Stefanus Mavo

Doorgaans heb ik van een reünie geen al te hoge verwachtingen.
Hé, wat leuk je te zien. Hoe gaat het? (bijna altijd goed, jammer dat de mensen die zelf vinden dat ze minder geslaagd zijn in het leven veelal niet komen. Dat zijn vaak mooie en boeiende mensen) Jij bent ook niets veranderd (jokkebrok. Ik ben gelukkig wel veranderd). Dat waren nog eens tijden, hè. Ik kijk weer even verder, leuk je gesproken te hebben.
Als je je verwachtingen tempert, is een reünie fijn, heb ik ervaren. Een goede vorm ook van zelfreflectie en de mogelijkheid om dingen uit het verleden in een ander perspectief te zien.
Ik kijk trouwens wel erg uit naar een reünie in mei dit jaar, namelijk die van leerlingen van de Stefanus Mavo in Tilburg, waar ik van 1974 tot 1981 Frans en later ook Nederlands gaf. De lichting 1976, brugklassers in dat jaar en geslaagd in 1980 en 1981, houdt een reünie.

Cijferlijst van klas in agenda

Ik duik in mijn archief en vind mijn lerarenagenda's. Met de namen komen bij velen ook de gezichten. Maar zal ik ze herkennen? Je bent niets veranderd. Dat lijkt me sterk, het gaat nu immers om mannen en vrouwen van rond de 50.
Zelf was ik 20 toen ik begon met lesgeven en in 1976 was ik 22. In dat jaar had ik voor Frans maar liefst drie van de vier brugklassen: 1b, 1c, en 1d. Van 1d was ik ook klasselerares en in die tijd kwamen leerlingen nog bij bruiloft en verjaardag van lerares over de vloer.
Sommige leerlingen heb ik wel vier jaar in de klas gehad. Op die weldadig kleine school kende je trouwens in de loop van de jaren de namen van praktisch alle leerlingen.

Les Nederlands 1980

Als ik me goed herinner, was er een jaar of 20 geleden een reünie van de hele school, vermoedelijk rond de opheffing van die mavo. De school aan de Wandelboslaan is gesloopt. Sommige reünisten van nu heb ik toen waarschijnlijk ook wel gezien.
Maar de tijd vliegt en een aantal zal onderhand kinderen hebben die zelfs al van de middelbare school af zijn.
Op facebook zit ik niet, maar op Schoolbank.nl en op LinkedIn komt een heel enkele keer een oud-leerling voorbij.
Ik verheug me erop te horen hoe ze op hun schooljaren terugkijken en hoe hun leven sindsdien is verlopen.
Voor mij waren de jaren op de Stefanus Mavo belangrijke en goede jaren. Ik heb er veel geleerd, zeker in het eerste jaar, want de M.O.-opleiding Frans voorzag niet in een stage.
Er stroomt nog altijd onderwijsbloed door mijn aderen en dat ik graag voor pubers schrijf, vindt daar waarschijnlijk ook zijn oorsprong.
Ik vond en vind de puberleeftijd een mateloos boeiende leeftijd: zoveel te ontdekken, zoveel te leren over het leven, en ja, misschien neem je ook nog iets mee van die leervakken.

De organisatie van de reünie heeft nog niet iedereen kunnen opsporen.
Dus oud-leerlingen van die lichting en oud-docenten uit die tijd: neem contact op via de speciale facebookpagina 
Graag tot ziens! 

Blog 2013 over Stefanus Mavo