Knuffel

Laatst las ik  dat een onderzoek (ik sta niet in voor de wetenschappelijke status) heeft uitgewezen dat 35 procent van de volwassenen nog een knuffelbeest heeft. Ook zou uit dat onderzoek blijken dat de meeste mensen dat toch maar liever geheim houden voor anderen.
Toch schijnen kinderen vaak te horen te krijgen dat ze op een bepaalde leeftijd te oud zijn voor hun knuffel. Hopelijk wordt ze die les niet gelezen door ouders die zelf hypocriet hun knuffel wegmoffelen.
Ik kan me niet herinneren dat ik zelf ooit een knuffelbeest heb gehad, maar ik schreef er wel over, bijvoorbeeld in mijn boek 'Stoerewatjeskamp'. Daarin worden de knuffels van de stoeren ontvoerd als wraakactie van de watjes.
In 2000 publiceerde de jeugdpagina van het Brabants Dagblad mijn gedicht 'Knuffel'.


Knuffel


Ik heb je niet meer nodig.
Slapen kan ik ook wel zonder jou.
En bij barre winterkou
kruip ik nog wat dieper onder dons.


Ze hebben gelijk,
ik ben te oud voor jou.
Wie speelt er nu nog met een beer?
In mijn klas vast niemand meer.


Eigenlijk ben je ook wel vies,
zoveel besabbeld, zozeer betraand,
zo vaak kleffe handjes.
Altijd sleepte ik je achter me aan.


Ik heb jou niet meer nodig.
Maar eindig je nu op zolder in een hoek?
Of erger op de vuilnishoop?
Rustig maar, dat laat ik niet gebeuren.


Nu je oud bent en overbodig,
nu heb jij mij nodig.