Het was een kwestie van geduld *) voor Nederland, maar eergisteren is de film dan toch landelijk in première gegaan: Hemel op aarde. Na een succesvolle lancering in Limburg op 19 december is de film van regisseur Pieter Kuijpers en scenarioschrijver Edward Stelder nu ook in 'Holland' te zien.
Vorige week zag ik de film al in Limburg, in mijn geboortestad Weert, waar de film volle zalen trok, evenals in andere Limburgse bioscopen waar hij draaide. In enkele weken behaalde de film de status 'Gouden vlaai', 20.000 bezoekers.
Ik gun heel Nederland deze intense, liefdevol gemaakte film, want hoewel hij zich afspeelt in Limburg gaat het over universele thema's als vriendschap, opgroeien, eerlijkheid, de eerste verliefdheid, verlies en buitenstaander zijn.
In de film worden Limburgse dialecten gesproken (NL ondertiteld) in een katholieke context. Wie bv. Brabander is (de vader), Belg (de familie van Moniek) of niet-kerkelijk hoort er niet helemaal bij.
Maar ook Bart, de hoofdpersoon, is in zekere zin een buitenstaander. Zijn vriendjes zijn net als hij misdienaar, maar zijn veel aardser. Anderzijds doet de bleue Bart wel de sekservaring op waar de vriendjes alleen maar stoer over kunnen dromen.
De jonge debuterende Bram van Schie zet een prachtige hoofdrol neer, naast bekende acteurs als Lies Visschedijk (moeder), Jeroen van Koningsbrugge (vader) en Huub Stapel (oom, pastoor).
Bram speelt als Bart de sterren van de hemel. Hij heeft het beste met de wereld voor en wil alle goeds voor de mensen om hem heen. Maar hij is God niet.
En zelfs God is niet almachtig, beseft hij op een dag als Moniek, het meisje dat hem de liefde leert kennen, niet meer beter kan worden.
Aandoenlijk, onbeholpen, maar ook standvastig trotseert hij uiteindelijk wat-de-mensen-ervan-vinden, dogma's, wetten en zelfs de werkelijkheid.
Als toeschouwer sluit ik de jongen in mijn hart en wil ik even terug naar de kindertijd, wanneer alles nog mogelijk lijkt.
Het leven verliest gaandeweg zijn onschuld als je onherroepelijk te maken krijgt met tegenslagen als ziekte, onbegrip, oneerlijkheid, dood en ander verlies.
Het opgroeien van Bart staat voor het opgroeien van ons allemaal en hoe we onze weg proberen te vinden in het leven. Dat liefde en warmte van mensen om ons heen daarvoor van levensbelang zijn, laat de film goed zien.
'Hemel op aarde' is door het spel van Bram van Schie des te intenser, maar ook doordat er, letterlijk vaak, op de huid gefilmd is.
Pieter Kuijpers en Edward Stelder hebben geput uit hun eigen Limburgse jeugdherinneringen. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat eind jaren 70 nog kinderen op hun knieën voor het slapengaan baden. Zelfs tien jaar eerder was dat in ons katholieke gezin al niet meer gebruikelijk. Maar Barts moeder is zeer godvruchtig en voor mij mag Bart op zijn blote knietjes bidden. Het past in de film.
Scenarist Edward Stelder zegt in Plot, het blad voor scenarioschrijvers: "Als mensen mij vragen of het autobiografisch is, antwoord ik: 'Ja, maar het is niet zo gebeurd'". (...) de film is vooral een metafoor voor volwassen worden, voor afscheid nemen van je jeugd en van wat je hebt meegekregen van je ouders en cultuur.
*) dixit Rowwen Hèze, de band maakte ook de titelsong 'Hemel op aarde'
website film 'Hemel op aarde'
trailer 'Hemel op aarde'
clip Rowwen Hèze 'Hemel op aarde'
L1 - The making of 'Hemel op aarde'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten