Vitaliteit

Op deze eerste dag van de herfst tonen de zonnebloemen in mijn tuin een onvermoede vitaliteit.

Het begon allemaal met tien zaadjes die ik in het voorjaar als presentje kreeg bij de open dag in zorgcentrum Oranje Nassau's Oord in Wageningen. Ik ben niet zo'n nauwkeurige tuinier, dus de zaadjes gingen al veel te laat de pot in.
Toen ze toch opkwamen, heb ik er enkele verstekt in de volle grond, de andere zouden volgen. Dat is er nooit van gekomen.
In de mossige potgrond zijn wonderwel zonnebloemen opgekomen, waarvan eentje al een tijdje met zijn bloem staat te pronken. De andere zitten in knop, dus wie weet, als de herfst niet snel genadeloos toeslaat.

Een stekje in de volle grond had er zin in en schoot met enthousiasme de hoogte in. Maar die jeugdige overmoed werd wreed gestopt door een stormwind enkele weken geleden. Geknakt, ongeveer tien centimeter boven de grond, terwijl er al een flinke knop zichtbaar was.
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem af te voeren naar de groenbak. Dat was een combinatie van deernis, laksheid en hoop.
Sindsdien hield de plant zich met moeite staande tegen het schuurtje en nog wat collegiaal ondersteund door andere planten.

En zie daar, deze week is de zonnebloem gaan bloeien en bekroont zo glorieus zijn vitaliteit.