook nu nog is er een limiet aan het aantal bezoekers per jaar. Bezoek wordt ook wel afgeremd doordat er een flink bedrag voor de trekking permit moet worden neergeteld. Volgens de administratie van de checkpost was ik dit jaar bezoeker nr. 167.
Na aankomst in Kathmandu vertrokken we met de bus naar Pokhara, subtropische stad aan het meer, en zeker na terugkomst van de trekking bijna een herstellingsoord om te ontspannen en het moeë lijf te baden onder een warme douche en te spijzen vanaf een overdadige menukaart.

De volgende dag vloog een vliegtuigje ons van Pokhara door de bergkloven naar Jomsom, uitvalsbasis voor de trekking die ons via Kagbeni het koninkrijk Mustang binnenleidde. Toen waren we al boven de 3000 meter gestegen en de dagen daarna zouden we verder stijgen tot boven de 4000, zoals op de pas Nya La. We verbleven in lodges in Chusang, Samar, Geling, Tsarang voordat we enkele dagen neerstreken in de hoofdstad Lo Manthang op 3800 meter.
Daarna daalden we langs min of meer dezelfde route af, maar van de andere kant ziet het landschap er weer geheel anders uit. Bovendien kwam ik toch al voortdurend ogen te kort en kon ik er met mijn verstand niet bij.
Een majesteitelijk landschap waarin ik me klein voelde. Maar op de een of andere manier voelde ik me ook opgenomen en omringd. Tja, daar ga ik al, nu wordt het zweverig. Als het er echt op aankomt, zijn woorden maar een gebrekkig vehikel, zo ontdek ik steeds vaker.
Dus nog maar enkele feiten. De meeste dagen waren we tussen de 4 en 7 uur aan het lopen. Aantal blaren: 0